Με ευθύνη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ τώρα αλλά και της Νέας Δημοκρατίας παλαιότερα, καθώς και με την ανοχή πρυτάνεων και διοικήσεων νοσοκομείων, το καθεστώς των εργολαβιών που επέβαλαν στα
δημόσια ιδρύματα και υπηρεσίες, διαλύει εργασιακά δικαιώματα, κατακλέβει τους εργάτες και το δημόσιο χρήμα και οδηγεί στην ανεργία τους εργαζόμενους.
Σε εμπόρευμα στα χέρια μεγαλοεργολάβων μετατρέπονται μια σειρά εργαζόμενοι στα Πανεπιστήμια όπως και στα Νοσοκομεία, σαν αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας με την ανοχή πρυτανικών αρχών και διοικήσεων Νοσοκομείων.Το σύνολο των υπηρεσιών φύλαξης, καθαριότητας και τεχνικών εργασιών του Πανεπιστημίου έχει παραδοθεί σε εργολαβικές εταιρίες, που λειτουργούν ασύδοτα, αφού πέρα από το νόμιμο κέρδος που αποκομίζουν από τις συμβάσεις που υπογράφουν με το πανεπιστημιακό ίδρυμα, φροντίζουν να ξεζουμίζουν και τους εργαζόμενους, με μισθούς πείνας και εργασιακή υπερεκμετάλλευση.Το καθεστώς αυτό των εργολαβιών, αποτελεί εδώ και χρόνια τον πολιορκητικό κριό για την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων και των Νοσοκομείων. Παράλληλα, δείχνει το δρόμο για την ανεργία σε πολλούς εργαζόμενους καθώς επίσης και για την παραπέρα ελλαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στον δημόσιο τομέα, αφού οι εργαζόμενοι αποτελούν στην ουσία έρμαια των μεγαλοεργολάβων, χωρίς εργασιακά δικαιώματα και με μισθούς πείνας, που για την πλειοψηφία των εργαζομένων δεν ξεπερνούν τα 550 ευρώ το μήνα.Έτσι φτάσαμε σήμερα, συνάδελφοί μας φύλακες του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας να χάνουν την δουλειά τους αφού οι αντεργατικές συμβάσεις που υπογράφουν οι εργολάβοι με τα Πανεπιστήμια, δίνουν το δικαίωμα στους εργολάβους να φέρνουν άλλους ακόμα πιο φτηνούς για εκμετάλλευση εργαζόμενους. Έτσι συμβαίνει μια σειρά εργαζομένων επί χρόνιαστο Πανεπιστήμιο να οδηγούνται στην ανεργία.Ακόμα, διατηρώντας τους υπαλλήλους σε συνθήκες ομηρίας, οι εργοδότες αφήνουν, πολλές φορές, απλήρωτους για μήνες τους εργαζόμενους.
Η προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής που θέλει τους εργαζόμενους αναλώσιμο φτηνό εργατικό δυναμικό και τους ιδιώτες να θησαυρίζουν από τα δημόσια κονδύλια, χαρίζει κάθε χρόνο τεράστια ποσά στους εργολάβους, για να καλύψει πάγιες και μόνιμες ανάγκες του Πανεπιστημίου. *Συνολικά με τα ποσά που δαπανώνται ετησίως για τις εργολαβίες, υπολογίζεται ότι τα πανεπιστήμια θα μπορούσαν να απασχολούν σε μόνιμες θέσεις πολλούς περισσότερους εργαζόμενους με μόνιμη και σταθερή εργασία και με αποδοχές κατά πολύ μεγαλύτερες απ’ αυτές που παίρνουν αυτοί που δουλεύουν σήμερα υπό το καθεστώς των εργολάβων με μισθούς πείνας. *δημόσια ιδρύματα και υπηρεσίες, διαλύει εργασιακά δικαιώματα, κατακλέβει τους εργάτες και το δημόσιο χρήμα και οδηγεί στην ανεργία τους εργαζόμενους.
