Πολιτικό πλαίσιο 4ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Βόλου

Τους τελευταίους μήνες παρακολουθήσαμε να εξαπολύεται από την απελθούσα κυβέρνηση της ΝΔ, με τη συναίνεση της μέχρι πρόσφατα αξιωματικής αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ, αλλά και κυρίως την ηχηρή ενθάρρυνση του ακροδεξιού ΛΑΟΣ, μια πρωτοφανής σε αγριότητα επίθεση εναντίον των μεταναστών και των προσφύγων. Οι πολιτικές αυτές δυνάμεις, με τη βοήθεια της τηλε-προπαγάνδας των αστικών ΜΜΕ, θέλουν να μας πείσουν ότι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες είναι η κύρια αιτία για μια σειρά προβλημάτων της κοινωνίας μας, όπως η φτώχεια, η ανεργία και η εγκληματικότητα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και «απαντούν» στα προβλήματα κηρύσσοντας πόλεμο στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες. Με μαζικές επιχειρήσεις-«σκούπα», με πογκρόμ και αθρόες συλλήψεις, με παρακρατικές επιθέσεις δήθεν επιτροπών πολιτών υπό την απροσχημάτιστη κάλυψη της αστυνομίας, με την κατασκευή ναζιστικού τύπου στρατοπέδων «φιλοξενίας», με τη διάλυση καταυλισμών προσφύγων (όπως στην Πάτρα), με άρνηση σε αιτήσεις ασύλου, με μαζικές απελάσεις, η μέχρι πριν λίγες ημέρες κυβέρνηση της ΝΔ με τις πρακτικές της, αλλά και η μέχρι πριν λίγο αξιωματική αντιπολίτευση με τις διακηρύξεις του αρχηγού της περί «μηδενικής ανοχής», υψώνουν ψηλά τη σημαία του ρατσισμού και της καταστολής. Υλοποιούν τις αποφάσεις της ΕΕ για μια Ευρώπη-φρούριο, εδραιώνοντάς τις στις δολοφονικές περιπολίες των πλοίων της FRONTEX –ένα «ανεξάρτητο» σώμα της ΕΕ για τη φύλαξη των εξωτερικών της συνόρων- που πολύ συχνά οδηγούν σε βύθιση σκαφών προσφύγων δολοφονώντας έτσι ανήμπορους ανθρώπους.
Αυτό που «ξεχνιέται» είναι ότι οι εξαθλιωμένοι πρόσφυγες βρίσκονται στις πόλεις δυτικών κρατών, όχι επειδή οι ίδιοι το διάλεξαν, αλλά επειδή αναγκάστηκαν να φύγουν από τις χώρες τους λόγω φτώχειας, πολέμων, δικτατοριών, διώξεων και οικολογικών καταστροφών που προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν με την πολιτική τους οι ισχυροί του πλανήτη. Για τη διάλυση των χωρών της Ασίας, της Αφρικής, της Ανατολικής Ευρώπης ευθύνονται οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε., καθώς και περιφερειακά ιμπεριαλιστικά κράτη, όπως η Ρωσία και το Ισραήλ. Στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ενάντια στους λαούς της γης εμπλέκεται ενεργά και η ελληνική άρχουσα τάξη, συμμετέχοντας στις κατοχικές δυνάμεις που βρίσκονται σε χώρες, όπως το Αφγανιστάν και το Κόσσοβο, στέλνοντας φρεγάτες στη Σομαλία, μετατρέποντας τη Σούδα στον κυριότερο σταθμό ανεφοδιασμού των ΝΑΤΟικών φονιάδων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Είναι οι στρατοί κατοχής στο Αφγανιστάν, και ανάμεσά τους και ο ελληνικός στρατός κατοχής, αυτοί που ξερίζωσαν από τα σπίτια τους τούς Αφγανούς που κοιμούνται στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα και στο λιμάνι της Πάτρας.
Η επίθεση των ελληνικών κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υπό την υψηλή εποπτεία της ΕΕ ενάντια στους πρόσφυγες και στους μετανάστες είναι παλιά τακτική. Επί μια σειρά ετών όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις με τους μεταναστευτικούς νόμους τους, όχι μόνο δεν θέσπισαν ένα νομικό πλαίσιο προστασίας των προσφύγων και των μεταναστών, αλλά τους δημιούργησαν νέα προβλήματα. Ο κρατικός μηχανισμός εξωθεί τους μετανάστες στην παρανομία, μην επιτρέποντας ουσιαστικά την ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία: Με την επαίσχυντη ομηρία των 150 ενσήμων, για να μπορέσουν να παραμείνουν στη χώρα άνθρωποι οι οποίοι ζουν και εργάζονται εδώ για χρόνια. Με το να αρνείται να δώσει νομική υπόσταση στα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται και μεγαλώνουν εδώ. Με το να σπρώχνει έξω από το σχολείο τους «αλλοδαπούς» και να διώκει εκπαιδευτικούς που, παλεύοντας με μεράκι και σύμφωνα με το παιδαγωγικό τους καθήκον, προσπαθούν να δώσουν ό,τι καλύτερο στους μαθητές τους, ανεξαρτήτως της καταγωγής τους. Με το να συντηρεί τα εγκληματικά κυκλώματα δουλεμπορίου, ναρκωτικών και πορνείας τροφοδοτώντας τα με απελπισμένους ανθρώπους που ζουν καθημερινά με το φόβο της σύλληψης και της απέλασης.
