Ανακοίνωση Αριστερών Σχημάτων Ιατρικής Ηρακλείου

ΟΤΑΝ ΤΟΛΜΑΜΕ, ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

Την τελευταία περίοδο, ζούμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση στην Ιατρική. Μπροστά στην προσπάθεια επιβολής του κύκλου σπουδών -κομμάτι του νέου εσωτερικού κανονισμού- και τον αποκλεισμό συναδέλφων μας από την κλινική άσκηση, ο σύλλογος κινητοποιήθηκε, σχεδίασε την απάντησή του, διεκδίκησε, πέτυχε μια μεγάλη νίκη. Κανείς δε θα μείνει έξω από τις κλινικές. Νιώθουμε την ανάγκη να κάνουμε ένα μικρό σχόλιο, στην προσπάθεια να βγάλουμε πολύτιμα συμπεράσματα από την κίνησή μας.

ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ

Την Πέμπτη 20 Μάρτη, στο αμφιθέατρο 2, πετύχαμε μια νίκη πολύ μεγαλύτερη απ’ την αναγνώριση του δικαιώματός μας στη μόρφωση. Αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τη δύναμή μας! Μάθαμε πως το να στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο συνάδελφό μας είναι η μόνη λύση, σήμερα στη σχολή, αύριο στη δουλειά. Καταλάβαμε πως η φωνή μας αποκτά πραγματική δύναμη όταν είμαστε πολλοί, όταν έχουμε σχέδιο, όταν είμαστε ενωμένοι κι ανυποχώρητοι. Είδαμε πως γινόμαστε επικίνδυνοι όταν στεκόμαστε δίπλα-δίπλα, είδαμε πως ο φόβος μπορεί ν’ αλλάξει στρατόπεδο. Μας θέλουν κατακερματισμένους και τρομοκρατημένους γιατί γνωρίζουν ότι δεν είναι ανίκητοι. Την Πέμπτη το θυμηθήκαμε κι εμείς.

«ΟΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΙ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗ ΜΑΧΗ»

Ακόμη και τώρα, ακόμη και μετά την υποχώρησή τους, ακόμη κι αν μας έλεγαν πως ο κύκλος θα καταργηθεί μόνιμα, ξέρουμε πως ο αγώνας πρέπει να είναι διαρκείας. Ποτέ δε μας χαρίστηκε τίποτα. Τίποτα δεν κατακτήσαμε χωρίς επιμονή, χωρίς προσπάθεια, χωρίς διάρκεια. Τα συμφέροντά μας είναι διαφορετικά από τα δικά τους. Με την πρώτη ευκαιρία, όταν μας βρουν απροετοίμαστους, αδιάφορους, θα προσπαθήσουν να ξαναχτυπήσουν, θα συνεχίσουν. Είδαμε πια καθαρά ότι ο αγώνας δεν είναι ούτε μια ρομαντική ιδέα, ούτε δίνεται για μια ρομαντική ιδέα. Είναι ο μόνος τρόπος για να προασπίσουμε τα συμφέροντά μας. Ο μόνος τρόπος να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη. Τους υποσχόμαστε πως από δω κι εμπρός, θα μας βρίσκουν διαρκώς μπροστά τους. Και θα τους πολεμάμε με τα μόνα όπλα που έχουμε: την αλληλεγγύη και την οργάνωση.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΔΑΠ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΦΙΚ

Με θαυμασμό αλλά χωρίς καμία έκπληξη, παρακολουθήσαμε πριν και κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης της Δευτέρας την προσπάθεια συναδέλφων της ΔΑΠ να μας πείσουν ότι «δεν τρέχει τίποτα», ότι ο κύκλος θα εφαρμοστεί για κάποιους, για άλλους όχι προς το παρόν, να μας αποπροσανατολίσουν, να μας κρατήσουν γονατιστούς. Με ακόμη μεγαλύτερο θαυμασμό αλλά χωρίς καμία απολύτως έκπληξη, παρακολουθήσαμε το χυδαίο και αξιοθρήνητο μαζί τρόπο με τον οποίο οι συνάδελφοι «ανεξάρτητοι» τοποθετούνταν κόντρα στους φοιτητές στο πλευρό του κ. Ζώρα ή για την ακρίβεια, κρυμμένοι πίσω του. Θέλουμε να διαβεβαιώσουμε τη διοίκηση πως οι εκλεκτοί της, κάνουν ότι περνά απ’ το χέρι τους για να μας αποκοιμίσουν, να μας διασπάσουν, να δηλητηριάσουν το δικαίωμά μας στην αξιοπρέπεια. Αυτό που αδυνατούν να κατανοήσουν είναι ότι όσο υπάρχει αδικία η οργή πάντα θα βρίσκει τρόπο να εκφράζεται. Και αυτό είναι πάνω από τις μικροπολιτικές, τις σκοπιμότητες και τα εκλογικά –κι όχι μόνο- παζάρια τους. Ελπίζουμε να μη διαταράχτηκαν ανεπανόρθωτα οι σχέσεις τους γιατί δύσκολα θα βρεθούν πιο πιστοί υποτακτικοί…

ΓΙΑ ΤΑ «ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ» ΑΙΤΗΜΑΤΑ

Το Μάρτη του 2006, οι ίδιοι που τώρα προσπαθούν με νύχια και με δόντια να εφαρμόσουν το νόμο-πλαίσιο στη σχολή μας, έλεγαν πως το όχι του φοιτητικού κινήματος στα ιδιωτικά πανεπιστήμια ήταν ουτοπικό, πως το μέλλον της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα ήταν προδιαγεγραμμένο. «Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16», δήλωναν σε όλους τους τόνους η κυβέρνηση και τα τσιράκια της. Το Φλεβάρη του 2007 φτάσαμε στη συντριβή των σχεδίων τους, αναγκάζοντάς τους να πετάξουν την αναθεώρηση στα σκουπίδια. Στις αρχές του 2008, στη σχολή μας, μας έλεγαν πως δεν υπάρχει κανένα απολύτως περιθώριο να μην εφαρμοστεί ο κύκλος. Μετά από μήνες προσπάθειας, αφού μας αναγκάζουν να ξεσπάσουμε, μας λένε πώς δε θα εφαρμοστεί. Είναι σα να τους ακούμε από τώρα: «Ο νόμος-πλαίσιο και ο κύκλος σπουδών δεν υπάρχει καμία περίπτωση να καταργηθούν». Είμαστε σίγουροι…

ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟ-ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ

Ξέρουμε ότι όσο ο νόμος-έκτρωμα της Γιαννάκου και ο εσωτερικός κανονισμός παραμένουν, ακόμη κι αν δεν εφαρμόζονται, το ζήτημα του κύκλου, των προαπαιτούμενων, των πειθαρχικών, των διαγραφών, της διάσπασης του πτυχίου, της κατάργησης του ασύλου, θα επανέρχονται τακτικά. Για εμάς, αυτή πρέπει να είναι και η επόμενη μεγάλη μάχη. Η κατάργηση του νόμου-πλαίσιο και του εσωτερικού κανονισμού. Μια μάχη που δε θα δοθεί μονάχα από σχολή σε σχολή, αλλά πανελλαδικά. Μαζικά και ανυποχώρητα. Και για να δοθεί, πρέπει να πατήσουμε πάνω στις μικρές, καθημερινές νίκες, που μας αποδεικνύουν πως το να εξεγείρεσαι δεν είναι μόνο δίκαιο αλλά και αποτελεσματικό.

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Στην επόμενη Γενική Συνέλευση, πρέπει να είμαστε ακόμη περισσότεροι από την προηγούμενη. Πιο σίγουροι, πιο έμπειροι, πιο συνειδητοποιημένοι. Για να απολογίσουμε τη δράση μας, να προγραμματίσουμε τη συνέχεια. Να φωνάξουμε ότι η υπομονή μας εξαντλήθηκε, να αποδείξουμε ότι θα φτάσουμε μέχρι το τέλος, ότι δε θα υποχωρήσουμε αν δεν υποχωρήσουν. Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό, που να λειτουργεί και να μας μορφώνει στα αμφιθέατρα αλλά κυρίως στους αγώνες. Το μόνο που μένει είναι να αποδείξουν και οι καθηγητές μας ότι θέλουν εξίσου μ’ εμάς το πανεπιστήμιο ανοιχτό.