Το σχολείο του ΔΝΤ

Διαλύει τη δημόσια εκπαίδευση το υπουργείο Παιδείας κατ’ εντολή της τρόικας. Του Νίκου Ταυρή.

Αναδημοσιευση απο Δρομος της Αριστερας

Δραματική είναι η κατάσταση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς. Τα κενά σε εκπαιδευτικούς, η αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη, οι περικοπές στην χρηματοδότηση οξύνουν ακόμα περισσότερο τα χρόνια προβλήματα της ελληνικής εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια εκρηκτική κατάσταση. Αυτό αποδεικνύει και η κυνική δήλωση της υπουργού Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου ότι η φετινή σχολική χρονιά θα είναι η πιο δύσκολη της μεταπολίτευσης. Μέσα στο γενικό πλαίσιο «περικοπές παντού» το δημόσιο σχολείο, με το που χτυπήσει το κουδούνι στις 13 Σεπτέμβρη, θα βρεθεί μπροστά στη νέα «μνημονιακή» πραγματικότητα.



Χιλιάδες παιδιά εκτός δημόσιων βρεφονηπιακών σταθμών

Χιλιάδες νήπια μένουν έξω από τους δημοτικούς σταθμούς φέτος, ενώ οι αιτήσεις για μια θέση αυξήθηκαν περίπου κατά 40%. Αυτό αποδίδεται στην οικονομική στενότητα της πλειοψηφίας των οικογενειών που κάνει απαγορευτικό το μηνιαίο κόστος των ιδιωτικών σταθμών, όπου τα δίδακτρα είναι περίπου 300- 350 σε μια μέση περίπτωση.
Έτσι, οι γονείς στράφηκαν προς τους δημοτικούς σταθμούς όπου τα τροφεία κυμαίνονται από 30 ευρώ ώς και το τσουχτερό ποσό των 150 ευρώ το μήνα.
Χαρακτηριστικά, στον Δήμο της Αθήνας θα μείνουν εκτός παιδικών σταθμών 3.300 νήπια, αφού ικανοποιούνται οι 5.465 από τις 8.816 αιτήσεις. Αντίστοιχη εικόνα στους υπόλοιπους δήμους, όπως λ.χ. στο δήμο Αμαρουσίου όπου από τις 1.550 αιτήσεις μένουν απέξω 550, όπως και στους Δήμους του Πειραιά με πάνω από 1.000 παιδιά «εκτός». Στη Θεσσαλονίκη, 200 παιδιά μένουν εκτός στον κεντρικό δήμο, 300 εκτός από σύνολο 1.000 αιτήσεων στο Δήμο Ευόσμου, ενώ στο Δήμο Ευκαρπίας ικανοποιείται μόλις το 50% των αιτήσεων. Στην Πάτρα εκτός μένουν 374 παιδιά. Στο Ηράκλειο Κρήτης μένουν εκτός 700 νήπια και στα Χανιά από τις 500 αιτήσεις «πέρασαν» 325.
Παράλληλα, κυριαρχεί δραματικό έλλειμμα πόρων και υποδομών. Με τη νέα χρονιά, αντί να συντηρηθούν τα κτίρια που υπάρχουν και να οικοδομηθούν νέα, τα ακατάλληλα κτίρια λειτουργούν ως πρόσχημα για την επιβολή λουκέτων. Έτσι, στον Δήμο της Αθήνας κλείνουν 8 σταθμοί, στο Γαλάτσι απειλούνται με λουκέτο οι μισοί παιδικοί σταθμοί, ενώ στη Θεσσαλονίκη 2 παιδικοί σταθμοί, δε, θα λειτουργήσουν φέτος επειδή δεν πήραν άδεια πυρασφάλειας. Άγνωστο φυσικά πόσοι σταθμοί θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν σε χώρους ακατάλληλους.
Ακόμα, γιγαντώθηκε και το έλλειμμα σε προσωπικό σε ένα χώρο που οι συμβασιούχοι αποτελούν το 60-70% των εργαζομένων. Μόνο στον Δήμο της Αθήνας μειώθηκαν κατά 100 οι εργαζόμενοι, ενώ πάγωσαν και 278 προσλήψεις. Στον Δήμο Βύρωνα δυο βρεφικά τμήματα σε νεόκτιστο κτίριο δεν μπορούν να λειτουργήσουν, λόγω έλλειψης προσωπικού.
Όμως, οι αριθμοί καταγράφουν μέρος μόνο της πραγματικής ανάγκης. Με βάση κανονισμούς και κριτήρια επιλογής η πλειονότητα των εργαζόμενων γονιών δεν μπαίνει καν στη διαδικασία υποβολής αίτησης, έχοντας δεδομένη την απόρριψη. Ειδικά στις περιπτώσεις οικογένειας, με χρόνια άνεργους ή ανασφάλιστους γονείς ο νόμος είναι απαγορευτικός.
Μια συνέπεια της κατάστασης είναι σε πολλές οικογένειες η γυναίκα να αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη δουλειά της και να γυρίσει στο σπίτι, αφού το μεροκάματο είναι εξευτελιστικό, μπρος στο κόστος της παιδοφύλαξης ή προς αναζήτηση λύσης να επιστρατεύονται οι γιαγιάδες απ’ το χωριό. Όπως τον παλιό καλό(;) καιρό.