Ακόμα χειρότερα, ο ρατσισμός δεν έχει μόνο ένα πρόσωπο, δεν είναι μόνο φυλετικός. Κοινωνικές διακρίσεις υφίστανται άτομα ή ομάδες λόγω καταγωγής, φύλου, ηλικίας, σεξουαλικού προσανατολισμού, θρησκευτικών πεποιθήσεων και σωματικής ή πνευματικής ικανότητας. Στην σύγχρονη εποχή όπου τα σύνορα είναι ανοιχτά για τις επιχειρήσεις και τις τράπεζες, καθημερινά ορθώνονται αδιάβατα σύνορα μισαλλοδοξίας μπροστά σε όλες τις κοινωνικές ομάδες που δεν εντάσσονται στο κυρίαρχο κοινωνικό μοντέλο. Άνθρωποι αναγκάζονται να αποκρύπτουν σεξουαλικές επιλογές διαφορετικές από αυτές που ορίζουν οι κοινωνικές συμβατικές νόρμες, προκειμένου να μη βιώσουν την επιφυλακτικότητα και την απόρριψη των άλλων. Άνθρωποι με αναπηρία δεν αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι πολίτες με σεβασμό στις ανάγκες τους και στα προβλήματά τους. Συνάνθρωποί μας ασθενείς από AIDS αντιμετωπίζονται με φόβο, κοινωνική απόρριψη και αποξένωση, παρόλο που είναι γνωστό ότι η μετάδοση του ιού δεν γίνεται με κοινωνική συναναστροφή. Φυλακισμένοι διεκδικούν τα αυτονόητα, στερούνται βασικά τους δικαιώματα, αντιμετωπίζονται από το σωφρονιστικό σύστημα με τυφλή, εκδικητική αντίληψη, συνεχίζουν δε και μετά την αποφυλάκισή τους να τιμωρούνται, αφού δεν προσλαμβάνονται σε εργασίες. Τοξικομανείς αντί να εκλαμβάνονται ως ασθενείς, αντιμετωπίζονται ως δυνάμει εγκληματίες, με καχυποψία από μέρος του κοινωνικού περίγυρου. Άνθρωποι με διαφορετική θρησκευτική ταυτότητα βρίσκουν μπροστά τους προβλήματα ακόμα και στην δημιουργία τόπων λατρείας για την άσκηση των θρησκευτικών τους τελετών. Οι Ρομά, ακόμα και σήμερα, αποκλείονται από βασικά αγαθά και υπηρεσίες, τα οποία για όλους τους υπολοίπους αποτελούν απλή διαδικασία. Γυναίκες υφίστανται άνιση μεταχείριση στους εργασιακούς χώρους, ενδοοικογενειακή βία, επιβολή προτύπων ομορφιάς μαζί με την εμπορευματοποίησή της. Νέοι άνθρωποι βιώνουν με τον χειρότερο τρόπο την ανεργία ή, στην «καλύτερη» περίπτωση, την ανασφάλιστη επισφαλή εργασία. Ηλικιωμένοι πετιούνται στο περιθώριο προσπαθώντας να επιβιώσουν με συντάξεις ντροπής κάτω από το όριο της φτώχειας.
Το 4ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου – συνέχεια της προσπάθειας των προηγούμενων χρόνων – έρχεται να φωνάξει απερίφραστα ότι οι πρόσφυγες, οι μετανάστες, οι κοινωνικές ομάδες που υφίστανται κοινωνικό ρατσισμό δεν αποτελούν πρόβλημα, αντίθετα έχουν προβλήματα.
