Προταση-πλαισιο της ΑΡΕΝ για τις συνελευσεις

 

Σύνοδος Κορυφής ή Υποταγής

Οι παρελάσεις της 25^ης Μαρτίου ήταν φέτος μια δύσκολη υπόθεση για τους εκπροσώπους της κυβέρνησης. Σε όλη τη χώρα, από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και όλους τους δήμους τους, μέχρι τη Σύρο, την Κυλλήνη και το Ρέθυμνο, όπου βρέθηκαν μέλη της κυβέρνησης, αποδοκιμάστηκαν, επιβεβαιώνοντας τους δισταγμούς που είχαν εκφράσει οι ίδιοι για τη συμμετοχή τους στην επέτειο. Μαθητές, γονείς και πολίτες που αποδοκίμασαν κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης, έδωσαν άλλο τόνο στον υποκριτικό εορτασμό της ανεξαρτησίας της χώρας, ενώ την ίδια στιγμή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στις Βρυξέλλες υποθήκευε το μέλλον του λαού αυτής της χώρας, ψηφίζοντας επι της ουσίας το γαλλογερμανικό  σύμφωνο ανταγωνιστικότητας . Το ζητούμενο ήταν, να υποταχθούν οι λαοί της ευρώπης, ώστε να αναπαραχθεί το κέρδος του διεθνούς κεφαλαίου και η κυριαρχία Γερμανίας-Γαλλίας. Να ματώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία, ώστε να διασωθεί το «όραμα» της ΕΕ και της νομισματικής ένωσης.

Είναι πλέον εμφανές οτι η πολτική φάση του μνημονίου και της ιδιότυπης συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ ήρθε για να μείνει και να απειλήσει κάθε έννοια δικαιώματος. Να συνεχίσει την άγρια επίθεση στον λαό αυτής της χώρας, ώστε να ξεπεραστεί αυτή η κρίση και να μετακυληθεί το βάρος του ληστρικού χρέους στις πλάτες των εργαζόμενων και της νεολαίας. Νέες αυξήσεις σε τιμολόγια ΔΕΚΟ και εισιτήρια, πρόσθετες περικοπές μισθών στις δημόσιες υπηρεσίες μέσω των επιδομάτων, περαιτέρω μείωση επιδοτήσεων στους κρατικούς οργανισμούς, προσλήψεις με το σταγονόμετρο, περικοπή στο επίδομα ανεργίας,  επιτάχυνση στο ξεπούλημα των δημοσίων υπηρεσιών (ΔΕΗ, ΟΣΕ, λιμάνια) αλλά και της ίδιας της δημόσιας γης είναι ο «μονόδρομος» που βλέπει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και επιβάλλουν το ΔΝΤ και η τρόικα, για την «σωτηρία της χώρας».

Το δημόσιο Πανεπιστήμιο σπρώχνεται στα όρια της ύπαρξής του

Η κυβέρνηση φαίνεται να θέλει διαλύσει και την εκπαίδευση, προωθώντας ένα νομοσχέδιο που θα έρθει να διαλύσει ό,τι είχαμε στο μυαλό μας έως σήμερα σαν δημόσια δωρεάν παιδεία από το νηπιαγωγείο ως το παν/μιο, για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Έτσι στα παν/μια θα δούμε μια σειρά από αλλαγές όπως δίδακτρα, εξατομίκευση των προγραμμάτων σπουδών, αλλαγή στον τρόπο εισαγωγής και τα προγράμματα σπουδών. Οι κινήσεις για τον εκσυγχρονισμό-ξεπούλημα του παν/μιου συνεχίζουν με τον οικονομικό στραγγαλισμό του και την στροφή της διοίκησής στου σε επιχειρηματίες, τοπικούς άρχοντες και λοιπους άσχετους με την παιδεία. Η νέα τριτοβάθμια που καθόλου δεν θα μοιάζει με ο,τι ξέραμε ως τώρα σαν δημόσιο παν/μιο θα έχει επιπτώσεις και στην επαγγελματική αποκατάσταση, αφού τελειώνοντας 2ετή ή 4ετή προγράμματα οι συλλογικές διεκδικήσεις θα είναι παρελθόν. Άλλωστε βρίσκεται εν ισχύ ο κανόνας σύμφωνα με τον οποίο πέντε φεύγουν ένας μπαίνει (ενώ συζητούν και για 8:1) πράγμα που σημαίνει πως το διαβατήριο για την ανεργία είναι αναπόφευκτο.

