Προταση-πλαισιο της Αριστερης Ενοτητας που υπερψηφιστηκε η συνδιαμορφωθηκε στους συλλογους

Δεκέμβρης 2008: Η πρώτη εξέγερση μέσα στην κρίση!

Στις 6 Δεκέμβρη συμπληρώνεται 1 χρόνος από την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Μια δολοφονία που ήταν απλά η αφορμή για να ξεσπάσει η νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 που συντάραξε όχι μόνο τη νεολαία, αλλά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Με δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους σχεδόν σε όλες τις ελληνικές πόλεις, με εκατοντάδες καταλήψεις σχολείων και σχολών, με καθημερινές διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις.

Πολλές φορές έχει ειπωθεί πως η δολοφονία του Αλέξη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι… Αυτό που πρέπει να δούμε είναι όλες τις υπόλοιπες σταγόνες που γέμιζαν το ποτήρι… Τα κοινωνικά αίτια δηλαδή που έβγαλαν όλον αυτόν τον κόσμο στο δρόμο. Ήταν η ολοένα και μεγαλύτερη επίθεση στα δικαιώματα της νεολαίας. Μιας νεολαίας που έβλεπε διαρκώς αδιέξοδα στο μέλλον της, έβλεπε να χτυπιούνται τα εργασιακά της δικαιώματα, η παιδεία της, οι δημοκρατικές ελευθερίες της, όλα απόρροια της ίδιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ακολούθησαν και συνεχίζουν να ακολουθούν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Μιας νεολαίας που συσσώρευε οργή όλα αυτά τα χρόνια για να εκραγεί τελικά με τη εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, δείχνοντας έτσι ποια θα πρέπει να είναι η απάντηση του λαού και των καταπιεσμένων απέναντι στην κρίση και την επίθεση που δέχονται.

Μία εξέγερση που ταρακούνησε τις κυβερνήσεις, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς αφού ήταν η πρώτη εξέγερση που εκδηλώθηκε μέσα στην κρίση. Εκείνη την περίοδο ο Σαρκοζί στη Γαλλία ετοίμαζε ένα αντι-εκπαιδευτικό νομοσχέδιο το οποίο τελικά το πήρε πίσω φοβούμενος τις αντιδράσεις από τη Γαλλική νεολαία, έχοντας νωπό στη μνήμη του το γαλλικό φοιτητικό κίνημα που την άνοιξη του 2006 «έριξε» τον ψηφισμένο νόμο για το σύμφωνο πρώτης πρόσληψης – το CPE. Σήμερα σε μια σειρά χώρες που την προηγούμενη περίοδο «δεν κουνιόταν φύλλο» (Αυστρία, Γερμανία, ΗΠΑ, Ελβετία, Κροατία) οι φοιτητές δίνουν σημαντικές μάχες ενάντια στη Μπολώνια, με κεντρικό σύνθημα «Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση του συστήματος», με καταλήψεις πανεπιστημίων και δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους.

Οι «σταγόνες» σήμερα παραμένουν και γίνονται περισσότερες...

Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά τις γενικόλογες φιλολαϊκές εξαγγελίες (επιδόματα αλληλεγγύης κλπ), δεν έχει κάποια διαφορετική πολιτική από αυτήν της Ν.Δ. Δεν είναι τυχαίο ότι δεσμεύτηκε απέναντι στην Ε.Ε. για μια «επιθετική μεταρρυθμιστική ατζέντα», που περιλαμβάνει αύξηση των έμμεσων φόρων, μείωση των κοινωνικών δαπανών, φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις, ελαστική εργασία, εκπαίδευση προσαρμοσμένη στην αγορά και φυσικά καταστολή για όσους αντιστέκονται σε αυτά τα μέτρα. Την ιδία στιγμή η νεολαία βιώνει εργασιακές σχέσεις σύγχρονου μεσαίωνα, ενώ η ανεργία παίρνει εκρηκτικά χαρακτηριστικά. Οι απολύσεις χιλιάδων εργαζόμενων στα stage, είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Η επίθεση στην παιδεία συνεχίζεται…

Ξεκινώντας από τους μαθητές που αποτελούν σήμερα το πιο σκληρά εργαζόμενο κομμάτι της κοινωνίας με το σχολείο, τις ατελείωτες ώρες φροντιστηρίων και διαβασμάτων για να περάσουν σε μια σχολή που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν αποτελεί επιλογή τους. Τους φοιτητές που προσπαθούμε να σπουδάσουμε (αν είμαστε τυχεροί) κάτι που επιλέξαμε, ζώντας συνεχώς με το φόβο της ανεργίας, βλέποντας τη «γενιά των 700 ευρώ» να γίνεται των 600, 500, 400 κλπ και το ίδιο το σύστημα και τις κυβερνήσεις που το στηρίζουν να μας λένε πόσο περισσότερο θα πρέπει να καταπιεστούμε για να πληρώσουμε την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν!

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει στην Παιδεία την ίδια πολιτική με αυτήν της ΝΔ, έχοντας ως κεντρικό μέλημα το πώς θα ολοκληρωθεί η αναγνώριση των ΚΕΣ, αφήνοντας τη δημόσια παιδεία στη μοίρα της… Η υποχρηματοδότηση συνεχίζεται, η εντατικοποίηση των σπουδών μας επίσης και στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχει αλλάξει… Πρέπει να βάλουμε τα δικά μας αιτήματα μπροστά και με δυναμικές και μαζικές κινητοποιήσεις να τα διεκδικήσουμε.

