Η «μητέρα των μαχών» μόλις ξεκίνησε…

Αναδημοσιευση απο Αριστερη Ενοτητα Ηρακλειου

Η σύνοδος των πρυτάνεων στο Ρέθυμνο την περασμένη Παρασκευή- Σάββατο ήταν η πρώτη κεντρική μάχη στον πόλεμο που άνοιξε η Διαμαντοπούλου και η κυβέρνηση Παπανδρέου μετά τις εξαγγελίες στους Δελφούς για το «νέο πανεπιστήμιο». Ένα πανεπιστήμιο ολοκληρωτικά μεταλλαγμένο και προσαρμοσμένο στην Ελλάδα του μνημονίου, ένα πανεπιστήμιο «απαλλαγμένο» από το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του και το κυριότερο, ένας χώρος παραγωγής μιας νεολαίας πειθαρχημένης και ευέλικτης. Απέναντι σε αυτό και σε μία σύνοδο πρυτάνεων που είχε ακριβώς το ρόλο να επικυρώσει στο σύνολό της την επερχόμενη μεταρρύθμιση και να ανοίξει το «διάλογο» με βάση το προσχέδιο νόμου που κατατέθηκε, δόθηκε μία πρώτη απάντηση.

Για δύο μέρες η πόλη του Ρεθύμνου μετατράπηκε σε ένα εργαστήρι προβληματισμού, συντονισμού και αγώνα. Στα πλαίσια της αντισυνόδου, την Παρασκευή πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στο πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου με καλεσμένους τον Γ. Μαΐστρο, πρώην ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο φοιτητικό κίνημα για το άρθρο 16 και το νόμο- πλαίσιο, τον πανεπιστημιακό Νικολαΐδη μέλος του ενιαίου φορέα διδασκόντων Ρεθύμνου και φοιτητές οι οποίοι ενημέρωσαν για τις αλλαγές που προωθούνται μέσω του νομοσχεδίου, μία εκδήλωση πλούσια σε τοποθετήσεις και προτάσεις για τη συνέχεια των κινητοποιήσεων. Το απόγευμα ακολούθησε μαζική πορεία στο κέντρο του Ρεθύμνου προκειμένου να ανοίξει το θέμα στην τοπική κοινωνία και να δοθεί ένα πρώτο στίγμα αντίστασης στις πολιτικές που διαλύουν την κοινωνία και την παιδεία. Η πορεία κατέληξε σε μία ανοιχτή συνέλευση των διαδηλωτών στο κέντρο της πόλης. Το διήμερο κορυφώθηκε με πορεία το Σάββατο το πρωί προς το ξενοδοχείο διεξαγωγής της συνόδου, όπου πάνω από 1000 φοιτητές, μαθητές, ακαδημαϊκοί από όλη την Κρήτη έδειξαν με τον πιο μαχητικό τρόπο σε όλον αυτό το συρφετό της διάλυσης της δημόσιας παιδείας ότι «Είστε ανεπιθύμητοι!». Η πίεση που ασκήθηκε ήταν μεγάλη, με αποτέλεσμα μέχρι τελευταία στιγμή η Διαμαντοπούλου να παίζει «κρυφτούλι» κρατώντας μυστική την ώρα άφιξής της και αφήνοντας μέχρι τελευταία στιγμή ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην καταθέσει το προσχέδιο νόμου στη σύνοδο φοβούμενη το πολιτικό κόστος και τις αντιδράσεις. Μετά από ένα πρώτο γύρο γενικών συνελεύσεων στις σχολές με αγωνιστικές αποφάσεις και μαζική παρουσία στο Ρέθυμνο συναντήθηκε μια πρώτη μαγιά κόσμου έτοιμη να κατέβει στο δρόμο και να διεκδικήσει όλα αυτά που της κλέβουν μέρα με τη μέρα κυβέρνηση- τρόικα- μνημόνιο.

