Πίσω στο εργοστάσιο με… ποινική ρήτρα

Αναδημοσιευση απο Δρομος της Αριστερας

Δικαστήριο υποχρέωσε τη ΜΕΤΚΑ να επαναπροσλάβει απολυμένους

Από την περασμένη Τρίτη (7/9) οι τρεις εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της ΜΕΤΚΑ στο Βόλο, που είχαν απολυθεί στις 12 Φεβρουαρίου για τη συνδικαλιστική τους δράση, επανήλθαν στην εργασία τους, έστω και προσωρινά, με απόφαση δικαστηρίου. Η εργοδοσία αφού δεν μπόρεσε να ανατρέψει την απόφαση του δικαστηρίου και με την απειλή της χρηματικής ποινής των 290 ευρώ για κάθε ημέρα άρνησης αποδοχής της εργασίας καθενός από τους απολυμένους, που επιδίκασε το δικαστήριο, τους δέχτηκε στο εργοστάσιο, αποφεύγοντας βέβαια να τους ορίσει καθήκοντα και να τους αναθέσει εργασία.

Να σημειώσουμε ότι η απόφαση είναι προσωρινή (ασφαλιστικά μέτρα) και αναμένεται η τακτική δικάσιμος στις 24 Σεπτεμβρίου, όμως δεν παύει να είναι κόλαφος για την αυθαιρεσία της εργοδοσίας και σοβαρή νομική νίκη για τους εργαζόμενους με ευρύτερο ενδιαφέρον.
Η δικαστής που εκδίκασε την αίτηση των τριών εργαζομένων δέχτηκε την ουσία των καταγγελιών που κατέθεσαν οι απολυμένοι, ότι η απόλυσή τους οφείλεται στη συνδικαλιστική τους δράση και άρα είναι εκδικητική. Οι τρεις εργαζόμενοι είχαν εκλεγεί στην τριμελή εργοστασιακή επιτροπή του κλαδικού συνδικάτου μετάλλου Μαγνησίας, ενώ στις εκλογές του εργοστασιακού σωματείου τον περασμένο Οκτώβριο είχαν δραστηριοποιηθεί υπέρ συνδικαλιστικής παράταξης που τελικά εξέλεξε δυο μέλη στο Δ.Σ., ο ένας μάλιστα από αυτούς ήταν υποψήφιος και είχε εκλεγεί πρώτος αναπληρωματικός.
Η επιχείρηση ισχυρίστηκε ότι οι εργαζόμενοι επέδειξαν «υπηρεσιακή ανεπάρκεια» και προσκόμισαν κάποια ανυπόγραφα δελτία αξιολόγησης, όπου δήθεν τους είχαν βαθμολογήσει με βαθμούς γύρω στο… 5 σε δεκάβαθμη κλίμακα.
Η δικαστής, αν και οι τρεις απολυμένοι δεν καλύπτονται από την προστασία του άρθρου 14 του Ν. 1264/82 που αναφέρεται μόνο σε εκλεγμένους σε Δ.Σ. εργαζόμενους, δέχεται ότι η υποψηφιότητα του ενός για εκλογή στο Δ.Σ. και η ενεργοποίησή τους σε διαδικασίες ανάδειξης νέας διοίκησης «προς επιδίωξη και υλοποίηση συγκεκριμένων εργασιακών και οικονομικών στόχων» τεκμηριώνει συνδικαλιστική δράση. Μάλιστα, απορρίπτει τις αιτιάσεις της εργοδοσίας για ανεπάρκεια, αφού δεν αποδεικνύονται με κάποιο αντικειμενικό τρόπο. Η μακρά εργασιακή σχέση των εργαζομένων με την επιχείρηση και η συχνή υπερωριακή τους απασχόληση όλο το προηγούμενο διάστημα αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο.
Η δράση της επιχείρησης σε τομείς όπως τα οπλικά συστήματα και η παραγωγή ενέργειας και η εξάπλωσή της σε Τουρκία, Ρουμανία, Συρία και Πακιστάν, απορρίπτει άλλωστε και όποιο επιχείρημα… περιορισμού δραστηριοτήτων.
Σημαντική είναι και η κρίση της δικαστού ότι οι εργαζόμενοι με την απόλυσή τους και τη στέρηση των αποδοχών τους, που είναι η μοναδική πηγή εισοδήματός τους, «έχουν περιέλθει σε αδυναμία να αντιμετωπίσουν τις στοιχειώδεις ανάγκες των ιδίων και των οικογενειών τους». Αυτός είναι και ο λόγος που το δικαστήριο αποφάσισε την υποχρέωση της επιχείρησης να τους απασχολεί και να τους καταβάλλει κανονικά τις αποδοχές μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης.
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η απόλυση των τριών εργαζομένων ξεσήκωσε ένα πλατύ κίνημα συμπαράστασης στο Βόλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι τις απολύσεις καταδίκασαν όλοι σχεδόν οι μαζικοί φορείς της περιοχής, τα κόμματα της Αριστεράς, έγινε ερώτηση στη Βουλή από το Σύριζα, ενώ η παρουσία στο δικαστήριο τόσο του Εργατικού Κέντρου Βόλου, όσο και του Συνδικάτου Μετάλλου Μαγνησίας, βάρυνε στην απόφαση του δικαστηρίου.

Γιώργος Κατερίνης

Λόγοι εκδίκησης

«Εξ όλων των ανωτέρω πιθανολογείται ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας των αιτούντων, δεν έγινε για εξυπηρέτηση του καλώς εννοούμενου συμφέροντος της επιχείρησης, αλλά αντίθετα ότι οφείλεται αποκλειστικά σε λόγους εκδίκησης για τη συνδικαλιστική δράση των αιτούντων, όπως αυτή εκτέθηκε παραπάνω και προστατεύεται κατ’ άρθρο 23 του Συντάγματος… πιθανολογούνται ως μη αληθείς οι ισχυρισμοί των καθ’ ων (σ.σ. της εργοδοσίας) περί υπηρεσιακής ανεπάρκειας των αιτούντων και πρόκλησης δυσλειτουργίας και περαιτέρω πιθανολογείται ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας των αιτούντων ήταν η αντίδραση της καθ’ ης εργοδότριας στις προηγούμενες μη αρεστές σε αυτήν σύννομες ενέργειες των αιτούντων».

(από το σκεπτικό της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου – 2013/2010)