Για την έξαρση της καταστολής

Τα περιστατικά όπου τα δημοκρατικά δικαιώματα καταπατώνται βρίσκονται στην ημερησία διάταξη. Από την αστυνομοκρατία και τις περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας, που κοστίζουν μέχρι και ανθρώπινες ζωές μέχρι και την εδώ και καιρό ενορχηστρωμένη επίθεση κατά του άσυλου η καταστολή ολοένα και περισσότερο είναι η απάντηση σε όσους συλλογικά αντιστέκονται. Δείγματα γραφής άλλωστε έδωσε και το «δόγμα Χρυσοχοΐδη» κατά την πορεία του Πολυτεχνείου με τις αναίτιες αθρόες προσαγωγές διαδηλωτών με μόνο σκοπό την τρομοκράτηση του κινήματος.

Ο Δεκέμβρης ήταν «σχολείο» με πλούσια «μαθήματα»!

Η εκπληκτική εξέγερση του Δεκέμβρη που συγκίνησε την ελληνική κοινωνία, αν και άφησε το στίγμα της σε μια σειρά αγώνων (πχ Κ.Κούνεβα) δυστυχώς δεν κατάφερε να συνεχιστεί και να έχει τα υλικά αποτελέσματα που θα θέλαμε. Είναι ανάγκη να δούμε τι ήταν εκείνο στο οποίο υστέρησε η εξέγερση του Δεκέμβρη και να βγάλουμε τα κατάλληλα συμπεράσματα έτσι ώστε στις επόμενες μάχες, κινήματα και εξεγέρσεις να είμαστε πιο εξοπλισμένοι και πιο δυνατοί, για να καταφέρουμε να πετύχουμε τους στόχους μας!





Τα κρίσιμα σημεία:

1. Χρειάζεται να αγωνιστούμε για να αποκτήσουν τα κινήματα πολιτικό περιεχόμενο και αιχμές. Να ενοποιηθούν όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας απέναντι στην κοινή επίθεση που δέχονται. Να στηθούν μέτωπα απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τις κυβερνήσεις τους. Να βάλουμε μπροστά τα αιτήματα των εργαζόμενων ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα, τα αιτήματα των φοιτητών για Ενιαία Δημόσια και αποκλειστικά Δωρεάν Παιδεία, την μάχη ενάντια στην περιστολή των δικαιωμάτων μας.
2. Απαιτείται αναβάθμιση των ήδη υπαρχόντων δομών και οργάνων του κινήματος. Πρέπει οι διαδικασίες του κινήματος να γίνουν πιο μαζικές, πιο δημοκρατικές και με μεγαλύτερη αποφασιστική ισχύ. Να υπάρξει η δυνατότητα για πραγματική σύνθεση και ένα αποτελεσματικό σχέδιο δράσης. Είναι ανάγκη να οργανωθεί το κίνημα για να μπορέσει να είναι νικηφόρο.

Δεκέμβρης 2009…

Έχοντας όλα αυτά υπόψη, φέτος 1 χρόνο μετά το Δεκέμβρη του ‘08, ο Δεκέμβρης του ’09 πρέπει να μας βρει ξανά στους δρόμους, ενάντια στις επιθέσεις που συνεχίζονται σε όλα τα επίπεδα: στην Παιδεία, στα εργασιακά δικαιώματα, στην καταστολή.
Τις μέρες του Δεκέμβρη η συκοφαντία για το ξεσηκωμό της νεολαίας θα εντείνεται, όπως και η επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο, η συζήτηση για τα «επεισόδια» και τους «κουκουλοφόρους». Πάνω απ’ όλα λοιπόν οι κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη με τα ζητήματα που αυτές ανέδειξαν (κρίση, παιδεία, εργασία, περιστολή δημοκρατικών ελευθεριών) χρειάζονται υπεράσπιση και στήριξη απ’ όλη την αριστερά και απ’ όλη την κοινωνία.
Απέναντι στην κρατική καταστολή και την αστυνομική βία, εμείς έχουμε να αντιπαρατάξουμε τις μαζικές διαδικασίες μας, τους δεκάδες και χιλιάδες στους δρόμους, τις διαδηλώσεις και τα μαχητικά μας αιτήματα. Τους αγώνες που η κοινωνία καταλαβαίνει και επικροτεί, τις δράσεις που το μαζικό κίνημα μόνο του επιλέγει.

Ο Δεκέμβρης του 2008 μας απέδειξε πως τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Πως οι επαναστάσεις και οι εξεγέρσεις είναι ο δρόμος που επιτρέπει στην νεολαία και τον λαό να πάρει τα πράγματα στα χέρια της. Το σύστημά τους και οι κρίσεις του γεννούν κοινωνικές εκρήξεις, κινήματα, εξεγέρσεις, κοινωνικές ανατροπές. Αν κάτι είναι σίγουρο, αυτό είναι ότι την επόμενη περίοδο θα ζήσουμε ακόμη μεγαλύτερες εκρήξεις. Θα αγωνιστούμε να είναι και νικηφόρες.






ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ
1. Συμμετοχή στην παλλαϊκή πορεία της Κυριακής 6/12 και σε πανεκπαιδευτική πορεία την Δευτέρα 7/12
2. Κατάληψη των σχολών από Πέμπτη 3/12 έως και Δευτέρα 7/12
3. Νέο γύρο γενικών συνελεύσεων σε κλειστές σχολές από την Δευτέρα 7/12
4. Συντονισμό των φοιτητικών συλλόγων αλλά και κάθε αγωνιζόμενου κομματιού της κοινωνίας .Καλούμε κάθε φοιτητικό σύλλογο, 15μελες σχολείου, συνδικάτο, ομοσπονδία, σωματείο, φορέα, σύλλογο, κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς, να οργανώσουμε μια μεγάλη ενωτική διαδήλωση.