Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

Resistance 2009 live στις 20.30 ο Αλεκος Αλαβανος


Παρακολουθηστε live απο το aristera-sximata-volou.blogspot.com σημερα Κυριακή στις 20.30 την εκδηλωση με θέμα «Η ενότητα της Αριστεράς και οι διεργασίες στην Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ».Θα μιλήσουν οι Αλέκος Αλαβάνος, Ευτύχης Μπιτσάκης, Βαγγέλης Χωραφάς και Νίκος Γαλάνης.Ακόμα, θα συμμετέχουν αντιπροσωπείες από: Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Χώρα των Βάσκων, Πορτογαλία, Τουρκία, Αργεντινή, Αϊτή, Κούβα, Βενεζουέλα, Λίβανο, Παλαιστίνη, Βουλγαρία, Γεωργία, Ουκρανία κ.ά.

Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

Επανίδρυση της Αριστεράς;


Ηττήθηκε όντως η Αριστερά στις πρόσφατες ευρωεκλογές;

Η απάντηση μοιάζει προφανής: Ναι. Κατ' αρχήν καταποντίστηκε η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Ιστορικά κόμματα, όπως το γερμανικό SPD, το γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα, που ανέδειξε φυσιογνωμίες σαν τον Φρανσουά Μιτεράν και τον Λέον Μπλουμ ή το βρετανικό Εργατικό κόμμα καταποντίστηκαν και βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης.

Δεν θα ήταν υπερβολή ίσως να πούμε, ότι τα παραδοσιακά μεγάλα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα κινδυνεύουν να έχουν την τύχη των άλλοτε μεγάλων δυτικοευρωπαϊκών κομμουνιστικών κομμάτων, όπως το γαλλικό ή το ιταλικό, που εξαφανίστηκαν με την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

Η κατάρρευση, βέβαια, της σοσιαλδημοκρατίας κάθε άλλο παρά έκπληξη αποτελεί. Οι Εργατικοί των Μπλερ - Μπράουν είχαν και τύποις εγκαταλείψει με τον «τρίτο δρόμο» οποιαδήποτε σχέση με το «σοσιαλιστικό» τους παρελθόν, οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες, αφού έκαναν σημαία την απορρύθμιση του κοινωνικού κράτους με τον νόμο Χαρτς, έφτασαν να συγκυβερνούν με το δεξιό Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Μέρκελ, ενώ οι Γάλλοι σοσιαλιστές, μετά τη «φούσκα» των μίντια με τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ, ψάχνονται...

Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση, δεν έδειξαν να πολυδιαφέρουν από τους δεξιούς αντιπάλους τους στην πολιτική που ακολούθησαν. Επιπλέον, χρησιμοποίησαν την παραδοσιακή στήριξη των εργατικών στρωμάτων και τη στενή τους σχέση με τις ηγεσίες των μεγαλυτέρων συνδικαλιστικών οργανώσεων, για να περάσουν ακόμη ευκολότερα τα αντικοινωνικά μέτρα περί ευελιξίας, απορρύθμισης των αγορών και αποψίλωσης του κράτους πρόνοιας, που ζητούσαν με το πρόσχημα του «τεχνοκράτη» οι Βρυξέλλες και οι λοιποί θεματοφύλακες του νεοφιλελευθερισμού.

«Σε περίοδο που το "τέλος του καπιταλισμού" εμφανίστηκε ως σοβαρή προοπτική, τα κόμματα, τα οποία είχαν ιστορική αποστολή να αντικαταστήσουν τον καπιταλισμό με τον σοσιαλισμό, δεν προσφέρουν φιλοσοφία διακυβέρνησης», έγραφαν με αρκετή δόση κακεντρέχειας οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» και πρόσθεταν: «Οι πολιτικές τους κατά της κρίσης δύσκολα ξεχωρίζουν από αυτές των ανταγωνιστών τους».

Η ήττα, βέβαια, της σοσιαλδημοκρατίας δεν ανέδειξε σημαντικά νέα πολιτικά ρεύματα στα αριστερά της. Με εξαίρεση το Αριστερό Μπλόκο της Πορτογαλίας, που πήρε πάνω από 10%, ούτε η «Αριστερά» των Λαφοντέν - Μπίσκι ούτε το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα στη Γαλλία έκαναν ιδιαίτερα, εκλογικά τουλάχιστον, αισθητή την παρουσία τους.

