Δευτέρα 31 Μαρτίου 2008

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠO ΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Τη Παρασκευή 28/3 πραγματοποιήθηκε συμβολική διαμαρτυρία από ομάδα πολιτών τουΒόλου ενάντια στους ολυμπιακούς αγώνες της εμπορευματοποίησης, της ντόπας καιτου αίματος των νεκρών εργατών στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις που θα λάβουν χώραστη Κίνα σε λίγους μήνες.Η διαμαρτυρία έληξε με το προπηλακισμό των διαμαρτυρόμενων από τις δυνάμειςκαταστολής και τη σύλληψη του Κώστα Ηλία μέλους του ΣΥ.ΡΙΖΑ Μαγνησίας πουεπιχείρησε να αναρτήσει ένα πάνω όπου αναγράφονταν <<όχι στους αγώνες τουαίματος, της ντόπας και της μίζας>> κατά τη διάρκεια του περάσματος τηςολυμπιακής φλόγας από το Βόλο. Αλήθεια, από πότε η ανάρτηση ενός πανό αποτελεί πράξη που νομιμοποιεί το ξυλοδαρμό και τη σύλληψη;;;;; Η καταστολή του φοιτητικού κινήματος στο πρόσφατο παρελθόν, ο ξυλοδαρμόςφοιτητών στο Βόλο στην αρχή της χρονιάς γιατί αντιδρούσαν στο ξεπούλημα τωνδημόσιων χώρων της πόλης , η προσπάθεια για διάλυση του ασύλου και επιβολή τουνέου εσωτερικού κανονισμού που προσβλέπει στη πειθάρχηση του φοιτητικούσώματος, ο ξυλοδαρμός των εργαζόμενων στα λιμάνια την προηγούμενη περίοδο ήακόμη και πρόσφατα το σύρσιμο στα δικαστήρια των απεργούντων της ΔΕΗ δείχνουνότι η καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και η προσπάθεια για φίμωση όσωναντιδρούν στις πολιτικές του κέρδους , της εκμετάλλευσης και τους ξεπουλήματοςτων πάντων καλά κρατεί.Να μη κάτσουμε άπραγοι ,να υψώσουμε τη δική μας φωνή.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟY ΗΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ,Η ΑΠΕΡΓΙΑ , Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ

Τρίτη 25 Μαρτίου 2008

AΠΟΦΑΣΗ ΔΙΗΜΕΡΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ


ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥΣ!

ΝΑ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ!


1. Το τελευταίο διάστημα σημειώνεται στην ελληνική κοινωνία μια σοβαρή φθορά της κυβέρνησης και του δικομματικού συστήματος με μια ταυτόχρονη άνοδο της αριστεράς. Η κυβέρνηση της ΝΔ, που ανέβηκε στην εξουσία με κεντρική αιχμή τη διαφάνεια, πλήττεται από τα συνεχόμενα σκάνδαλα και τη διαφθορά που αγγίζει τον ίδιο τον Καραμανλή. Αδυνατεί να πείσει ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα των χαμηλών στρωμάτων και προσπαθεί να διαχειριστεί την κρίση με μια φυγή προς τα μπρος εξαπολύοντας μια πρωτοφανή επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα και δείχνει να μην θέλει να αφήσει τίποτα όρθιο. Ο χορός των ιδιωτικοποιήσεων καλά κρατεί με αποκορύφωμα την προσπάθεια της κυβέρνησης για την εκχώρηση σε ιδιώτες των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης με σκοπό την εμπορική εκμετάλλευση τους. Η συζήτηση περί λύσης (= ιδιωτικοποίησης) στο θέμα της Ολυμπιακής δεν έχει κλείσει, το πως θα ξεμπερδεύουν με τις ΔΕΚΟ (π.χ. ΔΕΗ) αποτελεί αγκάθι για το νεοφιλελευθερισμό ενώ την ίδια στιγμή το μέτωπο της Παιδείας παραμένει ανοιχτό. Ταυτόχρονα, και ο έτερος πυλώνας του συναινετικού δικομματισμού, το ΠΑΣΟΚ, δοκιμάζεται από μια βαθιά κρίση, απόρροια της πλήρως νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ακολουθεί, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που έσπευσε να στρώσει το έδαφος για τον Καραμανλή.Η επίθεση αυτή πρέπει να αναχαιτιστεί, πρέπει να αποκρουστεί. Η κυβέρνηση Καραμανλή πρέπει να χάσει.


2. Με την ανεργία και την ακρίβεια να καλπάζουν, μεγάλο μέρος του κόσμου να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και με τις πυρκαγιές και το ευρύτερο οικολογικό πρόβλημα να φανερώνουν ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι επικίνδυνος για τον κόσμο, για το περιβάλλον, για τους νέους, για το ίδιο το μέλλον των επόμενων γενεών, οδηγούμαστε σε κρίση του δικομματικού συστήματος και σε μια πρωτόγνωρη πολιτική ρευστότητα. Οδηγούμαστε στην ανάγκη ήττας των κομμάτων του νεοφιλελευθερισμού. Σε αυτή τη φάση η αριστερά αναδεικνύεται ως η πραγματική αντιπολίτευση, ως η μόνη ελπίδα. Να δουλέψουμε λοιπόν για να φυσήξει το ρεύμα αλλαγής προς τα αριστερά και μέσα στις σχολές. Να αλλάξουμε τα πράγματα, να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς.


3. Κεντρικό μέτωπο για την αριστερά είναι το ασφαλιστικό. Πρόκειται γιατί την πιο λυσσαλέα επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση τα τελευταία χρόνια με στόχο την διάλυση της. Η προσπάθεια περικοπής συντάξεων έως και 30% , η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, οι αλλαγές στα Βαρέα και Ανθυγιεινά (που πετάνε έξω 300.000 εργαζόμενους) καθώς και οι ενοποιήσεις ταμείων έχουν πυροδοτήσει σφοδρές αντιδράσεις στον κόσμο της εργασίας με αποκορύφωμα αυτών των αντιδράσεων τις μεγάλες πανελλαδικές απεργίες στις 12/12, στις 13/2 και στις 19/3. Στηρίζουμε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Συμμετέχουμε στην κινητοποίηση την Πέμπτη 27 Μάρτη και σε κάθε πρωτοβουλία που κλιμακώνει τον αγώνα. Οι φοιτητές πρέπει να αποτελέσουν ενεργό κομμάτι του ξεσηκωμού για να μην περάσει το αντιασφαλιστικό έκτρωμα. Για να αποσυρθεί, να μπλοκαριστεί, να αχρηστευθεί, να πεταχτεί στα σκουπίδια.


4. Η ήττα του συναινετικού δικομματισμού στην αναθεώρηση του άρθρου 16 προσπαθιέται να ξεπεραστεί υπογείως. Ό,τι δεν έγινε με την αλλαγή του Συντάγματος, η κυβέρνηση επιχειρεί να το λύσει με νόμους, διατάγματα, κανονισμούς. Στα πλαίσια αυτά αντιλαμβανόμαστε την καταναγκαστική εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο, την αναγνώριση των κολεγίων, την συνεχιζόμενη χρηματοδότηση, την έμμεση και άμεση ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πανεπιστημίου. Πιο συγκεκριμένα, προωθείται αποφασιστικά η εξίσωση των δημόσιων πτυχίων με αυτά των ΙΕΚ, ΚΕΚ, ΚΕΣ, καθώς η κυβέρνηση θέλει να περάσει την ευρωπαϊκή οδηγία 36/05, η οποία προβλέπει ότι τα κέντρα που αποτελούν παραρτήματα πανεπιστημίων χωρών της ΕΕ πρέπει να αναγνωρίζονται ως ισότιμα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχει δηλώσει την πρόθεσή της να συμπεριλάβει και τα αντίστοιχα ιδρύματα από τις ΗΠΑ σε αυτή τη διαδικασία αναγνωρίζοντας ουσιαστικά όλα τα ΚΕΣ. Η πολιτική αυτή αποτελεί αναθεώρηση του άρθρου 16 από την πίσω πόρτα και επί της ουσίας σηματοδοτεί (αν περάσει) ένα πισωγύρισμα στο φοιτητικό κίνημα που τον τελευταίο ενάμιση χρόνο υπερασπιζόταν τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Ακόμη με το νομοσχέδιο για την έρευνα επιχειρείται η μεγαλύτερη υπαγωγή της στις ανάγκες του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων και προωθείται η ιδιωτική χρηματοδότηση της. Η έρευνα θα γίνεται σε Ερευνητικά Ιδρύματα εκτός ασύλου και έξω από τον έλεγχο της ακαδημαϊκής κοινότητας, ενώ στα διοικητικά συμβούλια των ιδρυμάτων θα συμμετέχουν υποχρεωτικά εκπρόσωποι επιχειρήσεων. Από την άλλη πλευρά, για τα μεταπτυχιακά προβλέπεται η κρατική χρηματοδότηση για ένα μεταπτυχιακό ανά τμήμα και καμία μέριμνα για τα υπόλοιπα, τη στιγμή που τα δίδακτρα και οι ιδιωτικές χορηγίες θεσμοθετούνται ως πηγές χρηματοδότησης. Παράλληλα η απόκτηση μεταπτυχιακού θα θεωρείται απαραίτητη για τη μετέπειτα εκπόνηση διδακτορικής διατριβής με αποτέλεσμα μεγαλύτερη ιεραρχία στην εκπαιδευτική δομή.Ο στόχος τους παραμένει ο ίδιος, να μπει ακόμα περισσότερο η λογική της αγοράς στις σχολές και παράλληλα να δημιουργηθεί ένα νέο μοντέλο εργαζομένου, ευέλικτου και επανακαταρτίσιμου, χωρίς συλλογικές διεκδικήσεις και κριτική σκέψη, χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα, χωρίς προοπτικές και μέλλον.