Στο κόκκινο η Πρωτοβάθμια και η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, εκτός των γνωστών προβλημάτων, γονείς και εκπαιδευτικοί θα έρθουν φέτος αντιμέτωποι με το αναμορφωμένο πρόγραμμα σε 800 ολοήμερα δημοτικά. Η εναρμόνιση με το σχολείο της αγοράς και του ΔΝΤ επιβάλει την αύξηση των ωρών διδασκαλίας στις δύο πρώτες τάξεις του δημοτικού και συνολικά την επιμήκυνση του ωραρίου των δημοτικών μέχρι τις δύο το μεσημέρι. Αυτό θα οδηγήσει σε ένα πρόγραμμα εξοντωτικό για τους μαθητές. Παράλληλα, λόγω των κτιριακού προβλήματος θα πληθύνουν τα σχολεία χωρίς αίθουσες αλλά και χωρίς τα στοιχειώδη. Αντίστοιχη και μάλλον χειρότερη είναι η κατάσταση και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.Αυτό που προκύπτει, όμως, σαν το μεγαλύτερο πρόβλημα και στις δυο βαθμίδες είναι ότι την νέα χρονιά θα χαθούν χιλιάδες διδακτικές ώρες από τα κενά εκπαιδευτικών. Πάνω από 11.000 εκπαιδευτικοί συνταξιοδοτήθηκαν, αριθμός αρκετά μεγαλύτερος από το συνηθισμένο, λόγω του φόβου για το ασφαλιστικό. Σε αυτό το νούμερο έρχεται να προστεθούν και οι περίπου 3.000 λιγότεροι διορισμοί (2.800 σύνολο φέτος) και έτσι προκύπτουν πάνω από 10.000 κενές θέσεις.
Το υπουργείο Παιδείας εξαγγέλλει, σε όλους τους τόνους, ότι θα βάλει τάξη στα «βύσματα» που είναι αποσπασμένοι σε γραφεία και άλλες υπηρεσίες (περίπου 9.500 εκπαιδευτικοί) και ότι από εκεί θα καλύψει τα κενά. Όμως, ακόμα κι αν δεν «χρειάζονται» κάποιοι υπάλληλοι από τους 9.000 (πόσοι άραγε; 1.000; 2.000;), πάντα σύμφωνα με τη ρητορεία του υπουργείου αναζητούνται κάπου 8.000 καθηγητές για να πάνε είτε στις αίθουσες, είτε στις διάφορες υπηρεσίες.
Αυτό που θα κάνει το υπουργείο Παιδείας θα είναι οι περικοπές και οι συμπτύξεις σχολείων και τμημάτων.
Η συζήτηση για το αν το ανώτατο όριο μαθητών ανά τάξη θα είναι 25, 27 ή 28 δεν δίνει τη διάσταση του προβλήματος καθώς σε πολλά σχολεία λειτουργούν τμήματα με 18, 20 και 22 μαθητές γιατί οι αίθουσες είναι μικρές, γιατί οι περιοχές είναι υποβαθμισμένες, οι μαθητές έχουν ιδιαίτερες ανάγκες και δεν νοείται τάξη με πάνω από 20 μαθητές κ.ο.κ. Με εγκυκλίους που έστειλαν από το καλοκαίρι για υποχρεωτικές μετεγγραφές μαθητών και για αλλαγή γεωγραφικών ορίων εγγραφής των μαθητών της Α’ γυμνασίου, στόχος είναι να έρθουν όλα τα τμήματα «τσίμα-τσίμα» στους 25-30 μαθητές. Και έτσι θα «εξοικονομηθούν» πολλές θέσεις καθηγητών, με βάση τη λογική του υπουργείου.
Οι επιπτώσεις αυτού του μέτρου στη μαθησιακή διαδικασία θα είναι δραματικές, αφού το μάθημα στο σχολείο θα απαξιωθεί ακόμα περισσότερο και θα ενισχυθεί η αναζήτηση εξωσχολικής βοήθειας.
Το δεύτερο «μπάλωμα» του υπουργείου Παιδείας θα είναι οι αναπληρωτές και οι αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου. Δηλαδή, καθηγητές με όλες τις υποχρεώσεις, αλλά με μειωμένα δώρα, μειωμένες αποδοχές και με εξάμηνες και οκτάμηνες συμβάσεις. Οι «διαρροές» μιλάνε για πάνω από 15.000 τέτοιους εκπαιδευτικούς των 300 και των 600 ευρώ!