Κάποιοι ίσως, μάλιστα, βιαστούν να μιλήσουν ακόμη και για το «τέλος της Αριστεράς». Αφού η Αριστερά δεν μπορεί να επωφεληθεί από τη μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση των τελευταίων 70 ετών, ούτε στη «ρεφορμιστική» ούτε στην «επαναστατική» της εκδοχή, τότε ο καπιταλισμός με μικρές... μικροδιορθώσεις θα συνεχίσει να ζει και να βασιλεύει...

Αν ναι, πώς εξηγείται τότε ότι στην πιο καπιταλιστική χώρα του κόσμου, τις ΗΠΑ, το 20% δηλώνει σε δημοσκόπηση(http://www.rasmussenreports.com/ ) ότι θεωρεί τον σοσιαλισμό καλύτερο σύστημα; (στις ηλικίες των 30 και κάτω το ποσοστό φτάνει στο 33%).

Πώς εξηγείται ότι στη Λατινική Αμερική ο άνεμος φυσά αριστερά σχεδόν εδώ και μια δεκαετία, μετά την ανάλογη εκεί χρηματοπιστωτική κρίση στα τέλη του '90, παρά βέβαια τις αντιφάσεις και τις διαφορές μεταξύ του «σοσιαλισμού»τύπου Λούλα και του «σοσιαλισμού» τύπου Τσάβες;

Δεν ηττήθηκαν, λοιπόν, οι ιδέες της Αριστεράς (κοινωνική δικαιοσύνη, αμφισβήτηση του καπιταλισμού κ.λπ.), αλλά η δυνατότητα των οργανωμένων δυνάμεών της να τις μετατρέψουν σε νέα, πειστική, αγωνιστική πολιτική πρόταση. Αλλωστε, οι άνθρωποι δεν θα πάψουν ποτέ να ονειρεύονται «ουτοπίες» και να αναζητούν ένα καλύτερο αύριο, όχι για την πάρτη τους, αλλά για το κοινωνικό σύνολο στο οποίο ζουν.

Για να μπορέσει η Αριστερά να γίνει ξανά υπολογίσιμη δύναμη, δεν χρειάζεται απλά ένα κυβερνητικό πρόγραμμα ή πώς θα κατανέμει υπουργεία και οφίκια... Αυτό που χρειάζεται είναι να βρεθεί ξανά κοντά στους απόκληρους και τους καταφρονεμένους. Με δυο λόγια, να «επανιδρυθεί» και να συζητήσει με όλον αυτό τον εκτός των τειχών κόσμο, που συνεχίζει να σκέφτεται μεν αριστερά, αλλά βλέπει την επίσημη αριστερά περί άλλων να τυρβάζει...

Αναδημοσιευση απο http://www.enet.gr

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

«Ναι» Σανιδά στη χρήση κρότου-λάμψης από την Αστυνομία


Επιτρέπεται και επιβάλλεται η χρήση χειροβομβίδων κρότου - λάμψης από τις δυνάμεις ασφαλείας, σε περίπτωση που δέχονται επίθεση οι ίδιοι ή δημόσια κτίρια, είπε ο Γιώργος Σανιδάς σε γνωμοδότηση, που έστειλε στο Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας.

«Οι αστυνομικοί στους οποίους έχει ανατεθεί η φύλαξη στόχων είτε αυτοί είναι πρόσωπα, είτε κοινής ωφελείας εγκαταστάσεις στις οποίες περιλαμβάνονται αναμφιβόλως όλα τα δημόσια κτίρια, προκειμένου να εκπληρώσουν το ανατεθέν σ’ αυτούς καθήκον και εντεύθεν την αποστολή τους, ως αστυνομικοί, εφόσον λαμβάνει χώραν επίθεση είτε κατά προσώπων με όπλα (πυροβόλα όπλα, βόμβες μολότοφ, εκρηκτικούς μηχανισμούς, ρόπαλα, λοστούς κ.λπ.) με σκοπό την αφαίρεση ζωής ή τον τραυματισμό τους είτε κατά εγκαταστάσεων κοινής ωφελείας, στις οποίες περιλαμβάνονται όλα τα δημόσια κτίρια, με βόμβες μολότοφ, εκρηκτικές ύλες, εμπρηστικούς μηχανισμούς, κ.λπ. με σκοπό τον εμπρησμό και εντεύθεν την καταστροφή τους ή αυτοτελώς την καταστροφή τους, επιτρέπεται αλλά και επιβάλλεται, εν όψει της αποστολής και του καθήκοντός τους να κάνουν χρήση των χειροβομβίδων, οι οποίες κατά την έκρηξη διασπώνται σε μικρά τεμάχια από καουτσούκ (σ.σ. χειροβομβίδες κρότου - λάμψης) και οι οποίες δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των θανατηφόρων μέσων ούτε προκαλούν σοβαρές σωματικές βλάβες, με σκοπό να αποκρούσουν την επίθεση και να προστατεύσουν τη ζωή των προσώπων και την ακεραιότητα των κοινής ωφελείας εγκαταστάσεων και των δημόσιων κτιρίων» αναφέρει στη γνωμοδότηση του ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου.