5. Σύμφωνα με τον πρότυπο εσωτερικό κανονισμό προβλέπονται: α) Η διεξαγωγή πειθαρχικών συμβουλίων. Συγκεκριμένα, κάθε μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας (καθηγητές, φοιτητές κτλ) που παραβιάζει τους προβλεπόμενους κανόνες συμπεριφοράς και θίγει το κύρος του ιδρύματος εντός και εκτός αυτού εξετάζεται από ειδική πειθαρχική επιτροπή η οποία εξουσιοδοτείται για τον ορισμό της κατάλληλης ποινής. Ποινής που μπορεί να είναι από έγγραφη επίπληξη μέχρι και οριστική απόλυση ή διαγραφή. Αυτές, βέβαια, οι πρακτικές έχουν χρόνια να εφαρμοστούν στο ελληνικό πανεπιστήμιο και θυμίζουν εποχές λογοκρισίας και τρομοκρατίας που επικρατούσαν την δεκαετία του ‘80. β) Η διαγραφή φοιτητών ύστερα από 2ν χρόνια. Συμφώνα με τον νέο εσωτερικό κανονισμό, κάθε σχολή ή τμήμα οφείλει κάθε χρόνο να αναρτήσει λίστα διαγραφέντων φοιτητών, φοιτητών που δεν έχουν ήδη από το πέρας της κανονικής διάρκειας σπουδών δικαίωμα στα συγγράμματα, στη σίτιση, στη στέγαση ή στο πάσο. Βέβαια, η ύπαρξη τέτοιων φοιτητών χαλάει την εικόνα του νέου Πανεπιστημίου στο εξωτερικό και παύει να το κάνει θελκτικό στις «τρίτες πηγές χρηματοδότησης» που προβλέπονται.γ) Ο ελάχιστος χρόνος διδασκαλίας αυξάνεται στις 13 εβδομάδες ( από 11 που είναι σήμερα) διασφαλίζοντας ότι η διακοπή της εκπαιδευτικής διαδικασίας πέρα από 2 εβδομάδες (π.χ. κατάληψη) στερεί από τους φοιτητές το δικαίωμα στο εξάμηνο και την εξεταστική. Η στέρηση εξαμήνων που πραγματοποιήθηκε σε κάποιες σχολές μετά τις καταλήψεις του Μάη – Ιούνη για την ποινικοποίηση του αγώνα των φοιτητών νομιμοποιείται. Έτσι, κάθε κινητοποίηση ή αντίδραση των φοιτητών συμβαίνει υπό την απειλή της απώλειας της εξεταστικής με αποτέλεσμα την καταστολή της.δ) Εφαρμογή της αξιολόγησης. Εισάγεται στα αρχικά άρθρα του κανονισμού ως υποχρέωση. Συγκροτείται (άρθρο 3) μονάδα διασφάλισης ποιότητας η οποία θα μεριμνά για την εσωτερική αξιολόγηση. Η αξιολόγηση είναι εκείνη ακριβώς η διαδικασία που θα αποτελέσει τα δεσμά των δημόσιων πανεπιστημίων στη διαδικασία της Μπολόνια, με βάση και τη διεθνή εμπειρία ενώ συνδέεται άρρηκτα με τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, αποτελώντας το μέγιστο μοχλό πίεσης στην υλοποίηση των κατευθύνσεών της.ε) Πιστωτικές Μονάδες. Διαχωρίζονται από τις διδακτικές μονάδες (άρθρο 28) και αποδίδονται αυτοτελώς σε κάθε μάθημα, πρακτική κλπ ανάλογα με το φόρτο εργασίας του μαθήματος σε σύγκριση με τα υπόλοιπα. Η διάταξη αυτή αποτελεί σημαντική εξέλιξη σε σχέση με τον αντίστοιχο νόμο όπου δεν προβλέπονταν μονάδες ανά μάθημα. Το πρόγραμμα σπουδών δεν νοείται πλέον ενιαίο και σε συνέχεια αλλά κάθε μάθημα αποκτά διαφορετική αξία. Η συγκεκριμένη εξέλιξη επιτείνεται και από τη δυνατότητα να υπάρχουν διπλάσια επιλεγόμενα μαθήματα σε σχέση με τα υποχρεωτικά (άρθρο 25). Το πτυχίο παύει να είναι ενιαίο και αυτόματα διασπώνται και τα δικαιώματα των αποφοίτων. Οι φοιτητές οδηγούνται σε μια διαδικασία να προσπαθούν να συλλέξουν όσο το δυνατόν περισσότερες μονάδες, ενώ στο εξωτερικό με βάση τις μονάδες καταρτίζεται και το ύψος των διδάκτρων. Το πανεπιστήμιο είναι ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ…στ) 4ετή πλάνα ανάπτυξης. Τα πανεπιστήμια υποχρεούνται να εκπονούν «στρατηγικό σχεδιασμό» με βασικό στοιχείο την οικονομική τους ανάπτυξη, σαν να ήταν επιχειρήσεις. Συγκροτείται ειδική επιτροπή στρατηγικού σχεδιασμού(άρθρο 3), στην οποία συμμετέχουν μόνο πρυτάνεις και πρόεδροι αλλά και «προσωπικότητες από τους χώρους της επιστήμης, του πολιτισμού, της οικονομίας και των επαγγελμάτων χωρίς δικαίωμα ψήφου». Τα πανεπιστήμια πρέπει να δρουν με όρους αποδοτικότητας των πόρων που διαθέτουν, να συγκρίνονται με τα υπόλοιπα, να παρακολουθούν τις εξελίξεις στον Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης και στον Ευρωπαϊκό Χώρο Έρευνας, να αξιοποιούν την περιουσία τους και να προσελκύουν χρηματοδότηση από τρίτες πηγές εκτός του κρατικού προϋπολογισμού με σκοπό τη διασφάλιση της οικονομικής τους αυτοτέλειας. Να μην ξεχνάμε ότι ο νέος νόμος πλαίσιο προβλέπει την αφαίρεση πόρων και τη μεταφορά τους σε άλλα ΑΕΙ αν δεν εφαρμόζονται τα πλάνα.ζ) Γραμματέας(MANAGER). Όπως κάθε επιχείρηση έτσι και τα πανεπιστήμια θα πρέπει να έχουν το διευθυντή τους, στον οποίο δίνονται αυξημένες αρμοδιότητες που δεν αναφέρονταν στο νόμο πλαίσιο. Είναι μέλος της επιτροπής στρατηγικού σχεδιασμού, εισηγείται τα 4ετή πλάνα και κάνει τον απολογισμό, εισηγείται για την εξεύρεση εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης, παρακολουθεί την εφαρμογή του προϋπολογισμού, συμμετέχει στη διαδικασία αξιολόγησης και εισηγείται τη λήψη μέτρων με βάση αυτή, συμμετέχει με δικαίωμα ψήφου στα ΔΣ για τον Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων Έρευνας (από εκεί περνούν τα μεγάλα προγράμματα κλπ) και στην Εταιρεία Αξιοποίησης Περιουσίας του ΑΕΙ. Καμιά απόκλιση ή υπέρβαση από τον προϋπολογισμό του ΑΕΙ ή τον προϋπολογισμό έργου ή προμήθειας και καμιά μεταφορά κονδυλίων δεν επιτρέπεται χωρίς ειδικά αιτιολογημένη γνώμη του. Ουσιαστικά, μετατρέπεται στον απόλυτο οικονομικό άρχοντα του ΑΕΙ.


6. Ο εσωτερικός κανονισμός – φασισμός αποτελεί αιτία πολέμου για τους φοιτητές. Αποτελεί το πρώτο και κυρίαρχο μέτωπο στο οποίο πρέπει να συγκεντρωθούν όλα τα πυρά, γιατί επί της ουσίας αποτελεί πλήρη εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο με κεντρικό στόχο μάλιστα την ίδια την ύπαρξη του φοιτητικού κινήματος. Ο στόχος του είναι να βάλει το πανεπιστήμιο στο γύψο. Δεν θα περάσει. Θα καταργηθεί.


7. Καλούμε σε μια πολιτική μάχη τις δυνάμεις της αριστεράς, για ένα νέο μεγάλο αγώνα των φοιτητών, για ένα αντικυβερνητικό φοιτητικό κίνημα και μια εφ’ όλης της ύλης αντιπαράθεση με την κυβέρνηση Καραμανλή. Πρώτος σταθμός είναι ο εσωτερικός κανονισμός, το μπλοκάρισμα, η ακύρωση, η απόσυρση του νόμου-πλαίσιο. Σε αυτή τη βάση καλούμε και σε ένα και μόνο ψηφοδέλτιο της φοιτητικής αριστεράς στις φοιτητικές εκλογές. Γιατί πρέπει να γκρεμίσουμε τα κυβερνητικά φερέφωνα της ΔΑΠ από την πρώτη θέση. Γιατί και οι φοιτητικές εκλογές είναι μια πολιτική μάχη και μπορεί και πρέπει να δοθεί από κοινού.