Παράλληλα και στην σχολή μας, το «νέο» κλίμα μας βρίσκει σε ετοιμότητα. Η είσοδος των επιχειρήσεων στη σχολή γίνεται σχεδόν καθημερινότητα, καθώς μετά το σεμινάριο της Cisco και η Apple εισέρχεται στο πρόγραμμα σπουδών, σαν ένα ειδικό θέμα που πολύ λίγα έχει να προσφέρει στην σχολή και προσανατολίζει στις ανάγκς της αγοράς και όχι της κοινωνίας. Παράλληλα καθώς έρχεται ο Απρίλιος, μήνας αλλαγών στο πρόγραμμα σπουδών(ΠΣ), το ερώτημα παραμένει. Οι καθηγητές της σχολής, θα αλλάξουν το ,αποτυχημένο, υπάρχον ΠΣ ώστε να υπηρετεί τις ανάγκες των φοιτητών ή θα το εναρμονίσουν ακόμα περισσότερο με τις διαφαινόμενες αλλάγες που θέλει να επιβάλλει το υπουργείο παιδείας.

Ο πόλεμος στην Λιβύη σπέρνει δυστυχία σε ολόκληρη την γη

Παράλληλα, ενώ οι αραβικές χώρες και οι λαοί τους δείχνοων το δρόμο, προχωρόντας σε εξεγέρσεις και επαναστάσεις, η  «διεθνής κοινότητα» και συγκεκριμένα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Αμερικής και της Γαλλίας και της Αγγλίας  εκμεταλλευόμενες την εξέγερση εναντίον του Καντάφι, και με την ανοχή ή και αρχικά υποστήριξη άλλων δυνάμεων όπως η Ρωσία, η Κίνα και ο Αραβικός Σύνδεσμος, που εκπροσωπεί επάξια τα πιο αντιδραστικά καθεστώτα της περιοχής, βομβαρδίζουν την Λιβύη και γενικεύουν τη διεθνή αταξία στα πλαίσια της κρίσης, με απρόβλεπτες συνέπειες.

Οι πραγματικοί στόχοι των δυτικών επιδρομέων είναι: Πρώτο, να σπάσουν το μέτωπο των εξεγερμένων αραβικών λαών και να τους ξαναθέσουν υπό έλεγχο, ακριβώς επειδή σήμερα σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι κινούνται εντελώς διαφορετικά απ’ ό,τι πριν ένα χρόνο – και το τελευταίο πράγμα που επιθυμούν είναι η αντικατάσταση των παλιών δικτατορικών καθεστώτων από νέες μπανανίες υπό τον άμεσο έλεγχο των δυτικών πολυεθνικών. Δεύτερο, να καταλύσουν την ανεξαρτησία χωρών, μετατρέποντάς τις σε τραπουλόχαρτα στα χέρια της Δύσης για να βάλουν άμεσα και πιο σίγουρα χέρι στα πετρέλαια της περιοχής. Σ’ αυτά τα σχέδια διευκολύνονται από τον πλήρη εκφυλισμό των καθεστώτων που αναφέρονταν στον παναραβικό εθνικισμό.