Ο κ. Σανιδάς αποδέχεται επίσης τη διαβεβαίωση της ΕΛ.ΑΣ. ότι οι χειροβομβίδες αυτού του τύπου δεν προκαλούν σωματικές βλάβες, υποστηρίζοντας πως οι χειροβομβίδες αυτές προκαλούν μόνο «σοκ αδρανοποίησης», το οποίο αναγκάζει τον επιτιθέμενο να σταματήσει την επίθεση.

Καταλήγοντας ο Γιώργος Σανίδας υπογραμμίζει ότι ότι «η ζωή αλλά και η σωματική ακεραιότητα είναι αναφαίρετα έννομα αγαθά, ενώ οι κοινής ωφελείας εγκαταστάσεις και τα δημόσια κτίρια αποτελούν περιουσία του ελληνικού λαού, ο οποίος τελικώς θα κληθεί να καταβάλει το τίμημα των εμπρησμών, βανδαλισμών και της καταστροφής τους, όπως έχει κατ’ επανάληψη συμβεί στο παρελθόν (δημόσια και ιδιωτικά πανεπιστημιακά κτίρια έχουν γίνει παρανάλωμα του πυρός)» και γι’αυτό το λόγο επιβάλλεται η θεσμοθέτηση αυτού του μέτρου.

Πηγές: Έθνος, Καθημερινή, Ελευθεροτυπία

Αναδημοσιευση απο http://tvxs.gr

ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ: μετά τη φιέστα…


Έγιναν λοιπόν τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης (ΝΜΑ) και όλοι μάς καλούν να γιορτάσουμε την «εθνική επιτυχία». Όμως, όπως και με πολλές άλλες «εθνικές επιτυχίες» (π.χ. Ολυμπιακοί Αγώνες), μετά έρχεται ο λογαριασμός. Έχουμε άραγε πολλούς λόγους να χαιρόμαστε;

