ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

Η συμπλήρωση ενός χρόνου σε λίγες μέρες από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου μας βρίσκει σε μια συγκυρία όπου τα προβλήματα του κόσμου της νεολαίας και της εργασίας ολοένα και οξύνονται. Ένα χρόνο μετά το Δεκέμβρη οι λόγοι της εξέγερσης συνεχίζουν να υπάρχουν.
Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά τις γενικόλογες φιλολαϊκές εξαγγελίες (επιδόματα αλληλεγγύης κλπ), δεν έχει κάποια διαφορετική πολιτική από αυτήν της Ν.Δ. Δεν είναι τυχαίο ότι δεσμεύτηκε απέναντι στην Ε.Ε. για μια «επιθετική μεταρρυθμιστική ατζέντα», που περιλαμβάνει αύξηση των έμμεσων φόρων, μείωση των κοινωνικών δαπανών, φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις, ελαστική εργασία, εκπαίδευση προσαρμοσμένη στην αγορά και φυσικά καταστολή για όσους αντιστέκονται σε αυτά τα μέτρα. Την ιδία στιγμή η νεολαία βιώνει εργασιακές σχέσεις σύγχρονου μεσαίωνα, ενώ η ανεργία παίρνει εκρηκτικά χαρακτηριστικά. Οι απολύσεις χιλιάδων εργαζόμενων στα stage, είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Σε αυτό το σκηνικό, το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα αλλά και η αριστερά καλούνται να συντονίσουν και να οργανώσουν με τον καλύτερο τρόπο την οργή της νεολαίας τις μέρες του Δεκέμβρη. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να εκφραστεί η οργή με μια τεράστια ενωτική διαδήλωση νεολαίας και εργαζομένων, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε κάθε πόλη, πέρα από τις διαδηλώσεις που θα γίνουν ούτως ή άλλως στις 6 Δεκέμβρη. Να οργανωθεί μια εργάσιμη μέρα, οπως είναι η 7 Δεκέμβρη μια κινητοποίηση που με απεργίες και καταλήψεις θα κατεβάσει την κοινωνία στοτς δρόμους με αιχμηρά και επίκαιρα συνθήματα.
Η νεολαία σήμερα εξακολουθεί να βλέπει το δικαίωμα της σε δημόσια δωρεάν παιδεία να περιστέλλεται και την υποχρηματοδότησή της να έχει γίνει κανόνας. Η αναγνώριση των κολεγίων και η ισοτίμηση των πτυχίων τους με αυτά των ΑΕΙ ουσιαστικά μεταλλάσσει την παιδεία από δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα, έρχεται και να βάλει το δημόσιο πανεπιστήμιο υπό τη συνεχή πίεση του να προσαρμόζεται στις ανάγκες της αγοράς. Την ίδια στιγμή οι μαθητές βλέπουν ότι τα σχολεία τους έχουν μετατραπεί σε εξεταστικά κέντρα και αυταρχικά εκπαιδευτήρια. Τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο ενώ οι οικογένειές τους δαπανούν υπέρογκα ποσά, ξέροντας ότι λόγώ της βάσης του 10 μπορεί να κοπούν.
Συγχρόνως η νεολαία βιώνει εργασιακές σχέσεις σύγχρονου μεσαίωνα, ενώ η ανεργία παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις. Η απόλυση χιλιάδων επισφαλώς εργαζόμενων (stagers, συμβασιούχοι, ωρομίσθιοι) από το δημόσιο τομέα σε συνδυασμό με την επέκταση αυτής της μορφής εργασιακών σχέσεων (ενοικιαζόμενοι, εργαζόμενοι με μπλοκάκι) στον ιδιωτικό χωρίς καμία ασφάλιση και δικαιώματα, οι μισθοί των 700 ευρώ και οι απολύσεις, συχνά εντελώς αυθαίρετες είναι η κατάσταση που βιώνει σήμερα η νεολαία. Ταυτόχρονα συνολικά ο κόσμος της εργασίας καλείται να σηκώσει τα βάρος της εξόδου από την κρίση, καλείται να δει τα ήδη υποβαθμισμένα εργασιακά του δικαιώματα να συρρικνώνονται.
Τα περιστατικά όπου τα δημοκρατικά δικαιώματα καταπατώνται βρίσκονται στην ημερησία διάταξη. Από την αστυνομοκρατία και τις περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας, που κοστίζουν μέχρι και ανθρώπινες ζωές μέχρι και την εδώ και καιρό ενορχηστρωμένη επίθεση κατά του άσυλου η καταστολή ολοένα και περισσότερο είναι η απάντηση σε όσους συλλογικά αντιστέκονται. Δείγματα γραφής άλλωστε έδωσε και το «δόγμα Χρυσοχοΐδη» κατά την πορεία του Πολυτεχνείου με τις αναίτιες αθρόες προσαγωγές διαδηλωτών με μόνο σκοπό την τρομοκράτηση του κινήματος.
Μια τέτοια κινητοποίηση όμως αφορά και την κοινωνία, όλους τους εργαζόμενους. Και εδώ υπάρχουν αιτήματα που να καλύπτουν τις ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας, όπως: να μην πληρώσουμε εμείς τη κρίση τους, αύξηση των κοινωνικών δαπανών (άλλη μια μάχη εν όψει νέου προϋπολογισμού), πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις με πλήρη δικαιώματα (και όχι stage, συμβασιούχοι).
Τις μέρες του Δεκέμβρη η συκοφαντία για το ξεσηκωμό της νεολαίας θα εντείνεται, όπως και η επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο, η συζήτηση για τα «επεισόδια» και τους «κουκουλοφόρους». Πάνω απ’ όλα λοιπόν οι κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη με τα ζητήματα που αυτές ανέδειξαν (κρίση, παιδεία, εργασία, περιστολή δημοκρατικών ελευθεριών) χρειάζονται υπεράσπιση και στήριξη απ’ όλη την αριστερά και απ’ όλη την κοινωνία. Γι’ αυτό το λόγο καλούμε κάθε φοιτητικό σύλλογο, 15μελες σχολείου, συνδικάτο, ομοσπονδία, σωματείο, φορέα, σύλλογο, κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς, να οργανώσουμε μια μεγάλη ενωτική διαδήλωση, έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις των εργαζομένων και της νεολαίας, και χωρίς να φοβόμαστε την υπεράσπιση μιας δίκαιης εξέγερσης. Ιδιαίτερα απευθυνόμαστε στα συνδικάτα, τις ομοσπονδίες, και σωματεία. Οι κινητοποιήσεις μας μπορούν να είναι πραγματικά αποτελεσματικές όταν εξασφαλιστεί η συμμετοχή των εργαζομένων. Γι’ αυτό ζητάμε να πάρουν αποφάσεις για απεργίες και στάσεις εργασίας στις 7 Δεκέμβρη στηρίζοντας τη νεολαία και διευκολύνοντας τους εργαζομένους να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις μας.