Υπάρχει όμως και άλλος δρόμος

Παράλληλα όμως με όλους αυτούς τους σχεδιασμούς, υπάρχουν και οι σχεδιασμοί των καταπιεζόμενων, τα σχέδια και οι κινήσεις όσων δεν αντέχουν άλλο και αντιδρούν. Ο μεγάλος αγώνας στη Κερατέα ενάντια στα ΧΥΤΑ του Μπόμπολα, το κίνημα «δεν πληρώνω», οι επιτροπές και πρωτοβουλίες ενάντια στα διόδια και τις αυξήσεις των εισιτηρίων, οι σπουδαίοι αγώνες των εργαζομένων στις συγκοινωνίες. Ταυτόχρονα, σε κάθε ευκαιρία η λαϊκή οργή και αγανάκτηση εκφράζεται με κάθε τρόπο. Από το γιουχάισμα του Παπανδρέου στο Βερολίνο και του Πάγκαλου στο Παρίσι, στην Κερατέα και όπου αλλού εμφανίζεται μέχρι το κράξιμο στον υπουργό υγείας Α. Λοβέρδο, όπου σταθεί αυτός ο θίασος γίνεται αποδέκτης αποδοκιμασιών και φυγαδεύεται. Υπάρχει λοιπόν πλήθος κινήσεων και κινημάτων που ξεδιπλώνονται, μια ριζοσπαστική διάθεση που εκφράζεται από όλο και περισσότερο κόσμο, ένας δρόμος που μπορεί να βαδίσει η λαϊκή οργή.

Από την μεριά τους, οι φοιτητές δεν μπορούν να μείνουν απαθείς και αμέτοχοι. Η νεολαία και το φοιτητικό κίνημα δεν έχει υπάρξει ποτέ παθητικός αποδέκτης ούτε χειροκροτητής εθελόδουλων κυβερνώντων. Μπορούμε και πρέπει ενωθούμε με το ρεύμα αντίστασης που υπάρχει για να φύγουν αυτοί που μας έφεραν ως εδώ, και να υπάρξει μια πραγματική αλλαγή για τη χώρα. Ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας, υπάρχουν ένα σωρό αγώνες να παραδειγματιστούμε. Όταν η κοινωνία βράζει, η νεολαία μπορεί. Ας μη χάνουμε χρόνο, οι μάσκες έπεσαν.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

·            Την ακύρωση του μνημονίου. Έξω το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕΚΤ από την Ελλάδα!

·            Όχι στο ξεπούλημα της χώρας στους διεθνείς τοκογλύφους και τους αεριτζήδες.

·            Να φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου και ο πολιτικός συρφετός που ξεπουλάνε τη χώρα!

·            Να μην περάσουν τα μέτρα Διαμαντοπούλου για το παν/μιο. Όχι στο παν/μιο του μνημονίου και του Καλλικράτη!

·            Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία για όλους χωρίς ταξικούς και εξεταστικούς φραγμούς-Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών.

·            Όχι στις συγχωνεύσεις και την υποβάθμιση των σχολείων.

·            Να σταματήσει τώρα η στοχοποίηση της νεολαίας από την υπουργό Α. Διαμαντοπούλου.

·            Καμιά αναγνώριση των ιδιωτικών κολλεγίων, εκπαιδευτηρίων και ΚΕΣ.

·            Ενιαία πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα-Το πτυχίο η μόνη προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά.

·            Δημόσια και δωρεάν σίτιση-στέγαση-μετακίνηση-συγγράμματα.

·            Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους.

·            ΟΧΙ στον «πανεπιστημιακό Καλλικράτη»

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

·            Συμμετοχή στην πορεία που καλείται απο δασκάλου, καθηγητές κια νοσοκομειακούς γιατρούς την Τετάρτη 30/3, από την πλατεία ελευθερίας

·            Συντονισμό των ΦΣ με σωματεία εργαζομένων, κινήσεις πολιτών και μαθητών.

·            Υποστήριξη κινήσεων και πρωτοβουλιών που κινούνται ενάντια στα μέτρα και στο μνημόνιο.