Το ΝΜΑ έρχεται να αλλάξει το καθεστώς των δημόσιων μουσείων στην Ελλάδα
Πρόκειται για το πρώτο δημόσιο αρχαιολογικό Μουσείο που θα λειτουργεί ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου: αυτονομημένο από τον ίδιο τον αρχαιολογικό χώρο που υποτίθεται πως υπηρετεί, προικισμένο με «ελευθερία» και «ευελιξία» στη διαχείριση πόρων και εργαζομένων (δηλ. την υπαγωγή του σε ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας), το ΝΜΑ ξεκινά το αμφίβολης αποτελεσματικότητας ταξίδι του για την εκπλήρωση του «εθνικού» στόχου του. Την πορεία του ταξιδιού θα καθορίσει το διορισμένο (από την εκάστοτε κυβέρνηση) Δ.Σ. Οι επιπτώσεις είναι ήδη εμφανείς: στην επιλογή του προσωπικού που θα γίνεται αποκλειστικά από το Δ.Σ. (ασφαλώς, με «ημέτερα» κριτήρια), στις εργασιακές σχέσεις (ξεχάστε την μονιμότητα) και τις απολύσεις (είναι εκπεφρασμένη βούληση του Προέδρου του Δ.Σ. να... μην γίνονται απεργίες στο νέο Μουσείο!). Ακόμη περισσότερο, στον προσανατολισμό της λειτουργίας του Μουσείου στην αγοραία αντίληψη για τον πολιτισμό, την απόλυτη σύνδεση του «πολιτιστικού αγαθού» με το «τουριστικό προϊόν».
Οι τομές αυτές ενορχηστρώθηκαν προσεκτικά καθ’ όλη τη διάρκεια κατασκευής του νέου Μουσείου, αφού οτιδήποτε το αφορούσε αντιμετωπίστηκε με «ειδικό καθεστώς» και έκτακτες ρυθμίσεις, όπως υπαγόρευε η πολυδιαφημισμένη «εθνική» του σημασία. Ειδικό καθεστώς για να ανεγερθεί ένα κτίριο που δίχασε την αρχιτεκτονική κοινότητα, με διαστάσεις μακριά από την κλίμακα της περιοχής στην οποία χωροθετήθηκε. Ειδικές ρυθμίσεις για να θεμελιωθεί πάνω σε μια ολόκληρη συνοικία της βυζαντινής πόλης, που σε κάθε άλλη περίπτωση θα τύχαινε καλύτερης μεταχείρισης. Ειδικές αποφάσεις για να γκρεμιστούν διατηρητέα κτίρια (παρότι η ύπαρξή τους ήταν στις προϋποθέσεις του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού!). «Αναγκαστική» έγκριση της μουσειολογικής μελέτης από το Κεντρικό Συμβούλιο Μουσείων λίγο πριν τα εγκαίνια του Μουσείου και αφού η έκθεση είχε ήδη στηθεί… Ειδικό καθεστώς χρηματοδότησης, που έφτασε να γίνει προκλητικό, όχι μόνο για τις υπόλοιπες υπηρεσίες του Υπουργείου αλλά και για ολόκληρο τον ελληνικό λαό, όταν ανακοινώθηκε το ποσό των 6 εκ. ευρώ μόνο για τα εγκαίνια (ποσό που μειώθηκε αισθητά μετά το θόρυβο που προκλήθηκε), αλλά και ο υπέρογκος μισθός του Γενικού Διευθυντή του.
Ήδη, από τη στιγμή που η κατασκευή του ΝΜΑ, ένα έργο που θα έπρεπε να εκτελεστεί από το ίδιο το ΥΠΠΟ, ανατέθηκε στον Οργανισμό Ανέγερσης Μουσείου Ακροπόλεως (Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου), ήταν σαφές ότι η πολιτική των κυβερνήσεων τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ ήταν να χρησιμοποιήσουν το νέο Μουσείο ως πιλότο για την αλλαγή του θεσμικού καθεστώτος και των εργασιακών σχέσεων στο χώρο των δημόσιων μουσείων.

