Δολοφονια διαδηλωτη στο G-20

Αυτή δεν είναι έκκληση για ηρεμία



Χθες μέσω της δράσης της Μητροπολιτικής Αστυνομίας ένας άνδρας πέθανε κατά την διάρκεια των διαμαρτυριών κατά των G20 στην πόλη του Λονδίνου. Το πώς πέθανε αυτός ο άνθρωπος, είτε ως απευθείας αποτέλεσμα των χτυπημάτων από τα αστυνομικά γκλομπς, είτε ως αποτέλεσμα της τακτικής “βρασμού” και των προσπαθιών της αστυνομίας να εξαναγκάσουν το πλήθος προς την κατεύθυνση όπου ήταν αδύνατο να κινηθεί, ο θάνατός του είναι δική τους ευθύνη. Είδαμε ήδη, χωρίς έκπληξη, το BBC να πλασάρει τη γραμμή της αστυνομίας ότι ο θάνατός του προήλθε από “φυσικά αίτια”. Όταν τουλάχιστον το αναφέρουν. Αν και το κατά πόσον είναι φυσικό να σε μαντρώνουν σα ζώο οπλισμένα καθάρματα πριν σε επιτεθούν και σε χτυπήσουν οφείλεται στη διεστραμμένη τους λογική.



Αυτό που δε θα πρέπει να ξεχαστεί και διαφωτίζει αυτή η δολοφονία είναι ότι δεν είναι η πρώτη ούτε και θα είναι η τελευταία στα χέρια του κεφαλαίου.



Καθημερινά άνθρωποι δολοφονούνται από κράτη, αστυνομία, στρατό και πολιτοφυλακές σε όλο τον κόσμο. Το κεφάλαιο και οι εντολοδόχοι του δεν σκέφτονται καθόλου την ανθρώπινη ζωή και το κέδρος πάντα, μα πάντα θα είναι πριν από την ανθρωπότητα. Ο καπιταλισμός είναι απευθείας υπεύθυνος για το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Από τους πολέμους που γίνονται σε αναζήτηση του κέρδους στο λοιμό και το θάνατο από αρρώστιες που μπορούν να αποφευχθούν και σε εκείνους που δολοφονήθηκαν αντιστεκόμενοι τις επιπτώσεις του στις κοινωνίες τους ή οργανώνοντας καλύτερες εργασιακές συνθήκες.



Όσο βλέπουμε το μαρασμό της οικονομικής κατάστασης των εργαζομένων σε αυτή τη χώρα μπορούμε να περιμένουμε να γίνει έντονα ξεκάθαρο το εξής. Όσο όλο και περισσότεροι γίνονται άστεγοι, άνεργοι ή βλέπουν τις συνθήκες ζωής τους να υποβαθμίζονται, η άρχουσα τάξη θα συνεχίσει να ζει στη χλιδή και τον πλούτο πάνω στις πλάτες μας, όπως οι παρασιτικοί πρόγονοί τους έκανα επί γενιές.



Οι κυβερνήτες αυτής της χώρας, αλλά και βέβαια όλου του κόσμου, ζουν ζωές πολυτελούς χλιδής πέρα από τη φαντασία της συντριπτικής πλειοψηφίας που είμαστε εμείς. Αυτά τα παράσιτα δε θα δουν την καθημαγμένη τους χλιδή να μειώνεται στο ελάχιστο.



Εκτός και αν εμείς, οι ειλικρινά, σκληρά εργαζόμενοι αυτού του κόσμου θα διαλύσουμε τα προνόμια τους.



Αυτά τα πλούσια παράσιτα ζουν από τη δική μας σκληρή δουλειά ενώ εμείς υποφέρουμε τις συνέπειες των οικονομικών τους παιχνιδιών στην επιζήτηση ακόμη μεγαλύτερων κερδών για αυτούς, και κάθε μέρα εμείς η εργατική τάξη υποφέρουμε και πεθαίνουμε σε όλο τον κόσμο. Αυτός ο θάνατος λόγω της αστυνομικής δράσης χθες είναι ακόμη ένας θάνατος στην τραγική αιματοβαμμένη ιστορία του καπιταλισμού.



Αυτή δεν είναι έκκληση για ηρεμία αλλά για οργή σήμερα στους δρόμους του Λονδίνου. Οργή όμως όχι για αυτόν τον ένα μονάχα θάνατο αλλά για τον τρόμο και τη φρίκη που προξενεί στην τάξη μας η άρχουσα τάξη του 1% και οι εντολοδόχοι της.

Οργή κατά την κλοπή του κόσμου μας από τα παράσιτα που απομυζούν την εργασία μας. Οργή για το ότι δουλεύουμε όλη μας τη ζωή μόνο και μόνο για να μας αρνηθούν αυτόν τον κόσμο που είναι δικαιωματικά δικός μας.



Αυτή δεν είναι έκκληση για ηρεμία.

Αναδημοσιευση απο Glasgow Anarchists (μεταφρασμενο)