Σε εμπόρευμα στα χέρια μεγαλοεργολάβων μετατρέπονται μια σειρά εργαζόμενοι στα Πανεπιστήμια όπως και στα Νοσοκομεία, σαν αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας με την ανοχή πρυτανικών αρχών και διοικήσεων Νοσοκομείων.Το σύνολο των υπηρεσιών φύλαξης, καθαριότητας και τεχνικών εργασιών του Πανεπιστημίου έχει παραδοθεί σε εργολαβικές εταιρίες, που λειτουργούν ασύδοτα, αφού πέρα από το νόμιμο κέρδος που αποκομίζουν από τις συμβάσεις που υπογράφουν με το πανεπιστημιακό ίδρυμα, φροντίζουν να ξεζουμίζουν και τους εργαζόμενους, με μισθούς πείνας και εργασιακή υπερεκμετάλλευση.Το καθεστώς αυτό των εργολαβιών, αποτελεί εδώ και χρόνια τον πολιορκητικό κριό για την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων και των Νοσοκομείων. Παράλληλα, δείχνει το δρόμο για την ανεργία σε πολλούς εργαζόμενους καθώς επίσης και για την παραπέρα ελλαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στον δημόσιο τομέα, αφού οι εργαζόμενοι αποτελούν στην ουσία έρμαια των μεγαλοεργολάβων, χωρίς εργασιακά δικαιώματα και με μισθούς πείνας, που για την πλειοψηφία των εργαζομένων δεν ξεπερνούν τα 550 ευρώ το μήνα.Έτσι φτάσαμε σήμερα, συνάδελφοί μας φύλακες του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας να χάνουν την δουλειά τους αφού οι αντεργατικές συμβάσεις που υπογράφουν οι εργολάβοι με τα Πανεπιστήμια, δίνουν το δικαίωμα στους εργολάβους να φέρνουν άλλους ακόμα πιο φτηνούς για εκμετάλλευση εργαζόμενους. Έτσι συμβαίνει μια σειρά εργαζομένων επί χρόνιαστο Πανεπιστήμιο να οδηγούνται στην ανεργία.Ακόμα, διατηρώντας τους υπαλλήλους σε συνθήκες ομηρίας, οι εργοδότες αφήνουν, πολλές φορές, απλήρωτους για μήνες τους εργαζόμενους.
Η υποχρηματοδότηση των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό και η απροθυμία της πρυτανείας να αντιμετωπίσει το ζήτημα, συντηρούν τον παρασιτικό ρόλο των εργολάβων,
οδηγούν σε απολύσεις και διατηρούν τους συμβασιούχους σε κατάσταση ομηρίας.Η πολιτική αυτή που μας την παρουσιάζουν σαν αναγκαία για να σωθεί η χώρα από την καπιταλιστική κρίση, είναι αναγκαία μόνο για το κεφάλαιο και αποτελεί ταφόπλακα στο λεγόμενο κοινωνικό κράτος, στην δημόσια και δωρεάν
παιδεία, υγεία και στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματά μας.Δισεκατομμύρια από τον ιδρώτα του εργαζόμενου λαού, κατευθύνονται με διάφορους τρόπους στις τράπεζες και άλλες μερίδες του κεφαλαίου για την λεγόμενη ανάπτυξη που οδηγεί τους εργαζόμενους στα όρια της μαζικής εξαθλίωσης.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλη επιλογή από τον δρόμο του αγώνα κόντρα στην βάρβαρη αυτή
πολιτική και στους γαλαζοπράσινους εκφραστές της, που προωθούν την ημιαπασχόληση και την
ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στο Δημόσιο, εξασφαλίζοντας παράλληλα στους ιδιώτες φιλέτα από τη δημόσια περιουσία.
*Είναι χρέος όλων μας η έμπρακτη αλληλεγγύη και
συμπαράσταση στον αγώνα των συναδέλφων μας φυλάκων. Μια αλληλεγγύη που εκφράζεται όχι απο ηθικίστικη σκοπιά αλλά λόγω του οτι αναγνωρίζουμε οτι τα αίτια της κατάστασης αυτής είναι ίδια με τα αίτια των προβλημάτων των φοιτητών (κόστος σπουδών, ν. Νόμος Πλαίσιο κλπ). Η αλληλεγγύη μας εκφράζεται μέσα από την κοινή δράση εργαζόμενων – αγροτών – μικρών ΕΒΕ – φοιτητών, ενάντια στην πολιτική που εξηπυρετεί την ύπαρξη και την κερδοφορία του κεφαλαίου.
*Έξω, τώρα, οι εργολάβοι από τα Πανεπιστήμια! Καμία ανοχή στις εργολαβίες, και, γενικότερα,
στις ιδιωτικοποιήσεις οποιασδήποτε μορφής στην ανώτατη εκπαίδευση. Οι εργαζόμενοι μαζί με τους φοιτητές να απειθαρχήσουν σε οποιαδήποτε μορφή ιδιωτικοποίησης και να διεκδικήσουν μόνιμη και
σταθερή εργασία με πλήρη εργασιακά κι ασφαλιστικά δικαιώματα.
*Να καταργηθούν όλες οι εργολαβίες σ’ όλα τα δημόσια ιδρύματα και υπηρεσίες και να περάσουν οι εργαζόμενοι στο προσωπικό των ιδρυμάτων.
Αναρτήσεις