Επιστημονική δεοντολογία, μουσειολογία και άλλα… ψιλά γράμματα
Οι θορυβώδεις πανηγυρισμοί για τα εγκαίνια προσπαθούν να «σκεπάσουν» την εκκωφαντική απουσία επιστημονικών επιχειρημάτων για βασικές επιλογές που σχετίζονται με το Μουσείο. Με ποια επιστημονική δεοντολογία δικαιολογείται το Μουσείο να είναι αποσυνδεδεμένο από τον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης; Με ποια επιστημονικά κριτήρια αποφασίστηκε να «ξηλωθούν», με συνοπτικές διαδικασίες, μερικά ακόμη «τεμάχια» του Παρθενώνα και να μετατραπούν σε μουσειακά εκθέματα για να εμπλουτιστούν οι συλλογές του Μουσείου; Χωρίς καμία συζήτηση ανοιχτή στη διεθνή επιστημονική κοινότητα (όπως γινόταν στο παρελθόν) για το ποια τμήματα, για πόσον καιρό και για ποιο λόγο είναι αναγκαίο να αποσπαστούν από την Ακρόπολη, όταν είναι γνωστό ότι η απόσπαση τμημάτων από ακίνητα μνημεία αποτελεί έσχατο μέτρο για την προστασία τους. Το χειρότερο είναι ότι θεωρείται πλέον δεδομένο ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση, μείζον πρόβλημα για τα μνημεία της Ακρόπολης, αλλά και για τους κατοίκους και επισκέπτες της πόλης, δεν θα βελτιωθεί ποτέ. Αντί να ανοίξει η συζήτηση (που μας αφορά όλους, ειδικούς και μη) για το πώς η πόλη αυτή θα γίνει βιώσιμη, πώς θα προστατευτεί η υγεία των κατοίκων μαζί με το φυσικό και το πολιτιστικό περιβάλλον, αποφασίζεται με τόση ευκολία να αποσπαστούν αρχιτεκτονικά κατάλοιπα και να εκτεθούν ως ανεξάρτητα «έργα τέχνης» στο νέο Μουσείο.
Αυτό άλλωστε ταιριάζει με το εκθεσιακό πρόγραμμα του Μουσείου, που παρά τις μεγαλόστομες εξαγγελίες, μοιάζει να βγήκε από τη… ναφθαλίνη. Αγνοώντας την τρέχουσα σχετική συζήτηση, υιοθετεί την «πατροπαράδοτη» αντίληψη πως «τα αριστουργήματα μιλάνε μόνα τους», αντίληψη που ακυρώνει στην πράξη κάθε προβληματισμό για ένα επιστημονικά δομημένο εκθεσιακό πρόγραμμα, για έναν επικοινωνιακά αποτελεσματικό μουσειολογικό σχεδιασμό. Φαίνεται πως αυτά είναι ψιλά γράμματα για ένα Μουσείο εξ αρχής στραμμένο (ήδη και από τον τρόπο διαφήμισής του) στο τουριστικό προϊόν.
Κάποιες φορές έχει κανείς την αίσθηση ότι το σημαντικότερο σημείο του νέου Μουσείου της Ακρόπολης είναι... το εστιατόριο! Άλλωστε για τη θέα του πολυτελούς εστιατορίου δεν είναι που έχουν βαλθεί να γκρεμίσουν ή να «μετακομίσουν» τα διατηρητέα της Διονυσίου Αρεοπαγίτου; Στην πραγματικότητα, εγκαινιάζεται ένας νέος τρόπος να βλέπουμε το μουσείο: στραμμένο στην οικονομική ανταποδοτικότητα και όχι στην οργάνωση της γνώσης του παρελθόντος για τις ανάγκες της κοινωνίας. Το γεγονός αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει η μεγάλης έκτασης πολεοδομική παρέμβαση στην πόλη με αφορμή την ανέγερση του Μουσείου. Οι αντικειμενικές αξίες στην περιοχή έχουν ανέβει στα ύψη, ενώ όπου υπάρχει η δυνατότητα ανοίγουν νέα καταστήματα πολυτελείας.
Όταν υπάρχουν δημόσια μουσεία που προσπαθούν, με τα ελάχιστα μέσα που τους διαθέτει το ελληνικό δημόσιο, να λειτουργούν ως ζωντανοί οργανισμοί μέσα στην πόλη τους, να τονώσουν την γόνιμη επαφή των τοπικών κοινωνιών με το παρελθόν τους, αλλά και να αποτελούν πόλο έλξης και της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας, με τρόπο όσο γίνεται πιο προσιτό σε όλους, όταν δημόσια μουσεία καταβάλλουν προσπάθεια να «ανοίξουν» ακόμη και στις περισσότερο αποκλεισμένες κοινωνικές ομάδες, την ίδια στιγμή ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία της χώρας (και σίγουρα το πιο ακριβοπληρωμένο) αγωνίζεται να δημιουργήσει το προφίλ ενός VIP μουσείου.

Με τον ίδιο τρόπο που το κτίριο του ΝΜΑ μοιάζει να «προσγειώθηκε» στην περιοχή που το φιλοξενεί, έτσι «προσγειώθηκε» και στα πολιτιστικά πράγματα της χώρας για να αλλάξει
(με το ζόρι) την οπτική μας για την πολιτιστική κληρονομιά και την προστασία της.
Μπορεί το νέο Μουσείο να αποκόπτεται από το ΥΠΠΟ,
αλλά οι επιπτώσεις που θα φέρει η λειτουργία του στην πολιτική για την πολιτιστική κληρονομιά, οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, το νέο καθεστώς ομηρίας των εργαζόμενων στον πολιτισμό, επιχειρούν να επεκταθούν σε όλο το ΥΠΠΟ.
*
Τώρα που τα φώτα των εγκαινίων χαμηλώνουν, ας ξαναθυμηθούμε ότι
τα μνημεία χρειάζονται άλλη προσέγγιση για να γίνουν κατανοητά και οικεία στους πολλούς,
για να (ξανα)γίνουν κοινωνικά χρήσιμα,
πέρα από ιδεολογικές χρήσεις και αγοραίες καταχρήσεις.
Κι ότι, όπως κατάφεραν οι κινητοποιήσεις των πολιτών και της επιστημονικής κοινότητας
να διασώσουν τα δύο διατηρητέα κτίρια της Διονυσίου Αρεοπαγίτου,
ίσως μπορεί η δράση όλων μας να αποτρέψει τη νέα πραγματικότητα που μας ετοιμάζουν.


ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΜΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΥΠ.ΠΟ.