8. Έχουμε ανάγκη ένα πλαίσιο διεκδικήσεων και αιτημάτων που να απαντάει καταρχήν στις ανάγκες των φοιτητών και του κινήματος και κατά δεύτερον στις γελοίες επιθέσεις του αστικού μπλοκ για το ότι δεν έχουμε θέσεις και αιτήματα. Αιτήματα και διεκδικήσεις, η πάλη για τα οποία βοηθά στην ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος:ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΚάτω ο εσωτερικός κανονισμόςΝα καταργηθεί ο νόμος-πλαίσιο και όλοι οι νόμοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ, έρευνα)Συνολικά όχι στη διαδικασία της Μπολόνια – ΚΕΧΑΕ.ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣΥπεράσπιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου – Όχι στην αναθεώρηση του άρθρου 16Έξω οι εταιρίες από τις σχολές5% του ΑΕΠ από τον κρατικό προϋπολογισμόΚάλυψη των αναγκών όλων των σχολών από την κρατική χρηματοδότησηΚαμία έρευνα για το ΝΑΤΟ και τις νεοφιλελεύθερες επιταγές της ΕΕΠαροχή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων και σημειώσεων δωρεάν, να μην εμπλέκονται εκδοτικοί οίκοι στη διανομή και εκτύπωση συγγραμμάτων (δημιουργία πανεπιστημιακών τυπογραφείων)Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγκοινωνίεςΔιαδικασίες φοιτητικού ελέγχου μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις Φοιτητών και τους Συλλόγους μελών ΔΕΠ.ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗΕνιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτόΌχι στη μαύρη ανασφάλιστη εργασίαΜέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης


9. Ένα χρόνο μετά την ίδρυσή της, η Αριστερή Ενότητα έχει ανάγκη από περαιτέρω συγκρότηση. Και συγκροτείται. Στην κατεύθυνση αυτή αποφασίζουμε:Δύο πανελλαδικά διήμερα το χρόνο, Συγκρότηση συντονιστικών ανά πόλεις,Δημιουργία ιστοσελίδας της Αριστερής Ενότητας που θα συμβάλει στην πληροφόρηση και την ενοποίηση,Δημιουργία εντύπων της Αριστερής Ενότητας κατά τόπους.


10. Η Αριστερή Ενότητα αντιλαμβάνεται τις φοιτητικές εκλογές ως μια πολιτική μάχη. Από αυτή την άποψη θεωρούμε ότι οι αντίπαλοι μας και σε αυτή τη μάχη αντικειμενικά είναι οι παρατάξεις του νεοφιλελευθερισμού μέσα στις σχολές, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ. Αυτές πρέπει να ηττηθούν. Επομένως, χρέος της αριστεράς είναι να δράσει ώστε να μεταφέρει την άνοιξη της αριστεράς μέσα στα πανεπιστήμια και σε αυτή τη μάχη. Για αυτό καλούμε την υπόλοιπη αριστερά σε ένα και μόνο ενωτικό, ριζοσπαστικό ψηφοδέλτιο.
Εμπνευσμένοι από τους αγώνες και τα κινήματα, να ενωθούμε για τους αγώνες που έρχονται.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΧΩΡΟΥ ΣΤΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΑΡΕΝ

ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ;

Η δημιουργία της Αριστερής Ενότητας πριν ένα χρόνο τάραξε τα λιμνάζοντα νερά της φοιτητικής αριστεράς. Και επειδή έχει γίνει συνήθεια στην φοιτητική αριστερά όταν «ταράζεται», να μην απαντάει πολιτικά αλλά «στρατιωτικά», ζήσαμε όλοι το πως αντιμετωπίστηκε στην προεκλογική και μετεκλογική περίοδο. Αποκλεισμοί και δημιουργία προβλημάτων σε ψ/δ της Αριστερής Ενότητας, νοθείες και στο τέλος και απειλές και τραμπουκισμοί.

Φέτος η ανοδική πορεία της ενωτικής αριστεράς στην κοινωνία έρχεται να ταράξει και πάλι τα νερά. Και αυτό και πάλι εκνευρίζει. Το είδαμε στις συνελεύσεις της προηγούμενης βδομάδας όπου ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την τιμητική του, απασχόλησε περισσότερο από ότι η κυβέρνηση και οι νόμοι της και έφαγε τόνους λάσπης. Το είδαμε και τώρα με την όξυνση που επιδιώχθηκε από τα ΕΑΑΚ όσον αφορά το χώρο διεξαγωγής των διημέρων της Αριστερής Ενότητας και των ΕΑΑΚ που πραγματοποιούνται στις 22-23/03.

Ενώ έχει κυκλοφορήσει αφίσα της Αριστερής Ενότητας εδώ και μια βδομάδα που καλεί στο ΕΜΠ, ενώ έχουν βγει καλέσματα, ενώ τα ΕΑΑΚ συζητούσαν για το αν θα κάνουν το διήμερό τους στην Ιατρική ή αλλού, ξαφνικά πληροφορούμαστε ότι μέσα στις τελευταίες 2 μέρες τα ΕΑΑΚ «έκλεισαν» το ΜΑΧ και αποφάσισαν να κάνουν το διήμερό τους στο ΕΜΠ. Και εννοείται καμία προσπάθεια για συννενόηση ή να γίνει συνάντηση ή κάπως να βρεθεί μια λύση.

ΘΥΜΙΖΟΥΜΕ: Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΑΧ, ΣΤΗΝ ΠΑΝΤΕΙΟ, ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ: ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ!

Είναι προφανές ότι ήταν σχεδιασμένο από την πλευρά των ΕΑΑΚ το να τσακωνόμαστε για ώρες μέσα στο ΕΜΠ για το ποιος θα πάρει την αίθουσα. Χωρίς να κάνει καμία δύναμη τη διαδικασία της. Και δεν ξέρουμε αν στα ΕΑΑΚ κοστίζει κάτι τέτοιο. Πιθανά ο τσαμπουκάς και το ξύλο με την Αριστερή Ενότητα να τους είναι πιο «προωθητικό» και ευχάριστο από τον πολιτικό τους προσανατολισμό για το κίνημα και την αριστερά. Μπορεί και να δίνει λόγο ύπαρξης στο διήμερό τους...

Εμείς όμως θέλουμε να κάνουμε τη διήμερη συνάντηση των φοιτητών/τριών που τοποθετούνται με την ενωτική και χρήσιμη στο κίνημα αριστερά. Για να αντιμετωπίσουμε τον νέο εσωτερικό κανονισμό – φασισμό και όχι τα ΕΑΑΚ. Γιατί ο αντίπαλος μας είναι η κυβέρνηση και ο νεοφιλελευθερισμός, όχι η υπόλοιπη αριστερά. Εμείς προτιμούμε να αποφύγουμε μια ηλίθια όξυνση, να αποφύγουμε αυτά που αηδιάζουν τους φοιτητές. Το να παίζουν ξύλο μεταξύ τους οι δυνάμεις της αριστεράς. Αν είχαμε να κάνουμε με την ΔΑΠ ή την ΠΑΣΠ θα είχαμε και διαφορετική στάση. Όμως δεν μπορεί να καλλιεργείται και να «στήνεται» μεγαλύτερη αντιπαλότητα μεταξύ των δυνάμεων της αριστεράς, απ’ ότι μεταξύ της αριστεράς και της γαλαζοπράσινης δεξιάς. Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει!

Το διήμερο της Αριστερής Ενότητας λοιπόν μεταφέρεται στην Πάντειο. Για φέτος. Γιατί του χρόνου θα μπορούσαμε να κάνουμε και κοινές πανελλαδικές συναντήσεις των σχημάτων της Αριστερής Ενότητας και της ΕΑΑΚ. Έτσι γρήγορα που αλλάζει το τοπίο και ανατρέπονται τα δεδομένα, ποτέ μη λέτε ποτέ.

Ξέρουμε άλλωστε πως τέτοιες οξύνσεις επιδιώκεται από τις «κομματικές ηγεσίες» των οργανώσεων της ΕΑΑΚ, ώστε να αποφευχθούν απώλειες, διαρροές, προβληματισμοί, αποσκιρτήσεις προς τον ΣΥΡΙΖΑ… Ώστε να βρίσκεται «λόγος» διατήρησης της ηττημένης γραμμής του τρίτου πόλου… Δεν πειράζει.

Αργά ή γρήγορα το αυτονόητο τελικά θα επιβληθεί.

Ανακοίνωση Αριστερών Σχημάτων Ιατρικής Ηρακλείου

ΟΤΑΝ ΤΟΛΜΑΜΕ, ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

Την τελευταία περίοδο, ζούμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση στην Ιατρική. Μπροστά στην προσπάθεια επιβολής του κύκλου σπουδών -κομμάτι του νέου εσωτερικού κανονισμού- και τον αποκλεισμό συναδέλφων μας από την κλινική άσκηση, ο σύλλογος κινητοποιήθηκε, σχεδίασε την απάντησή του, διεκδίκησε, πέτυχε μια μεγάλη νίκη. Κανείς δε θα μείνει έξω από τις κλινικές. Νιώθουμε την ανάγκη να κάνουμε ένα μικρό σχόλιο, στην προσπάθεια να βγάλουμε πολύτιμα συμπεράσματα από την κίνησή μας.

ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ

Την Πέμπτη 20 Μάρτη, στο αμφιθέατρο 2, πετύχαμε μια νίκη πολύ μεγαλύτερη απ’ την αναγνώριση του δικαιώματός μας στη μόρφωση. Αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τη δύναμή μας! Μάθαμε πως το να στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο συνάδελφό μας είναι η μόνη λύση, σήμερα στη σχολή, αύριο στη δουλειά. Καταλάβαμε πως η φωνή μας αποκτά πραγματική δύναμη όταν είμαστε πολλοί, όταν έχουμε σχέδιο, όταν είμαστε ενωμένοι κι ανυποχώρητοι. Είδαμε πως γινόμαστε επικίνδυνοι όταν στεκόμαστε δίπλα-δίπλα, είδαμε πως ο φόβος μπορεί ν’ αλλάξει στρατόπεδο. Μας θέλουν κατακερματισμένους και τρομοκρατημένους γιατί γνωρίζουν ότι δεν είναι ανίκητοι. Την Πέμπτη το θυμηθήκαμε κι εμείς.

«ΟΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΙ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗ ΜΑΧΗ»

Ακόμη και τώρα, ακόμη και μετά την υποχώρησή τους, ακόμη κι αν μας έλεγαν πως ο κύκλος θα καταργηθεί μόνιμα, ξέρουμε πως ο αγώνας πρέπει να είναι διαρκείας. Ποτέ δε μας χαρίστηκε τίποτα. Τίποτα δεν κατακτήσαμε χωρίς επιμονή, χωρίς προσπάθεια, χωρίς διάρκεια. Τα συμφέροντά μας είναι διαφορετικά από τα δικά τους. Με την πρώτη ευκαιρία, όταν μας βρουν απροετοίμαστους, αδιάφορους, θα προσπαθήσουν να ξαναχτυπήσουν, θα συνεχίσουν. Είδαμε πια καθαρά ότι ο αγώνας δεν είναι ούτε μια ρομαντική ιδέα, ούτε δίνεται για μια ρομαντική ιδέα. Είναι ο μόνος τρόπος για να προασπίσουμε τα συμφέροντά μας. Ο μόνος τρόπος να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη. Τους υποσχόμαστε πως από δω κι εμπρός, θα μας βρίσκουν διαρκώς μπροστά τους. Και θα τους πολεμάμε με τα μόνα όπλα που έχουμε: την αλληλεγγύη και την οργάνωση.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΔΑΠ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΦΙΚ

Με θαυμασμό αλλά χωρίς καμία έκπληξη, παρακολουθήσαμε πριν και κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης της Δευτέρας την προσπάθεια συναδέλφων της ΔΑΠ να μας πείσουν ότι «δεν τρέχει τίποτα», ότι ο κύκλος θα εφαρμοστεί για κάποιους, για άλλους όχι προς το παρόν, να μας αποπροσανατολίσουν, να μας κρατήσουν γονατιστούς. Με ακόμη μεγαλύτερο θαυμασμό αλλά χωρίς καμία απολύτως έκπληξη, παρακολουθήσαμε το χυδαίο και αξιοθρήνητο μαζί τρόπο με τον οποίο οι συνάδελφοι «ανεξάρτητοι» τοποθετούνταν κόντρα στους φοιτητές στο πλευρό του κ. Ζώρα ή για την ακρίβεια, κρυμμένοι πίσω του. Θέλουμε να διαβεβαιώσουμε τη διοίκηση πως οι εκλεκτοί της, κάνουν ότι περνά απ’ το χέρι τους για να μας αποκοιμίσουν, να μας διασπάσουν, να δηλητηριάσουν το δικαίωμά μας στην αξιοπρέπεια. Αυτό που αδυνατούν να κατανοήσουν είναι ότι όσο υπάρχει αδικία η οργή πάντα θα βρίσκει τρόπο να εκφράζεται. Και αυτό είναι πάνω από τις μικροπολιτικές, τις σκοπιμότητες και τα εκλογικά –κι όχι μόνο- παζάρια τους. Ελπίζουμε να μη διαταράχτηκαν ανεπανόρθωτα οι σχέσεις τους γιατί δύσκολα θα βρεθούν πιο πιστοί υποτακτικοί…

ΓΙΑ ΤΑ «ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ» ΑΙΤΗΜΑΤΑ

Το Μάρτη του 2006, οι ίδιοι που τώρα προσπαθούν με νύχια και με δόντια να εφαρμόσουν το νόμο-πλαίσιο στη σχολή μας, έλεγαν πως το όχι του φοιτητικού κινήματος στα ιδιωτικά πανεπιστήμια ήταν ουτοπικό, πως το μέλλον της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα ήταν προδιαγεγραμμένο. «Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16», δήλωναν σε όλους τους τόνους η κυβέρνηση και τα τσιράκια της. Το Φλεβάρη του 2007 φτάσαμε στη συντριβή των σχεδίων τους, αναγκάζοντάς τους να πετάξουν την αναθεώρηση στα σκουπίδια. Στις αρχές του 2008, στη σχολή μας, μας έλεγαν πως δεν υπάρχει κανένα απολύτως περιθώριο να μην εφαρμοστεί ο κύκλος. Μετά από μήνες προσπάθειας, αφού μας αναγκάζουν να ξεσπάσουμε, μας λένε πώς δε θα εφαρμοστεί. Είναι σα να τους ακούμε από τώρα: «Ο νόμος-πλαίσιο και ο κύκλος σπουδών δεν υπάρχει καμία περίπτωση να καταργηθούν». Είμαστε σίγουροι…

ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟ-ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ

Ξέρουμε ότι όσο ο νόμος-έκτρωμα της Γιαννάκου και ο εσωτερικός κανονισμός παραμένουν, ακόμη κι αν δεν εφαρμόζονται, το ζήτημα του κύκλου, των προαπαιτούμενων, των πειθαρχικών, των διαγραφών, της διάσπασης του πτυχίου, της κατάργησης του ασύλου, θα επανέρχονται τακτικά. Για εμάς, αυτή πρέπει να είναι και η επόμενη μεγάλη μάχη. Η κατάργηση του νόμου-πλαίσιο και του εσωτερικού κανονισμού. Μια μάχη που δε θα δοθεί μονάχα από σχολή σε σχολή, αλλά πανελλαδικά. Μαζικά και ανυποχώρητα. Και για να δοθεί, πρέπει να πατήσουμε πάνω στις μικρές, καθημερινές νίκες, που μας αποδεικνύουν πως το να εξεγείρεσαι δεν είναι μόνο δίκαιο αλλά και αποτελεσματικό.

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Στην επόμενη Γενική Συνέλευση, πρέπει να είμαστε ακόμη περισσότεροι από την προηγούμενη. Πιο σίγουροι, πιο έμπειροι, πιο συνειδητοποιημένοι. Για να απολογίσουμε τη δράση μας, να προγραμματίσουμε τη συνέχεια. Να φωνάξουμε ότι η υπομονή μας εξαντλήθηκε, να αποδείξουμε ότι θα φτάσουμε μέχρι το τέλος, ότι δε θα υποχωρήσουμε αν δεν υποχωρήσουν. Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό, που να λειτουργεί και να μας μορφώνει στα αμφιθέατρα αλλά κυρίως στους αγώνες. Το μόνο που μένει είναι να αποδείξουν και οι καθηγητές μας ότι θέλουν εξίσου μ’ εμάς το πανεπιστήμιο ανοιχτό.

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008

Πλαίσιο Γ.Σ. Φ.Σ. Δικτύων στις 18/3

Το πολιτικό σύστημα σε κρίση…

Τους τελευταίους 2 μήνες όλοι μιλούν για την πολιτική κρίση την οποία διέρχεται η χώρα και την αδυναμία του νεοφιλελευθερισμού να βγει απ’ το αδιέξοδο. Η αρχή έγινε με το σκάνδαλο Ζαχόπουλου και όλο το «φαγοπότι» που είχε στηθεί στο υπουργείο Πολιτισμού. Ένα σκάνδαλο που ανέδειξε την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να λειτουργήσει αποτελεσματικά και να εφαρμόσει τις «μεταρρυθμίσεις» χωρίς κλυδωνισμούς και αντιδράσεις. Παράλληλα τα εκατομμύρια ευρώ που καθημερινά ακούγονταν στα κανάλια προκαλούν ίλιγγο στον εργαζόμενο κόσμο την στιγμή που η ακρίβεια καλπάζει, η ανεργία μεγαλώνει, η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα συσσωρεύονται, η λιτότητα είναι κομμάτι της καθημερινότητας μας και το 20% των Ελλήνων ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Παρά την κατακραυγή που προκαλούν οι συνεχείς αποκαλύψεις για την διαφθορά που αγγίζει ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια η κυβέρνηση προσπαθεί να διαχειριστεί την κρίση με μια φυγή προς τα μπρος, αναδεικνύοντας την σημασία του «μεταρρυθμιστικού» της έργου και προωθώντας τις αλλαγές στο ασφαλιστικό. Πρόκειται γιατί την πιο λυσσαλέα επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση τα τελευταία χρόνια με στόχο την διάλυση της. Η προσπάθεια περικοπής συντάξεων έως και 30% , η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, οι αλλαγές στα Βαρέα και Ανθυγιεινά (που πετάνε έξω 300.000 εργαζόμενους) καθώς και οι ενοποιήσεις ταμείων έχουν πυροδοτήσει σφοδρές αντιδράσεις στον κόσμο της εργασίας με αποκορύφωμα αυτών των αντιδράσεων τις μεγάλες πανελλαδικές απεργίες στις 12/12 και στις 13/2

Ακόμα, η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού συνεχίζεται σε πολλά μέτωπα και δείχνει να μην θέλει να αφήσει τίποτα όρθιο. Ο χορός των ιδιωτικοποιήσεων καλά κρατεί με αποκορύφωμα την προσπάθεια της κυβέρνησης για την εκχώρηση σε ιδιώτες των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης με σκοπό την εμπορική εκμετάλλευση τους. Η συζήτηση περί λύσης (= ιδιωτικοποίησης) στο θέμα της Ολυμπιακής δεν έχει κλείσει, τα πως θα ξεμπερδεύουν με τις ΔΕΚΟ (π.χ. ΔΕΗ) αποτελεί αγκάθι για το νεοφιλελευθερισμό ενώ την ίδια στιγμή το μέτωπο της Παιδείας παραμένει ανοιχτό.

