Το «Νέο» Πανεπιστήμιο

« Από την επίφαση της δημοκρατίας στα ελληνικά Πανεπιστήμια πρέπει να περάσουμε στην πραγματική (νεοφιλ)ελευθερία», είπε ο Γιώργος Παπανδρέου, δηλώνοντας σαφώς πως μετά τους μισθούς, τα δικαιώματα και την αυτοδιοίκηση, ήρθε η ώρα του ΔΝΤ και για την παιδεία. Σαρωτικές αλλαγές έρχονται λοιπόν στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τις παραθέτουμε και τα συμπεράσματα δικά σας.

Αλλαγές λοιπόν σε:

ΣΠΟΥΔΕΣ

Καταργείται το σύστημα διδασκαλίας με διαλέξεις και αμφιθέατρα, το πανεπιστήμιο πλέον αποκτά την μορφή «εκπαιδευτηρίου» με απουσίες και εντατικές εργασίες. Θεσπίζονται ακόμα παντού προαπαιτούμενα, και έλεγχος για το πέρασμα των φοιτητών από έτος σε έτος. Όσο περισσότερη εντατικοποίηση τόσο το καλύτερο.  Έρχεται ακόμα η σύνδεση των πτυχίων με την «Δια βίου μάθηση» και τις πιστωτικές μονάδες. Δηλαδή η εξίσωση των πτυχίων με διαφόρων λογής σεμιναρίων και ιδιωτικών τίτλων. Ακόμη ενεργοποιείται το ηλεκτρονικό σύγγραμμα, δηλαδή η κατάργηση των πραγματικών δωρεάν συγγραμμάτων. Τέλος σχεδιάζεται η σαρωτική ενοποίηση των τμημάτων, με σκοπό όχι βέβαια τα ενιαία πτυχία, αλλά την κατάργηση τμημάτων και την δημιουργία Ιδρυμάτων-Κολοσσών, σαν ένα νέο Καλλικράτη στην παιδεία.

ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ

Πλέον η χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων θα πηγάζει καθαρά από την αξιολόγηση τους, από την αγορά, από επιχειρήσεις και manager. Η παιδεία θα θεωρείται  χώρος προς επένδυση, με την απαίτηση φυσικά να παράγει τα ανάλογα κέρδη. Ακόμη υπό το πέπλο της «οικονομικής αυτοτέλειας»  η κυβέρνηση προσπαθεί να αποποιηθεί  της ευθύνης της να χρηματοδοτεί την παιδεία, σπρώχνοντας ακόμη και την μισθοδοσία στα ιδρύματα αμφισβητώντας σαφώς τον δημόσιο χαρακτήρα της. Παράλληλα θεσπίζεται το «κουπόνι φοιτητή» που θα καλύπτει τα έξοδα φοιτητή αλλά και πανεπιστημίου, ως πηγή χρηματοδότησης. Ανοίγεται έτσι η έννοια των διδάκτρων και της ατομικής, και όχι κοινωνικής, ευθύνης για τις σπουδές και την παιδεία.

ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Τέλος σε όσα γνωρίζαμε για Σύγκλητο και συμμετοχή φοιτητών στην διοίκηση του Πανεπιστημίου. Πλέον τα Ιδρύματα θα διοικούνται από ένα «Περιφερειακό Συμβούλιο». Δηλαδή από ένα μείγμα καθηγητών και πρυτάνεων, που θα εκλέγονται από τον αξιολογητή αγορά και από διαγωνισμούς, μαζί με «παράγοντες της κοινωνίας». Δηλαδή πάλι επιχειρηματίες, managers και τοπικούς συμβούλους και άρχοντες. Το φανάρι σε όλους αυτούς θα κρατάει ένας μοναχικός φοιτητής. Η άποψη της πανεπιστημιακής  κοινότητας θα περιοριστεί σε ακαδημαϊκά μόνο ζητήματα οπού και εκεί όμως θα έχουν άποψη οι «παράγοντες της κοινωνίας». Χαρακτηριστικό είναι πως ο πρόεδρος του συμβουλίου θα είναι εξωτερικός παράγοντας.