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

Σκανδαλώδης παύση της έρευνας για την υπόθεση της Κωνσταντίνας Κούνεβα


Δελτιο Τυπου ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ

Μόλις ενάμιση μήνα (05/05/09) μετά τις δεσμεύσεις του Αναπληρωτή Υπουργού Εσωτερικών ότι θα αναγάγει σε πρώτη προτεραιότητα τη διαλεύκανση της δολοφονικής επίθεσης εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα, η Διεθνής Αμνηστία εκφράζει την έντονη ανησυχία της για την απόφαση του αρμόδιου ανακριτή να κηρύξει το πέρας της σχετικής δικαστικής έρευνας.

Παρά τις εκκλήσεις δεκάδων χιλιάδων πολιτών από ολόκληρο τον κόσμο και την ακόλουθη διαβεβαίωση του Αναπληρωτή Υπουργού προς τη Διεθνή Αμνηστία ότι θα επισπεύσει τη διεξαγωγή μιας πλήρους και αμερόληπτης έρευνας, η σχετική δικογραφία κρίνεται από τους δικηγόρους της Κούνεβα ελλιπής και οδηγείται σκανδαλωδώς προς το αρχείο. Οι δικηγόροι της Κούνεβα εκφράζουν τον προβληματισμό τους για την αμφίβολη ποιότητα των ανακρίσεων, για την ολιγωρία των αστυνομικών αρχών, καθώς επίσης και για το ότι δεν πραγματοποιήθηκε καμία έρευνα στον τόπο της επίθεσης, ούτε ελήφθη συμπληρωματική κατάθεση από τη συνδικαλίστρια.

«Πλήρως αναξιόπιστη αποδεικνύεται η ελληνική κυβέρνηση ως προς την αποτελεσματική αντιμετώπιση της υπόθεσης της Κωνσταντίνας Κούνεβα, παρά τις ρητές δεσμεύσεις της ότι θα φροντίσει άμεσα να αποδοθεί δικαιοσύνη και να τιμωρηθούν οι ένοχοι» επισημαίνει η Κατερίνα Καπερναράκου, πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας. «Σε πλήρη αντίφαση με τις διεθνώς ισχύουσες αρχές δικαίου για την προστασία του συνδικαλίζεσθαι, των δικαιωμάτων των εργαζόμενων και δη των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, όπως είναι οι γυναίκες και οι μετανάστριες εργαζόμενες, οι αρμόδιες αρχές εξακολουθούν να τηρούν απαρέγκλιτα τη στάση που είχαν εξαρχής τηρήσει στην περίπτωση της Κωνσταντίνας Κούνεβα, δηλαδή αυτή της εκκωφαντικής σιωπής, η οποία δημιουργεί ένα εξίσου εκκωφαντικό κλίμα συγκάλυψης των ενόχων. Παρά τις προσωπικές δεσμεύσεις του Αναπληρωτή Υπουργού Εσωτερικών, παρά τις υπογραφές 23.000 ανθρώπων από ολόκληρο τον κόσμο που διεκδικούν δικαιοσύνη, η επίσημη Πολιτεία τους γυρνά επιδεικτικά την πλάτη και προκαλεί βάναυσα το κοινό περί δικαίου αίσθημα, συντασσόμενη με την ατιμωρησία».


Γραφείο Τύπου και Προβολής



Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Ποιοι απαξίωσαν τον ΟΣΕ;



Ο Παναγιώτης Τερζόγλου, αναπληρωτής γενικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών μιλά στο tvxs για τον τρόπο που δημιουργήθηκαν τα χρέη στον ΟΣΕ, για τους “συμβούλους” και τα golden boys στον Οργανισμό αλλά και για τα τραγικά κενά στην ασφάλεια, η οποία στηρίζεται σε χειρόγραφα σημειώματα και στην καλή λειτουργία του κινητού των μηχανοδηγών...

Τονίζει πως η πρόταση για εθελούσια έξοδο 2.000 υπαλλήλων θα σημάνει το οριστικό κλείσιμο του ΟΣΕ, που ήδη λειτουργεί με τραγικές ελλείψεις προσωπικού, ενώ καταγγέλλει πως η κυβέρνηση υποχωρεί σε πιέσεις των ΚΤΕΛ για αυξήσεις τιμών στον ΟΣΕ, ώστε να μετακινηθεί επιβατικό κοινό προς τα λεωφορεία.