Επειδή η εργασία είναι χαρά και τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία

……μειωμένη σύνταξη στα 75

Η δημοσίευση από την μεριά της κυβέρνησης του νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό, κάνει σε όλους τους εργαζόμενους ξεκάθαρο ότι απειλούνται δικαιώματα και κατακτήσεις χρόνων. Το νομοσχέδιο βασίζεται σε τρεις άξονες:

α) Υποχρεωτικές ενοποιήσεις ταμείων, που θα αποτελέσουν το όχημα για εξίσωση «προς τα κάτω» των δικαιωμάτων και περαιτέρω καταλήστευση των αποθεματικών.

β) Ουσιαστικές αυξήσεις των ορίων ηλικίας μέσω μηχανισμών όπως ο περιορισμός των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων.

γ) Συρρίκνωση των κύριων και επικουρικών συντάξεων, έτσι ώστε να ενισχυθεί η ιδιωτική ασφάλιση, μέσω της υποβάθμισης της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης.

Αυτό που ξεχνάνε να μας πούνε είναι ότι το κράτος χρωστάει 8,7 δις ευρώ στα ταμεία και η μεγάλη ιδιωτική εργοδοσία άλλα 8,2 δις ευρώ. Η εισφοροδιαφυγή, υπολογίζεται πάνω από 5 δις ευρώ, ενώ η ανασφάλιστη εργασία αγγίζει πάνω από ένα εκατομμύριο εργαζόμενους. Η κυβέρνηση όμως ακολουθώντας τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. αντί να βάλει σε μία τάξη τις οφειλές απέναντι στα ταμεία, που εδώ και τέσσερις δεκαετίες λεηλατούνται, αρχικά με την άτοκη κατάθεση των αποθεματικών τους στην Τράπεζα της Ελλάδας και τελευταία με την παράδοση τους στην κερδοσκοπία των χρηματαγορών, σχεδιάζει ακόμα χειρότερα μέτρα.

Ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι παλιά αντιστοιχούσαν 4 εργαζόμενοι σ΄ έναν συνταξιούχο, ενώ σήμερα μόνο 1,7 εργαζόμενοι απέναντι σ΄ ένα συνταξιούχο. Αυτό το οποίο όμως «ξέχασε» είναι ότι αυτή η μείωση των εργαζομένων σε σχέση με τους συνταξιούχους υπεραντισταθμίζεται από την αύξηση της παραγωγικότητας. Αυτά που παράγει σήμερα ένας εργαζόμενος αντιστοιχούν σε αυτά που παρήγαγαν παλιά 4,5 εργαζόμενοι. Δηλαδή 1,7 εργαζόμενοι απέναντι σ΄ έναν συνταξιούχο, σημαίνει 7 σημερινοί εργαζόμενοι.

Αλλαγές στο ασφαλιστικό να γίνουν υπέρ του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας. Πόροι για να στηριχθεί μια διαφορετική πολιτική υπάρχουν, απλά αντί να πάνε για τις δικές μας ανάγκες τροφοδοτούν τα κέρδη της εργοδοσίας. Κέρδη που αυξάνονται με τον υψηλότερο ρυθμό στην ευρωζώνη. (Οι ελληνικές επιχειρήσεις κερδίζουν τα περισσότερα στην Ευρώπη, το μερίδιο των κερδών είναι 56,1%, σε σχέση με 36,3%).

Να νικήσουν οι αγώνες – Μπλακ αουτ στα σχέδια της κυβέρνησης

Ορισμένοι δημοσιογράφοι με μηνιάτικους μισθούς των δεκάδων χιλιάδων ευρώ προσπαθούν με νύχια και με δόντια να δυσφημίσουν τις απεργίες. Να φέρουν τον ένα κλάδο ενάντια στο άλλο. Να κρύψουν ότι η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση αφορά όλους τους εργαζόμενους, σήμερα και αύριο. Να συγκαλύψουν τον Μεσαίωνα της κοινωνικής ασφάλισης, της υγείας και της πρόνοιας που θα φέρει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης Καραμανλή. Όπως ακριβώς και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, λένε ότι «το δικαίωμα στην απεργία είναι ιερό», αλλά μετά απειλούν θεούς κι δαίμονες, συκοφαντούν και ψεύδονται, ετοιμάζουν την δικαιοσύνη τους και τον εισαγγελέα τους ώστε να βγάλουν εκτός νόμου τους αγώνες, προβάρουν το φασιστικό μέτρο της επιστράτευσης.

Η κοινωνική αναστάτωση, η λαϊκή αγανάκτηση πρέπει να ξεσπάσει και να έχει συγκεκριμένο στόχο: ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να σταθούμε στο πλευρό εκείνων των απεργιών που χτυπιούνται από την κυβέρνηση τα ΜΜΕ, τη ¨δικαιοσύνη¨. Οι απεργίες και οι απεργοί στους ΟΤΑ (σκουπίδια), στη ΔΕΗ, στις Τράπεζες, πρέπει να βρουν την ανεπιφύλακτη και δίχως όρους, ενεργητική μας υποστήριξη. Οι απεργίες αυτές, απεργίες που προκαλούν κόστος (και δεν μπορεί να γίνεται διαφορετικά), είναι αυτές που μπορούν να μετατραπούν σε αιχμή του δόρατος ενός πανεργατικού ξεσηκωμού.

Είναι απεργίες που όλος ο κόσμος πρέπει να στηρίξει. Είναι απεργοί που πρέπει να νιώθουν σε κάθε στιγμή τη συμπαράσταση της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας. Να μιλήσουμε θετικά, να αντιστρέψουμε την κυβερνητική προπαγάνδα. Να είμαστε αλληλέγγυοι. Να σταθούμε στο πλάι τους σε ενδεχόμενο επιστράτευσης. Σε γειτονιές, σε συνδικάτα, στους χώρους δουλειάς, να υποστηρίξουμε ενεργητικά αυτούς τους κρίσιμους απεργιακούς αγώνες.Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αλλά και η αντιπολίτευση, δεν μπορούν να στοχεύουν σε μια μάχη για την τιμή των όπλων που θα δοθεί με αξιοπρέπεια και με μοναδική προσδοκία την αυριανή θετική πολιτική καταγραφή. Η λογική του ώριμου φρούτου και της αναμονής της κυβερνητικής φθοράς, επαρκεί αν ζητάμε καλά ποσοστά για την αριστερά, είναι όμως καταστροφική για τα λαϊκά δικαιώματα που κατακρεουργούνται.

Η επίθεση στη δημόσια δωρεάν παιδεία συνεχίζεται…

Στο μέτωπο της παιδείας, ο νέος υπουργός, δεν επιλέγει μια κατά μέτωπο σύγκρουση, αλλά με συμμάχους το αντιδραστικό μπλοκ μέσα στα πανεπιστήμια (καθηγητικό κατεστημένο, ΔΑΠ, ΠΑΣΠ), γίνεται προσπάθεια να προωθηθεί ο νέος νόμος - πλαίσιο, όχι συνολικά, αλλά κομμάτι – κομμάτι (επιτροπές αξιολόγησης, διαγραφές φοιτητών, εσωτερικοί κανονισμοί, αλλαγή στον τρόπο διανομής των συγγραμμάτων κτλ).Ταυτόχρονα, προωθείται αποφασιστικά η εξίσωση των δημόσιων πτυχίων με αυτά των ΙΕΚ, ΚΕΚ, ΚΕΣ, καθώς η κυβέρνηση θέλει να περάσει την ευρωπαϊκή οδηγία 36/05, η οποία προβλέπει ότι τα κέντρα που αποτελούν παραρτήματα πανεπιστημίων χωρών της ΕΕ πρέπει να αναγνωρίζονται ως ισότιμα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχει δηλώσει την πρόθεσή της να συμπεριλάβει και τα αντίστοιχα ιδρύματα από τις ΗΠΑ σε αυτή τη διαδικασία αναγνωρίζοντας ουσιαστικά όλα τα ΚΕΣ. Η πολιτική αυτή αποτελεί αναθεώρηση του άρθρου 16 από την πίσω πόρτα και επί της ουσίας σηματοδοτεί (αν περάσει) ένα πισωγύρισμα στο φοιτητικό κίνημα που τον τελευταίο ενάμιση χρόνο υπερασπιζόταν τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Ακόμη με το νομοσχέδιο για την έρευνα επιχειρείται η μεγαλύτερη υπαγωγή της στις ανάγκες του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων και προωθείται η ιδιωτική χρηματοδότηση της. Από την άλλη πλευρά, για τα μεταπτυχιακά προβλέπεται η κρατική χρηματοδότηση για ένα μεταπτυχιακό ανά τμήμα και καμία μέριμνα για τα υπόλοιπα, τη στιγμή που τα δίδακτρα και οι ιδιωτικές χορηγίες θεσμοθετούνται ως πηγές χρηματοδότησης. Αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής ήταν η παρουσία του υπουργού παιδείας Ε. Στυλιανίδη στην πρόσφατη σύνοδο των πρυτάνεων στην Κομοτηνή όπου και ζήτησε από τα ιδρύματα να συντάξουν νέους εσωτερικούς κανονισμούς και τετραετή αναπτυξιακά προγράμματα με βάση κάποια πρότυπα που τους έδωσε. Σύμφωνα με τον πρότυπο εσωτερικό κανονισμό προβλέπονται:

α) Η διαγραφή φοιτητών ύστερα από 2ν χρόνια. Συμφώνα με τον νέο εσωτερικό κανονισμό , κάθε σχολή ή τμήμα οφείλει κάθε χρόνο να αναρτήσει λίστα διαγραφέντων φοιτητών, φοιτητών που δεν έχουν ήδη από το πέρας της κανονικής διάρκειας σπουδών δικαίωμα στα συγγράμματα, στη σίτιση, στη στέγαση ή στο πάσο. Βέβαια, η ύπαρξη τέτοιων φοιτητών χαλάει την εικόνα του νέου Πανεπιστημίου στο εξωτερικό και παύει να το κάνει θελκτικό στις «τρίτες πηγές χρηματοδότησης» που προβλέπονται.

