Επανίδρυση της Αριστεράς;

Ηττήθηκε όντως η Αριστερά στις πρόσφατες ευρωεκλογές;

Η απάντηση μοιάζει προφανής: Ναι. Κατ' αρχήν καταποντίστηκε η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Ιστορικά κόμματα, όπως το γερμανικό SPD, το γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα, που ανέδειξε φυσιογνωμίες σαν τον Φρανσουά Μιτεράν και τον Λέον Μπλουμ ή το βρετανικό Εργατικό κόμμα καταποντίστηκαν και βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης.

Δεν θα ήταν υπερβολή ίσως να πούμε, ότι τα παραδοσιακά μεγάλα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα κινδυνεύουν να έχουν την τύχη των άλλοτε μεγάλων δυτικοευρωπαϊκών κομμουνιστικών κομμάτων, όπως το γαλλικό ή το ιταλικό, που εξαφανίστηκαν με την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

Η κατάρρευση, βέβαια, της σοσιαλδημοκρατίας κάθε άλλο παρά έκπληξη αποτελεί. Οι Εργατικοί των Μπλερ - Μπράουν είχαν και τύποις εγκαταλείψει με τον «τρίτο δρόμο» οποιαδήποτε σχέση με το «σοσιαλιστικό» τους παρελθόν, οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες, αφού έκαναν σημαία την απορρύθμιση του κοινωνικού κράτους με τον νόμο Χαρτς, έφτασαν να συγκυβερνούν με το δεξιό Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Μέρκελ, ενώ οι Γάλλοι σοσιαλιστές, μετά τη «φούσκα» των μίντια με τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ, ψάχνονται...

Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση, δεν έδειξαν να πολυδιαφέρουν από τους δεξιούς αντιπάλους τους στην πολιτική που ακολούθησαν. Επιπλέον, χρησιμοποίησαν την παραδοσιακή στήριξη των εργατικών στρωμάτων και τη στενή τους σχέση με τις ηγεσίες των μεγαλυτέρων συνδικαλιστικών οργανώσεων, για να περάσουν ακόμη ευκολότερα τα αντικοινωνικά μέτρα περί ευελιξίας, απορρύθμισης των αγορών και αποψίλωσης του κράτους πρόνοιας, που ζητούσαν με το πρόσχημα του «τεχνοκράτη» οι Βρυξέλλες και οι λοιποί θεματοφύλακες του νεοφιλελευθερισμού.

«Σε περίοδο που το "τέλος του καπιταλισμού" εμφανίστηκε ως σοβαρή προοπτική, τα κόμματα, τα οποία είχαν ιστορική αποστολή να αντικαταστήσουν τον καπιταλισμό με τον σοσιαλισμό, δεν προσφέρουν φιλοσοφία διακυβέρνησης», έγραφαν με αρκετή δόση κακεντρέχειας οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» και πρόσθεταν: «Οι πολιτικές τους κατά της κρίσης δύσκολα ξεχωρίζουν από αυτές των ανταγωνιστών τους».

Η ήττα, βέβαια, της σοσιαλδημοκρατίας δεν ανέδειξε σημαντικά νέα πολιτικά ρεύματα στα αριστερά της. Με εξαίρεση το Αριστερό Μπλόκο της Πορτογαλίας, που πήρε πάνω από 10%, ούτε η «Αριστερά» των Λαφοντέν - Μπίσκι ούτε το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα στη Γαλλία έκαναν ιδιαίτερα, εκλογικά τουλάχιστον, αισθητή την παρουσία τους.

Κάποιοι ίσως, μάλιστα, βιαστούν να μιλήσουν ακόμη και για το «τέλος της Αριστεράς». Αφού η Αριστερά δεν μπορεί να επωφεληθεί από τη μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση των τελευταίων 70 ετών, ούτε στη «ρεφορμιστική» ούτε στην «επαναστατική» της εκδοχή, τότε ο καπιταλισμός με μικρές... μικροδιορθώσεις θα συνεχίσει να ζει και να βασιλεύει...

Αν ναι, πώς εξηγείται τότε ότι στην πιο καπιταλιστική χώρα του κόσμου, τις ΗΠΑ, το 20% δηλώνει σε δημοσκόπηση(http://www.rasmussenreports.com/ ) ότι θεωρεί τον σοσιαλισμό καλύτερο σύστημα; (στις ηλικίες των 30 και κάτω το ποσοστό φτάνει στο 33%).

Πώς εξηγείται ότι στη Λατινική Αμερική ο άνεμος φυσά αριστερά σχεδόν εδώ και μια δεκαετία, μετά την ανάλογη εκεί χρηματοπιστωτική κρίση στα τέλη του '90, παρά βέβαια τις αντιφάσεις και τις διαφορές μεταξύ του «σοσιαλισμού»τύπου Λούλα και του «σοσιαλισμού» τύπου Τσάβες;

Δεν ηττήθηκαν, λοιπόν, οι ιδέες της Αριστεράς (κοινωνική δικαιοσύνη, αμφισβήτηση του καπιταλισμού κ.λπ.), αλλά η δυνατότητα των οργανωμένων δυνάμεών της να τις μετατρέψουν σε νέα, πειστική, αγωνιστική πολιτική πρόταση. Αλλωστε, οι άνθρωποι δεν θα πάψουν ποτέ να ονειρεύονται «ουτοπίες» και να αναζητούν ένα καλύτερο αύριο, όχι για την πάρτη τους, αλλά για το κοινωνικό σύνολο στο οποίο ζουν.

Για να μπορέσει η Αριστερά να γίνει ξανά υπολογίσιμη δύναμη, δεν χρειάζεται απλά ένα κυβερνητικό πρόγραμμα ή πώς θα κατανέμει υπουργεία και οφίκια... Αυτό που χρειάζεται είναι να βρεθεί ξανά κοντά στους απόκληρους και τους καταφρονεμένους. Με δυο λόγια, να «επανιδρυθεί» και να συζητήσει με όλον αυτό τον εκτός των τειχών κόσμο, που συνεχίζει να σκέφτεται μεν αριστερά, αλλά βλέπει την επίσημη αριστερά περί άλλων να τυρβάζει...

Αναδημοσιευση απο http://www.enet.gr