Παρά όμως τις μεγάλες και αγωνιστικές διαθέσεις του κόσμου, η αριστερά για ακόμα μια φορά φάνηκε ανεπαρκής να προσανατολιστεί στην περίοδο και να πάρει πρωτοβουλίες που να εκφράζουν και να συσπειρώνουν όλο αυτό το δυναμικό κόσμου. Από τη μία μεριά η Π.Κ.Σ./Μ.Α.Σ. τόσο στην Κρήτη, όσο και πανελλαδικά επέλεξε για μία ακόμα φορά σε αυτό το τόσο κεντρικό ραντεβού να περιχαρακωθεί και να κάνει μία πορεία το Σάββατο το πρωί στο κέντρο του Ρεθύμνου, την ίδια στιγμή που οι φοιτητικοί σύλλογοι και ο κόσμος διαδήλωνε μαζικά έξω από το ξενοδοχείο της συνόδου, κάνοντας φανερή πια τη διάθεση να διαχωριστεί όσο μπορεί όχι μόνο από την υπόλοιπη αριστερά αλλά πλέον και από τους φοιτητικούς συλλόγους που «αν δεν είναι μαζί Μ.Α.Σ. είμαστε εναντίον τους». Από την άλλη πλευρά είδαμε μία στάση των συναγωνιστών της ΕΑΑΚ όχι μόνο στο διήμερο της αντισυνόδου αλλά και σε όλη τη διάρκεια της εβδομάδας που πέρασε στο Ηράκλειο η οποία μόνο ως οπορτουνιστική μπορεί να χαρακτηριστεί. Στην προσπάθειά τους να μπλοκάρουν το διήμερο των εκδηλώσεων με πρόσχημα το να γίνουν τοπικά δράσεις την Παρασκευή που οι σχολές ήταν κλειστές με κατάληψη (τι ακριβώς έγινε τελικά την Παρασκευή στο Ηράκλειο και τι προτείνανε κανείς ποτέ δεν έμαθε!) και μετατρέποντας την πολιτική αντιπαράθεση σε απολίτικη κόντρα για το αν θα πάνε οι σύλλογοι στο Ρέθυμνο Παρασκευή ή Σάββατο, έφτασαν στο σημείο να αλλάζουν αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων μέσω ΔΣ (βλέπε CSD), να προσπαθούν να βγάλουν απόφαση από Γενική Συνέλευση με την μισή από την απαιτούμενη απαρτία ευτελίζοντας τη διαδικασία (βλέπε Βιολογικό) μέχρι και να φέρνουν πανό στην πορεία του Σαββάτου με πολιτικό πλαίσιο το οποίο δεν ανταποκρινόταν στις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων αλλά στις απόψεις της ΕΑΑΚ καπελώνοντας με αυτό τον τρόπο Συλλόγους με πολύ μαζικές αποφάσεις (βλέπε Ιατρική). Από το «όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις» μέχρι το οι γενικές συνελεύσεις όπως μας βολεύουν αποτελεί ένα αποπροσανατολιστικό σχέδιο, αν θέλουμε να μιλάμε με όρους για τη συγκρότηση ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου, πυροδότη της κοινωνικής οργής και αντίστασης.

Για να απαντηθεί η επίθεση που δέχεται το πανεπιστήμιο, η συνολική επίθεση που δέχεται ο λαός και η νεολαία, χρειάζεται ένα κίνημα ενωτικό, παρατεταμένο, αγωνιστικό. Που να ενώνει ό, τι μπορεί να ενωθεί, να διαχωρίζει τα αντίπαλα στρατόπεδα στις σχολές, να βάζει την ατζέντα, να συνδέεται με την κοινωνία, να απαντάει. Χρησιμοποιώντας την εμπειρία του χτες, των νικηφόρων κινημάτων του άρθρου 16, του Δεκέμβρη να γίνουμε η σπίθα που θα ανάψει τη φωτιά στην ελληνική κοινωνία. Αναγκαίο ένα μέτωπο λαϊκό, ανατρεπτικό, μάχιμο που να προβάλει την αλληλεγγύη και την αντίσταση, με μπροστάρη τη νεολαία. Αναγκαία μια αριστερά που έχει τη φιλοδοξία να κάνει όλα τα παραπάνω μακριά και ενάντια από λογικές περιχαράκωσης, σύγκρουσης μηχανισμών, εκλογικής επιβίωσης.