β) Ο ελάχιστος χρόνος διδασκαλίας αυξάνεται στις 13 εβδομάδες ( από 10 που είναι σήμερα) διασφαλίζοντας ότι η διακοπή της εκπαιδευτικής διαδικασίας πέρα από 2 εβδομάδες (π.χ. κατάληψη) στερεί από τους φοιτητές το δικαίωμα στο εξάμηνο και την εξεταστική. Η στέρηση εξαμήνων που πραγματοποιήθηκε σε κάποιες σχολές μετά τις καταλήψεις του Μάη – Ιούνη για την ποινικοποίηση του αγώνα των φοιτητών νομιμοποιείται. Έτσι, κάθε κινητοποίηση ή αντίδραση των φοιτητών συμβαίνει υπό την απειλή της απώλειας της εξεταστικής με αποτέλεσμα την καταστολή της.

γ) τη διεξαγωγή πειθαρχικών συμβουλίων. Συγκεκριμένα, κάθε μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας (καθηγητές, φοιτητές κτλ) που παραβιάζει τους προβλεπόμενους κανόνες συμπεριφοράς και θίγει το κύρος του ιδρύματος εντός και εκτός αυτού εξετάζεται από ειδική πειθαρχική επιτροπή η οποία εξουσιοδοτείται για τον ορισμό της κατάλληλης ποινής. Ποινής που μπορεί να είναι από έγγραφη επίπληξη μέχρι και οριστική απόλυση ή διαγραφή. Αυτές, βέβαια, οι πρακτικές έχουν χρόνια να εφαρμοστούν στο ελληνικό πανεπιστήμιο και θυμίζουν εποχές λογοκρισίας και τρομοκρατίας που επικρατούσαν την δεκαετία του ‘80.

…μαζί όμως συνεχίζεται κι ο αγώνας για την υπεράσπιση της…

Οι φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι πρέπει να δώσουν τη μάχη με όλες τους τις δυνάμεις για να μην εφαρμοστεί ο νέος νόμος πλαίσιο σε καμία σχολή. Με μαζικές παραστάσεις διαμαρτυρίας και σπάσιμο διαδικασιών που πάνε να εφαρμόσουν κομμάτια της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης πρέπει να απαντήσουμε. Είναι όμως το μπλοκάρισμα του νόμου αρκετό; Όχι μόνο δεν είναι αρκετό αλλά από ένα σημείο και μετά θα γίνει και εξαιρετικά δύσκολο. Δεν πρέπει να αφήσουμε το μπλοκάρισμα του νόμου να αποτελέσει αποκλειστικό πολιτικό σχέδιο, αλλά να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος στο δρόμο που κινηθήκαμε τα δύο προηγούμενα χρόνια. Στο σχέδιο αυτό δεν χωράνε λογικές βελτιστοποίησης-εξωραισμού του νόμου που δεν αλλάζουν τον πυρήνα της λογικής του, και που με πρόφαση την έξοδο της παιδείας από την κρίση στην ουσία υπονομεύουν και ακυρώνουν τον αγώνα του εκπαιδευτικού κινήματος όλο το προηγούμενο διάστημα. Είναι οι ίδιες λογικές που τόσο καιρό καταγγέλλουν το φοιτητικό κίνημα για αρνητισμό και εθελοτυφλούν στην πληθώρα των αιτημάτων του. Το φοιτητικό κίνημα δεν πρέπει να εγκλωβιστεί σε λογικές «ο νόμος πέρασε, τι μπορούμε να κάνουμε τώρα;», «ας προσπαθήσουμε μέσω του διαλόγου να αμβλύνουμε τις αιχμές του νόμου» κ.α. γιατί αυτές οι φωνές μόνο ζημιά μπορούν να κάνουν στην ανασυγκρότηση του κινήματος και να μας οδηγήσουν σε ήττα και αναδίπλωση. Αυτό που χρειαζόμαστε πριν απ’ όλα είναι να ξαναβάλουμε το θέμα της αντιεκπαιδευτικής νεοφιλελεύθερης επίθεσης στην ημερήσια διάταξη δηλαδή στις μαζικές, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες των φοιτητών και να κινηθούμε αποφασιστικά στο δρόμο της κατάργησης του νόμου και της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Αν κάτι μας έκανε επικίνδυνους το 2006, ήταν ότι η μάχη για την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, δόθηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών. Οι φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι πρέπει να συνεχίσουν την συντονισμένη δράση τους μέσω του πανεκπαιδευτικού μετώπου με κεντρικό αίτημα την κατάργηση του νόμου πλαίσιο και την αύξηση της χρηματοδότησης για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ, συνδέοντας τους αγώνες τους μαζί με τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης.

Μαθαίνουμε απ’τους αγώνες του χθες, οργανώνουμε τα κινήματα του αύριο..

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

Δημόσια, καθολική, κοινωνική, ασφάλιση για όλες και όλους – κανένας νέος ανασφάλιστος – αναβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών υγείας.

● Απόσυρση του νομοσχεδίου και κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

● Να πληρώσουν κράτος και εργοδοσία τις οφειλές τους απέναντι στα ταμεία.

● Λιγότερη δουλειά – Δουλειά για όλους

● Να καταργηθεί ο νέος νόμος πλαίσιο. Να καταργηθούν όλοι οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι ΝΔ – ΠΑΣΟΚ

● Να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16 του συντάγματος. Καμία αναγνώριση ιδιωτικών ιδρυμάτων

● Όχι στη δημιουργία νέων εσωτερικών κανονισμών. Όχι στα τετραετή αναπτυξιακά προγράμματα. Όχι στην αλλαγή του τρόπου διανομής των συγγραμμάτων

● Δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους. Ένα πτυχίο ανά αντικείμενο σπουδών

● Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:

Κατάληψη της σχολής το διήμερο 19-20/3(Τετάρτη και Πέμπτη, ημέρες απεργίας και ψήφισης του νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό)

●Συμμετοχή στο πανεργατικό συλλαλητήριο της Τετάρτης για το ασφαλιστικό στις 9:00 με προσυγκέντρωση στο εργατικό κέντρο

●Μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στη Σύγκλητο την Παρασκευή 21-3 και ώρα 9:00

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008

Κάλεσμα για το Διήμερο της Αριστερής Ενότητας

ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΝΕΕΣ ΜΑΧΕΣ!

22-23 Μαρτίου: Διήμερη πανελλαδική συνάντηση της Αριστερής Ενότητας
Συνεχίζουμε πιο ενωτικά και πιο αριστερά!
Με τον αέρα της ενωτικής αριστεράς απευθυνόμαστε σε κάθε φοιτητή που αναζητά μια αγωνιστική διέξοδο!
Με τη σκέψη μας στους αγώνες που πρέπει να αναπτυχθούν απευθύνουμε ενωτικό κάλεσμα στις υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς!

Την ώρα που η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού εντείνεται σε πολλά μέτωπα, πραγματοποιείται η 2η πανελλαδική συνάντηση της Αριστερής Ενότητας.
Ένα χρόνο μετά τη δημιουργία της βρισκόμαστε (αν και αργά, σαν Αριστερά Σχήματα ζητούσαμε να γινόταν στην αρχή του χρόνου) για να συζητήσουμε, να προσανατολιστούμε, να πάρουμε πρωτοβουλίες για το φοιτητικό κίνημα και την αριστερά. Μια συνάντηση που αν και γίνεται λίγο πριν τις φοιτητικές εκλογές, θα χρωματιστεί από τους μεγάλους απεργιακούς αγώνες που γίνονται στην κοινωνία, από τους μεγάλους αγώνες που πρέπει και πάλι να ξεδιπλωθούν στις σχολές και από την κρίση του δικομματισμού, με το ταυτόχρονο θετικό κλίμα στην ενωτική αριστερά και το ΣΥΡΙΖΑ!

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΝΩΤΙΚΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΡΑΣΗΣ!