Διπλασιασμός της τιμής των εισιτηρίων του ΟΣΕ μέχρι το 2011

Αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων του ΟΣΕ από την 1η Αυγούστου κατά 33% για τα απλά τρένα, κατά 13% για τα intercity και κατά 7% για τα EXRESS ανακοίνωσε παρουσιάζοντας το σχέδιο εξυγίανσης του ΟΣΕ ο υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών Ευριπίδης Στυλιανίδης. Μέχρι το 2011 τα εισιτήρια του ΟΣΕ θα έχουν διπλασιαστεί, αγγίζοντας το 80% της τιμής των εισιτηρίων των ΚΤΕΛ.




Αναδημοσιευση απο http://tvxs.gr

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Ένα τετράδιο κι ένα μολύβι για τη Γάζα


Ο Χώρος ¨Free Palestine¨ του Resistance Festival 2009 ζητάει την συμβολή σας στην καμπάνια ‘ Δικαίωμα στο Διάβασμα ’ (http://freegaza.org/right-to-read?lang=en) που διοργανώνεται από το Free Gaza Movement (Kίνημα Ελεύθερη Γάζα) σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο της Γάζας, Al-Aqsa.

Στόχος της καμπάνιας είναι η μεταφορά εκπαιδευτικού υλικού στη Λωρίδα της Γάζας με την αποστολή “Καλοκαίρι της Ελπίδας”, που προγραμματίζεται για τον Ιούλιο, και τη διανομή του σε πανεπιστήμια και σχολεία. Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της καμπάνιας:
“Αυτό δεν είναι μία ενέργεια φιλανθρωπίας. Είναι μία πράξη αλληλεγγύης και αντίστασης στο ‘μπλοκάρισμα των κιμωλιών’ στη Γάζα και της προσπάθειας του να αρνηθεί-εμποδίσει την εκπαίδευση στους Παλαιστίνιους. Σύμφωνα με την UNWRA (ο οργανισμός του ΟΗΕ στη Γάζα), το μπλοκάρισμα του Ισραήλ εμποδίζει μελάνι, χαρτί και άλλο εκπαιδευτικό υλικό να εισέλθει στη Γάζα.”

Στα πλαίσια αυτά ο Χώρος ¨Free Palestine¨ αναλαμβάνει την πρωτοβουλία για την συγκέντρωση εκπαιδευτικού υλικού για τους μαθητές της Παλαιστίνης και ζητάει την υποστήριξη και την συμβολή σας.

Σας καλούμε να προσφέρετε : σχολικά είδη και γραφική ύλη καθημερινής χρήσης (από μολύβια και τετράδια μέχρι μπογιές και μπλοκ ζωγραφικής) και εικονογραφημένα βιβλία (χωρίς ή με ελάχιστο κείμενο λόγω γλώσσας).

Οι πιο μικροί μας φίλοι ( που θα φιλοξενηθούν στον παιδότοπο του φεστιβάλ , αλλά ακόμη κι αυτοί που δεν θα έρθουν ) θα μπορούσαν επίσης να συμβάλουν στην καμπάνια αυτή στέλνοντας ζωγραφιές ή μία επιστολή σε έναν μαθητή ή μια μαθήτρια στη Γάζα. Η επικοινωνία με τον ‘έξω κόσμο’ είναι η καλύτερη απόδειξη ότι ‘η Γάζα δεν είναι μόνη’ και η μεγαλύτερη εμψύχωση του λαού της Γάζας και της Παλαιστίνης και ειδικότερα των παιδιών της στον δύσκολο αγώνα τους.

Σας καλούμε να φέρεται την όποια συνδρομή σας στον Χώρο ¨Free Palestine¨ του Resistance Festival 2009, καθ’ όλη την διάρκεια του τριημέρου 26-27-28 Ιουνίου, στην Αθήνα, Γεωπονική Σχολή (Ιερά Οδός).
Στο χώρο αυτό επίσης θα έχετε την ευκαιρία να δείτε εκθέσεις φωτογραφίας και εικαστικών, να μιλήσετε με νέους από την Δ. Όχθη και την ιστορική Παλαιστίνη του 1948 ( προσκεκλημένους του φεστιβάλ ) και να έρθετε σε επαφή με το ελληνικό κίνημα αλληλεγγύης.