Σήμερα η κρίση του καπιταλισμού χτυπάει όλους τους εργαζόμενους, μετανάστες και ντόπιους. Οι 200.000 νέοι άνεργοι μέσα στο 2009 δεν οφείλονται στους μετανάστες, αλλά στους καπιταλιστές που κλείνουν τα εργοστάσια στη χώρα και τα μεταφέρουν σε άλλους «παράδεισους εκμετάλλευσης» εργαζομένων, αφήνοντας απλήρωτους τους εδώ εργαζόμενους. Για το σύστημα εκμετάλλευσης οι μετανάστες είναι χρήσιμοι όταν αποδέχονται τις πιο βαριές, βρώμικες, επισφαλείς και προσωρινές δουλειές, αλλά όχι όταν διεκδικούν το δικαίωμα σε ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Είναι βολικοί, όταν τρέχουν από πόλη σε πόλη, σε εποχιακές δουλειές για να καλύψουν τις ανάγκες των εργοδοτών με το λιγότερο κόστος. Είναι απαραίτητοι για να φουσκώνουν με τις εισφορές τους τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά δεν μπορούν να έχουν αντίστοιχη πρόσβαση σε υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας, ούτε να μεταφέρουν συνταξιοδοτικά δικαιώματα στις χώρες τους. Οι ελληνικοί «εθνικοί στόχοι», όπως η ένταξη στην ΟΝΕ και η Ολυμπιακοί Αγώνες 2004, πραγματοποιήθηκαν χάρη στην εκμετάλλευση της κακοπληρωμένης, ανασφάλιστης εργασίας του πρώτου κύματος των μεταναστών, που πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος, καθώς πολλαπλασιάστηκαν τα εργατικά ατυχήματα.
Η πολιτική της ΕΕ που υλοποιούν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θέλει να θεσμοποιήσει ως παράνομους ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, για να χτυπήσει τα δικαιώματα όλων μας. Δεν αναγνωρίζουν εργασιακά δικαιώματα στους μετανάστες, για να χτυπήσουν τα μεροκάματα, τα ωράρια και τα ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους. Όπως και οι μετανάστες, έτσι και χιλιάδες Έλληνες που δουλεύουν με «μπλοκάκι» ή «μαύρα» βρίσκονται εκτός των όποιων διασφαλίσεων της εργατικής νομοθεσίας. Επιδιώκουν τελικά να μας κάνουν όλους πιο κακοπληρωμένους, ανασφάλιστους, χωρίς δικαιώματα και κυρίως χωρίς το δικαίωμα του συλλογικού αγώνα για μια καλύτερη ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
Το 4ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου έρχεται να θυμίσει στην τοπική κοινωνία ότι η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη στους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου είναι υποχρέωση από ένα λαό που έζησε την προσφυγιά το ’22. Έρχεται να θυμίσει επίσης τους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες μετανάστες που αναγκάστηκαν να πάνε στη Γερμανία, στην Αμερική και στην Αυστραλία για να επιβιώσουν αυτοί και οι οικογένειές τους. Για μας, ο πόνος της προσφυγιάς αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια της ταυτότητας του ελληνικού λαού.
Το 4ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου εντάσσεται στα πλαίσια μιας συλλογικής αντίστασης απέναντι στον κοινωνικό κανιβαλισμό που προωθούν οι ιδεολογικοί κήρυκες, οι πολιτικές δυνάμεις και οι (παρα)κρατικοί μηχανισμοί της εκμετάλλευσης, της ξενοφοβίας, του κοινωνικού αποκλεισμού, του ρατσισμού.
• Κάτω τα χέρια από τους μετανάστες. Να μην περάσουν τα φασιστικά μέτρα για απελάσεις, φυλακίσεις, στρατόπεδα συγκέντρωσης.
• Νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα σε μετανάστες/ριες και πρόσφυγες. Δικαίωμα πολιτικού ασύλου σε όσους πρόσφυγες κινδυνεύουν στη χώρα τους. Ελληνική υπηκοότητα σε όλους όσους έχουν γεννηθεί και ζουν στη χώρα μας.
• Η ελεύθερη μετακίνηση αποτελεί δικαίωμα για όλους. Κατάργηση του Συμφώνου Μετανάστευσης της Ε.Ε. και της Συνθήκης Σένγκεν. Να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα και δικαίωμα μετακίνησης στην Ε.Ε. σε όσους μετανάστες το θέλουν.
• Αξιοπρεπή δουλειά για κάθε εργαζόμενο. Ίση αμοιβή για ίση δουλειά. Όχι στην τρομοκρατία του κεφαλαίου. Όχι άλλες Κούνεβες. Να τιμωρείται σκληρά κάθε εργοδότης που χρησιμοποιεί μαύρη εργασία μεταναστών ή Ελλήνων. Να ανοίξουν τα συνδικάτα σε κάθε εργαζόμενο, Έλληνα ή μετανάστη.
• Κατοχύρωση όλων των κοινωνικών, πολιτικών, πολιτιστικών και θρησκευτικών δικαιωμάτων των μεταναστών. Βοήθεια στην εκπαίδευση, τάξεις υποδοχής για μαθητές και ενήλικες, κάθε τι που θα τους βοηθήσει να ενταχθούν ισότιμα στην κοινωνία μας.
• Καμία ρατσιστική αντιμετώπιση, καμιά διάκριση σε βάρος οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας. Ίσα δικαιώματα για όλους και όλες.

Συντονιστικό μεταναστευτικών, κοινωνικών, πολιτικών οργανώσεων και πολιτών Βόλου