Τα ενωτικά εγχειρήματα αποφέρουν χαμόγελα, αισιοδοξία και μια διάχυτη και υγιή αγωνία όσον αφορά στο σχέδιο δράσης. Τα ποσοστά που καταγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αισιόδοξα, όμως για να μην είναι συγκυριακά είναι αναγκαίο να τα μετασχηματίσουμε σε δύναμη και συμμετοχή μέσα στους αγώνες και στα κινήματα. Η δυναμική αυτή που αποκτά θα πρέπει να εκφραστεί μέσα στους κοινωνικούς χώρους. Η δοκιμή της συνεργασίας δυνάμεων της αριστεράς σε μια κρίσιμη πολιτική και οικονομική περίοδο δέχεται την υποστήριξη του λαού καθώς υλοποιεί το χρόνιο αίτημα για ενωμένη, αγωνιστική και ελπιδοφόρα αριστερά. Τη στιγμή που οι απεργιακές κινητοποιήσεις φουντώνουν απέναντι στη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος και σ΄ όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που προωθεί η ΝΔ, η Αριστερά πρέπει να βγει στο προσκήνιο, να πρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις. Είναι αναγκαίο λοιπόν να ακολουθήσουμε το δρόμο ενωτικών εγχειρημάτων και στο χώρο του πανεπιστημίου και με τέτοιο τρόπο που θα δυναμώνουν οι αγώνες, οι αντιστάσεις, που θα βαθαίνει η αντίθεση δεξιάς-αριστεράς στους χώρους της νεολαίας.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!

Καλούμε τις αριστερές, αγωνιστικές, ριζοσπαστικές δυνάμεις της αριστεράς να εγκαταλείψουν να ψάχνουν με το μικροσκόπιο τις (υπαρκτές) διαφορές και να ανταποκριθούν στο κάλεσμα και την ανάγκη της ενότητας. Διαφορές υπάρχουν και θα υπάρχουν αλλά η ίδια η πραγματικότητα θέτει ανάγκες και δεν μπορούμε να χαρακτηριζόμαστε αγωνιστές όταν γινόμαστε απλοί θεατές των εξελίξεων και των αναγκών. Το κίνημα για την παιδεία είχε νίκες για το λόγο του ότι -από ένα κρίσιμο σημείο και μετά-αγωνιζόμαστε εγκαταλείποντας τις διαχωριστικές γραμμές.
Μας ενώνει η αντίθεσή μας στην ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου, στην υποχρηματοδότηση, στην αξιολόγηση, στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση? Μας ενώνει η ανάγκη για ένα μαζικό κίνημα ενάντια στο νέο εσωτερικό κανονισμό? Μας ενώνει η αντίστασή ενάντια στο μέλλον της εργασιακής ανασφάλειας, η αντίσταση να μας καταπατήσουν τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα? Μας ενώνουν οι αντιστάσεις στις ιδιωτικοποιήσεις των λιμανιών, της ΔΕΗ?
Αν η απάντηση είναι θετική τότε συναγωνιστές της ΠΚΣ, της ΕΑΑΚ και άλλων δυνάμεων ο αντίπαλος δεν βρίσκεται στην αριστερά αλλά στην απέναντι όχθη, και είναι επικίνδυνος. Δεν μπορεί να είναι προϋπόθεση η συνολική ιδεολογική και πολιτική συμφωνία για ενότητα απέναντι στην επίθεση που δέχεται η κοινωνία ολόκληρη. Ανατρεπτική αριστερά είναι αυτή που ανατρέπει την υπάρχουσα κατάσταση. Και αυτή είναι η ενωτική αριστερά! Είτε όταν ενώνεται (θέλει δεν θέλει) στους αγώνες (άρθρο 16, ασφαλιστικό) είτε σε πολιτικό επίπεδο (το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ).

ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ: ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!

Αυτές οι εκλογές είναι σημαντικές. Θα μπορούσαμε να δώσούμε όλες οι αριστερές δυνάμεις από κοινού αυτό τον αγώνα για την αποδυνάμωση των εκφραστών του δικομματισμού μέσα στις σχολές, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ. Των δυνάμεων δηλαδή που λειτουργούν σαν κομματικές μαριονέτες που προσπαθούν να ακυρώσουν τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος! Πάμε μαζί για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος, για να δώσουμε αποτελεσματικό αγώνα για να μην εφαρμοστεί πουθενά ο νέος εσωτερικός κανονισμός – φασισμός, για την κατάργηση του νόμου-έκτρωμα!

ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Καλούμε κάθε σχήμα, κάθε αριστερή παράταξη, κάθε φοιτητή-τρια, που πιστεύει στην ενότητα της αριστεράς, στο μπλοκάρισμα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και που αναζητά μια αγωνιστική διέξοδο να συμπορευτεί μαζί μας στην ανοιχτή, δημοκρατική, ενωτική, ριζοσπαστική συσπείρωση της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ. Να συμμετέχει στην 2η πανελλαδική συνάντηση!

Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στις 22-23/3 στο ΕΜΠ στην Αθήνα και θα ξεκινήσει το Σάββατο 22/03 στις 11:00!

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2008

57η Σύνοδος Πρυτάνεων: “Ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου θεσμικών μεταρρυθμίσεων”

Στις 1 Μάρτη διεξήχθη η 57η Σύνοδος των Πρυτάνεων στην Κομοτηνή (διόλου τυχαίο ότι ο Υπουργός Παιδείας Στυλιανίδης ξεκίνησε την καριέρα του ως στέλεχος της ΔΑΠ σε αυτό το Πανεπιστήμιο). Εκεί ο Υπουργός χάραξε τις κατευθύνσεις της μεταρρύθμισης θέτοντας σε προτεραίοτητα την προώθηση της αξιολόγησης. Τέθηκε μάλιστα ως προϋπόθεση για τις αλλαγές του νόμου-πλαίσιο που ζήτησαν οι καθηγητές, η καθολική εφαρμογή του. Επίσης, παρέδωσε 4 κείμενα: τον γενικό εσωτερικό κανονισμό, το πρότυπο τετραετές αναπτυξιακό πρόγραμμα, τον τελευταίο νόμο για την έρευνα και το ν/σ για τα μεταπτυχιακά. Χαρακτηριστικά μάλιστα δήλωσε ότι “η Σύνοδος...σηματοδοτεί την ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου των θεσμικών μεταρρυθμίσεων”.

Ο εσωτερικός κανονισμός και η εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο

Σύμφωνα με τον Στυλιανίδη, ο γενικός εσωτερικός κανονισμός αποτελεί βάση στην οποία στο μόνο που μπορεί να παρέμβει κάθε ίδρυμα είναι να βάλει απλώς τη δική του πινελιά. Κατά τα άλλα, στο νόημα και στο περιεχόμενο έχει καθολική ισχύ. Έτσι, από τη μία ενσωματώνει και εξειδικεύει στοιχεία του νόμου-πλαίσιο που αφορούν τη διάρκεια φοίτησης (...οι “αιώνιοι”), τα συγγράματα, τον γραμματέα του ΑΕΙ, την καθολική ψηφοφορία καθώς και τα τετραετή αναπτυξιακά προγράμματα στα οποία γίνεται σαφής αναφορά για χρηματοδότηση πέραν του κρατικού προϋπολογισμού.

Το νέο στοιχείο, έχει να κάνει με τα πειθαρχικά αδικήματα, τις ποινές και τις κυρώσεις. Προβλέπει τη συγκρότηση πειθαρχικού συμβουλίου που επί της ουσίας θα εκδικάζει παραβάσεις των κανόνων λειτουργίας. Όσο για τους κανόνες λειτουργίας, προφανώς περιγράφουν ένα Πανεπιστήμιο-επιχείρηση, όπου όποιος διαφωνεί με τον τρόπο λειτουργίας θα πρέπει να υποστεί και τις ανάλογες κυρώσεις που φτάνουν μέχρι και τη διαγραφή του φοιτητή από το Πανεπιστήμιο. Στόχος λοιπόν, είναι να βάλουν ταφόπλακα στο φοιτητικό κίνημα.

Προκλητική ήταν η δήλωση του Στυλιανίδη: “Με τον νέο εσωτερικό κανονισμό οι πρυτανικές αρχές έχουν όλα τα απαιτούμενα εργαλεία για να εφαρμόσουν τη δημοκρατία στην πράξη”. Λες και τη δημοκρατία την εφαρμόζουν κάποιοι σε άλλους. Αυτό μάλλον δικτατορία λέγεται.

Ο δεύτερος κύκλος αγώνα

Αυτές τις μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την κορύφωση του φοιτητικού κινήματος που υπερασπίστηκε το άρθρου 16 και εναντιώθηκε στην αλλαγή του νόμου-πλαίσιο. Αυτές τις μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ψήφιση του νόμου-πλαίσιο από μια οικτρή μειοψηφία των βουλευτών της ΝΔ. Αυτές τις μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την πιο έντονη και σκληρή καταστολή που εφαρμόστηκε από την πλευρά της κυβέρνησης τις τελευταίες δεκαετίες.

Αυτή τη στιγμή επιχειρούν να βάλουν το Πανεπιστήμιο στο γύψο πριν το ξεπουλήσουν. Η πάγια τακτική που εφαρμόζουν παντού (βλέπε ασφαλιστικό, λιμάνια, ενέργεια κα) δεν πρέπει να μας βρει αδρανείς. Αυτή τη στιγμή, ανοίγει ο δεύτερος κύκλος του αγώνα μας. Το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να συσπειρωθεί ξανά σε μια μίνιμουμ πλατφόρμα, να ξαναορθώσει το ανάστημά του, να υπερασπιστεί την ίδια του την ύπαρξη.