Χώρος ¨Free Palestine¨
Resistance Festival 2009

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

RESISTANCE FESTIVAL 2009




2η Διεθνής Συνάντηση Κινημάτων
26-27-28 Ιούνη Αθήνα

Ή εμείς ή αυτοί!
Οι αγώνες μας απάντηση στην κρίση τους




Μετά τη μεγάλη επιτυχία του περσινού φεστιβάλ -με τη συμμετοχή αγωνιστών και οργανώσεων από 22 χώρες και την παρουσία χιλιάδων ανθρώπων- η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ) διοργανώνει τη 2η Διεθνή Συνάντηση Κινημάτων Resistance 2009. Στις 26, 27, 28 Ιούνη στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και με κεντρικό σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί». Στο περιβάλλον της κρίσης, συζητάμε για τις εξεγέρσεις και τους αγώνες, το μοναδικό δρόμο για να σταματήσει η ολοκληρωτική επίθεση στους λαούς, τον εργαζόμενο κόσμο, τη φύση. Σε μια περίοδο που ο καπιταλισμός δε μπορεί να δωσεί καμιά ελπίδα και προοπτική, η Αριστερά στην Ευρώπη ενώνεται, συντονίζει τα βήματά της, στέκεται αντίπαλος. Τον Δεκέμβρη χιλιάδες νέοι άνθρωποι έδωσαν ένα ηχηρό μήνυμα αλλά και μια υπόσχεση: Οι ανάγκες μας θα βγουν στο προσκήνιο! Στο Resistance 2009 και για τρεις μέρες, ο κόσμος των κινημάτων οργανώνεται απέναντι στον κόσμο της βαρβαρότητας, του πολέμου, του κεφαλαίου. Ή εμείς ή αυτοί!
Στο φεστιβάλ θα συμμετέχουν αντιπροσωπείες από: Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Χώρα των Βάσκων, Πορτογαλία, Τουρκία, Αργεντινή, Αϊτή, Κούβα, Βενεζουέλα, Λίβανο, Παλαιστίνη, Βουλγαρία, Γεωργία, Ουκρανία κ.ά.
Στα πλαίσια του φεστιβάλ θα πραγματοποιηθούν μεγάλες συναυλίες με τους: Fanfare Ciocarlia από τη Ρουμανία, Dead Prez από τις ΗΠΑ, Χαΐνηδες κ.ά.
Αναλυτικά στοιχεία για το πρόγραμμα στην ιστοσελίδα του φεστιβάλ www.resistancefestival.gr





Προγραμμα:

Παρασκευή 26 Ιούνη
7.00. Η Λατινική Αμερική σε σταυροδρόμι: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;
Με εκπροσώπους κινημάτων από Βενεζουέλα, Αργεντινή και Αϊτή.
8.30 Κινήματα και εξεγέρσεις της νεολαίας
Αγωνιστές από την Ευρώπη παρουσιάζουν και συζητούν εμπειρίες από σημαντικά κινήματα: Το ιταλικό «Ανώμαλο Κύμα», το φοιτητικό αυτόνομο κίνημα στη Καταλονία οι καταλήψεις των γαλλικών πανεπιστημίων, το κίνημα νεολαίας στη Χώρα των Βάσκων, η γερμανική οργάνωση Rebel, η ελληνική εξέγερση του Δεκέμβρη.

Σάββατο 27 Ιούνη
7.00. Παλαιστίνη και Μέση Ανατολή
Με το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και εκπρόσωπο της Χεσμπολάχ από το Λίβανο.
8.30. Οι προοπτικές της Αριστεράς στην Ευρώπη
Η πρώτη σημαντική συνάντηση μετά τις ευρωεκλογές και μέσα στην κρίση. Διεργασίες και ενωτικά εγχειρήματα: Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (NPA)-Γαλλία, Μπλοκ της Αριστεράς-Πορτογαλία, Αριστερό Κόμμα (Die Linke)-Γερμανία και ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Α. Αλαβάνος.

Κυριακή 28 Ιούνη
7.00. Η Ανατολική Ευρώπη μέσα στην κρίση και τους ανταγωνισμούς
Συμμετέχουν οργανώσεις και κινήματα από την Ουκρανία, τη Βουλγαρία και τη Γεωργία.
8.30. Ο καπιταλισμός σε κρίση: Ή εμείς ή αυτοί!
Η σύγχρονη ριζοσπαστική σκέψη σε μια συζήτηση για την κρίση, τις διεξόδους, τα όρια και την ανατροπή του καπιταλισμού. Συμμετέχουν διανοούμενοι από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Create your own banner at mybannermaker.com!
Καντε copy τον html κωδικα γιανα μεταφερετε το banner!