ΚΑΤΩ Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ-ΦΑΣΙΣΜΟΣ

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ

ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΓΥΨΟ

Τρίτη 4 Μαρτίου 2008

ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΕΝΟΨΕΙ ΣΥΓΚΛΗΤΩΝ

Η επίθεση της κυβέρνησης συνεχίζεται

Μετά από 2 χρόνια μεγαλιώδους φοιτητικού κινήματος, οι νίκες που πέτυχαν οι φοιτητές, τίθονται σε αμφισβήτηση από ΥΠΕΠΘ και κυβέρνηση. Και ενώ το Υπουργείο κράτησε μια πιο παθητική στάση την φετινή ακαδημαΙκή χρονιά,σε σχέση με αυτήν που είχε επί «Μαριέττας», επανέρχεται ξανά σε κατά μέτωπο επίθεση με την πανεπιστημιακή κοινότητα, προσπάθώντας να εφαρμόσει τον νόμο-πλαίσιο αλλά και καταθέτοντας δύο νέα νομοσχέδια για τα μεταπτυχιακά και τη έρευνα. Αυτή η επίθεση έρχεται αμέσως μετά την αντίστοιχη στην δημόσια ασφάλιση, αποδεικνύοντας ότι αντικειμενικός στόχος του νεοφιλελευθερισμού είναι η καταπάτηση όλων των κεκτημένων των εργαζόμενων και της νεολαίας.Οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών,τόσο επί ΠΑΣΟΚ όσο και επί ΝΔ, έχουν βαλθεί να μετατρέψουν κάθε κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα.ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ.

Ο Νόμος – Πλαίσιο να καταργηθεί

Το ΥΠΕΠΘ στοχεύει να προωθήσει σχεδόν όλες τις πτυχές του νόμου-πλαίσιο(άσυλο, διαγραφές, συγγράματα,εξάμηνα,τετραετή προγράμματα,εσωτερικό κανονισμό).Ένα νόμο ψηφισμένο από την κυβερνητική μειοψηφία, πλήρως απονομιμοποιημένο από εκατοντάδες φοιτητές και πανεπιστημιακούς σε πορείες και συνελεύσεις. Οι αγώνες ΠΟΣΔΕΠ και φοιτητικού κινήματος έδωσαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα . Αυτός ο νόμος πρέπει να καταργηθεί . Το υπουργείο κάνει μια ξεκάθαρη προσπάθεια να φέρει τους φοιτητές προ τετελεσμένων γεγονότων, και να δημιουργήσει την εντύπωση πως η μάχη για τον νόμο πλαίσιο είναι χαμένη, πως αυτός ο νόμος θα εφαρμοστεί και πως το μόνο που απομένει στα πανεπιστήμια είναι η επιστροφή στη –προ φοιτητικού κινήματος- «ομαλότητα». Είναι ζωτικής σημασίας για το φοιτητικό κίνημα να βγει αιχμηρά και επιθετικά απέναντι στο νόμο και να απαιτήσει την άμεση κατάργησή του.

Οι βασικότερες αιχμές του νόμου-πλαίσιο

Ειδικότερα στην σημερινή καμπή, όπου εφόσον περαστούν συγκεκριμένες διατάξεις του ν.πλαισίου, οι αγώνες πλέον ποινικοποιούνται καθώς στόχος της κυβέρνησης είναι ένα πανεπιστήμιο υποταγμένο. Αυτό προωθείται μέσα από:α)το άσυλο(αλλάζει η ως τώρα έννοια του όρου καθώς πλέον το άσυλο νοείται μόνο σε χώρους που συντελείται εκπαιδευτική διαδικασία).Τυχόν καταλήψεις, θεωρούνται παράνομες και οδηγούν στην επέμβαση ΜΑΤ και αστυνομίας, β)η διάρκεια των εξαμήνων(αποτελεί πολύ ξεκάθαρη προσπάθεια να δεθούν χειροπόδαρα οι σύλλογοι).Έως τώρα ένα εξάμηνο θεωρούταν κανονικά διδαγμένο με 9 ή 10 βδομάδες.Πλέον αυτές γινονται 13,άρα 2 χαμένες βδομάδες οδηγούν στο χάσιμο του εξαμήνου.γ)ο εσωτερικός κανονισμός που προβλέπει πειθαρχικούς ελέγχους και ποινές που φτάνουν μέχρι τη διαγραφή και την αξιολόγηση φοιτητών, ενώ ορίζει το κάθε τμήμα σαν επιχείρηση του Υπουργείου,και άρα πρέπει να λογοδοτεί και να συμμορφώνεται σε αυτό. Αυτές οι διατάξεις αν και όχι οι πιο «ελκυστικές» είναι σίγουρα οι πιό σημαντικές καθώς βάλλουν ευθέως κατά του φοιτητικού κινήματος το οποίο προσπαθούν να καταστείλουν όσο το δυνατόν πιο άμεσα.

Ένα πανεπιστήμιο «σουπερμάρκετ»

Επιπρόσθετα υπάρχουν διατάξεις που αφορούν τα συγγράματα (πληρώνουμε τα βιβλία μας), τους «αιώνιους» (διαγραφές φοιτητών) και τα τετραετή αναπτυξιακά προγράμματα ( σύνδεση των τμημάτων με επιχειρήσεις και χρηματοδότηση των ΑΕΙ σύμφωνα με την αξιολόγηση). Συγκεκριμένα απο 1/3/08 τίθεται σε εφαρμογή το προεδρικό διατάγμα που αλλάζει τον τρόπο διανομής των δωρεάν συγγραμμάτων περιορίζοντας το αριθμό τους. Είναι εμφανές οτι ο υπουργός παιδείας έμμεσα και εκβιάζοντας τα πανεπιστήμια, απειλόντας πως θα διακόψει την χρηματοδότηση στα ΑΕΙ που δεν συμμορφώνονται, προσπαθεί να μετατρέψει το δημόσιο πανεπιστήμιο σε μια καλοκουρδισμένη μηχανή κέρδους.

Στον δρόμο του αγώνα βαδίζουμε ξανά

Πρέπει διαρκώς λοιπόν να προετοιμάζουμε τους όρους για μαζικές παραστάσεις διαμαρτυρίας ώστε καμία Συνέλευση Τμήματος ή Σύγκλητος να εγκρίνει οποιαδήποτε ρύθμιση. Αυτό σημαίνει πως πρακτικά οι φοιτητές θα δηλώσουν δυναμικά το παρών ωστε να μπλοκάρουν οποιαδήποτε προσπάθεια εφαρμογής τηας αντιδραστικής πολιτικής του δικομματισμού. Η προσπάθεια του νεοφιλελευθερισμού να δημιουργήσει ένα υποταγμένο πανεπιστήμιο πρέπει να βρεί αντιστάσεις. Να τους δείξουμε οτι ο μαζικός, ενωτικός, ανυποχώρητος αγώνας θα κερδίσει!

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

Ø Να μην περάσει ο προϋπολογισμός της διάλυσης της δημόσιας παιδείας. 5% για την παιδεία τώρα. Χρηματοδότηση για τη δωρεάν εκπαίδευση αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό. Θέλουμε λεφτά για εστίες, σίτιση, συγκοινωνίες, για τις ανάγκες του φοιτητή, του μαθητή, για να σταματήσει η αφαίμαξη του λαού.

Ø Να καταργηθεί εδώ και τώρα ο αντιδραστικός κυβερνητικός νόμος πλαίσιο – όχι στη διαγραφή των φοιτητών, την κατάργηση του ασύλου, το χτύπημα του φοιτητικού συνδικαλισμού, τους managers και τα επιχειρησιακά προγράμματα, την κάρτα συγγραμμάτων, τη λειτουργία των σχολών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Ø Να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16 του συντάγματος – κανένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο, καμία αναγνώριση τέτοιων ιδρυμάτων. Καμία συνταγματική κατοχύρωση της διαδικασίας της Μπολόνια μέσω της δήθεν διασφάλιση ποιότητας των ΑΕΙ. Καμία νομιμοποίηση των «κολλεγίων» μέσω της ευρωπαϊκής οδηγίας.

Ø Να καταργηθούν οι νόμοι των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ Αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση, κατάταξη και ανάλογη χρηματοδότηση των ΑΕΙ-ΤΕΙ, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ καθώς και τα νομοσχέδια για τα μεταπτυχιακά και την έρευνα.

Ø Η σύγκλητος να πάρει απόφαση πως δεν θα εφαρμόσει καμία διάταξη του νόμου-πλαίσιο. Κανένα όργανο να μην εφαρμόσει οποιαδήποτε πτυχή του νόμου έκτρωμα.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:

ü Δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλους και σε όλες τις βαθμίδες. Όχι στην πολυδιάσπαση και τον κατακερματισμό της σπουδάζουσας νεολαίας.

ü Ένα πτυχίο ανά αντικείμενο σπουδών. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά! Ενιαία πτυχία, χωρίς κατατμήσεις, διασπάσεις και εξειδικεύσεις. Ισχυρά επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Όλα τα δικαιώματα στο πτυχίο. Όχι στους 2 κύκλους προπτυχιακών σπουδών του συστήματος της Μπολόνια.

ü Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή. Δραστική μείωση των ωρών εργασίας με ταυτόχρονη αύξηση των αποδοχών – κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας.

ü Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών. Όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών.

ü Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και συνδικαλιστικών ελευθεριών. Κάτω η κρατική καταστολή. Να διαλυθούν τώρα ΜΑΤ και ΟΠΚΕ.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

· Μαζική παράσταση στην επόμενη Σύγκλητο. Απαιτούμε ότι δεν θα προωθηθεί καμία ρύθμιση του ν/π, της αξιολόγησης κλπ

· Δημιουργία επιτροπής αγώνα για την προώθηση των αιτημάτων

Create your own banner at mybannermaker.com!
Καντε copy τον html κωδικα γιανα μεταφερετε το banner!