Η απόφαση της Συγκλήτου να σταματήσει την εκπαιδευτική διαδικασία στο πανεπιστήμιο –με αφορμή τη διακοπή της συνεδρίασής της από εκατοντάδες φοιτητές που αρνούνται την είσοδο security στις σχολές- αποτελεί μια εξέλιξη που μας εξοργίζει αλλά δε μας εκπλήσσει. Δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο από αυτούς που εδώ και ενάμιση χρόνο στέκονται ενάντια στις φοιτητικές κινητοποιήσεις. Απ’ αυτούς που δηλώνουν ξεκάθαρα πως ο νόμος Πλαίσιο πρέπει να εφαρμοστεί, απ’ αυτούς που χτίζουν μέρα τη μέρα το πανεπιστήμιο της αγοράς, το πανεπιστήμιο της διαπλοκής, το πανεπιστήμιο των εντατικών ρυθμών και των πτυχίων χωρίς εργασιακό αντίκρισμα. Δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο απ’ αυτούς που έχουν κάθε συμφέρον να εφαρμόσουν το νόμο Πλαίσιο γιατί θα αναβαθμιστούν ως manager, γιατί θ’ ανοίξουν χρυσές δουλειές με εταιρείες κι επιχειρήσεις, τίποτα καλύτερο από τα τσιράκια του Υπουργείου Παιδείας.
Όλοι αυτοί δε μπορούν και δε θέλουν να χωνέψουν ότι το πανεπιστήμιο δεν είναι τσιφλίκι τους. Δεν μπορούν να καταλάβουν πως από δω και μπρος το φοιτητικό κίνημα θα επεμβαίνει στις αποφάσεις, θα έχει λόγο και ρόλο σε ό,τι συμβαίνει μέσα στο πανεπιστήμιο, θα καθορίζει εξελίξεις. Δεν μπορούν να καταλάβουν πως κανένα όργανο και καμιά Σύγκλητος δεν έχει τη νομιμοποίηση να διαλύει το πανεπιστήμιο, να σχεδιάζει και να υλοποιεί κόντρα στα συμφέροντά μας. Δεν μπορούν να καταλάβουν πως το πανεπιστήμιο δεν είναι τα μαθήματα, τα εργαστήρια κι οι εξετάσεις αλλά πρώτα απ’ όλα οι φοιτητές και οι ανάγκες μας.
Κάνουν μάθημα «δημοκρατίας» αυτοί που σιώπησαν –εάν δε χειροκρότησαν κιόλας- όταν οι χιλιάδες φοιτητές τους έτρωγαν δακρυγόνα και ξύλο από την αστυνομία. Αυτοί που θαμπώνονται από την τηλεοπτική «δημοκρατία» του Πρετεντέρη και του Λαμπράκη όταν μας έλεγαν αλήτες και ταραξίες. Αυτοί που θεωρούν «δημοκρατικό» κάποιοι δεκάδες βουλευτές να ψηφίζουν ένα νόμο που μας έβγαλε στους δρόμους για τόσους μήνες. Με τις γενικές μας συνελεύσεις –να η δημοκρατία μας- θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε και να παλεύουμε. Φασισμός είναι να μη θέλουν με τίποτα να αποδεχτούν τις αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων. Κι εμείς δεν κρυβόμαστε. Λέμε πως ο νόμος Πλαίσιο είναι νόμος του κράτους και λέμε πως θα κάνουμε τα πάντα για να τον καταργήσουμε. Γιατί όταν το μέλλον μας προδιαγράφεται ζοφερό, δε μας ενδιαφέρει τι είναι νόμιμο και τι παράνομο αλλά τι είναι δίκαιο και τι άδικο.
Είναι θλιβερό. Το μόνο που τους έχει μείνει για να διδάξουν είναι ο ανταγωνισμός. Θέλουν να μας βάλουν σε μεταξύ μας αντιπαράθεση. Σταματούν τα μαθήματα για να μας διασπάσουν. Μιλούν πάλι για μειοψηφίες που με τη στάση τους θα βάλουν το εξάμηνο σε κίνδυνο. Πέρσι μας έλεγαν πως με τις καταλήψεις δε βγαίνει η ύλη. Τώρα περνούν στην επίθεση. «Δε θα περιμένουμε να κλείσετε τις σχολές για να σας πούμε για χαμένα εξάμηνα, θα τις κλείσουμε εμείς για να σας εκβιάσουμε να κάτσετε ήσυχοι»! Σούπερ ιδέα! Μα δε θα τους περάσει. Το φοιτητικό κίνημα μάς δίδαξε πως από τη μια μεριά στέκεται η κυβέρνηση και ο νεοφιλελευθερισμός και από την άλλη η ενότητα των ανθρώπων που θίγονται. Από τη μια ο κατακερματισμός και οι ατομικές “λύσεις” που θέλουν να επιβάλλουν κι από την άλλη η ενότητα όλων όσων αγωνίζονται.
Τους προκαλούμε! Να συνεχίσουν να μας κόβουν στα μαθήματα για να μας φοβερίσουν, να χειροδικούν σε βάρος μας μπας και κάτσουμε στα αυγά μας, να μας μηνύσουν για «να τελειώνει το παραμύθι» με τους αγώνες και τις αντιστάσεις. Τους προκαλούμε να δείξουν σε όλη την κοινωνία που ιδρώνει για να σπουδάσει τα παιδιά της την ξεφτίλα και τον κατήφορο που έχουν πάρει κάποιοι «πανεπιστημιακοί δάσκαλοι». Τους προκαλούμε να βγουν και να φωνάξουν: ναι! είμαστε με το πανεπιστήμιο που θα μοιράζει κουρελόχαρτα, ναι! δε μας ενδιαφέρει εάν οι απόφοιτοι μας θα δουλεύουν με 600 ευρώ, ναι! το δημόσιο πανεπιστήμιο πέθανε, ναι! θέλουμε κι άλλες εταιρείες μέσα στις σχολές, ναι! η Παιδεία είναι για πούλημα, ναι! δεν αξίζει ν’ αγωνίζεσαι για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον, για μια ζωή με αξιοπρέπεια…
Βρισκόμαστε σε ένα νέο στάδιο. Ο νόμος Πλαίσιο προωθείται με διάφορους τρόπους σε όλες τις σχολές. Επιτροπές αξιολόγησης, «καθολική ψηφοφορία», εσωτερικοί κανονισμοί, διαγραφές φοιτητών. Μαζί με αυτά η ευρωπαϊκή οδηγία για τα ΙΕΚ-ΚΕΣ, πάντα στο πνεύμα της αναθεώρησης του άρθρου 16 και της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης. Και πάνω απ’ όλα η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Κάθε νόμος και ένα κομμάτι από το παζλ που λέγεται νεοφιλελεύθερη επίθεση. Κάθε νέα ρύθμιση κι ένα βήμα για την κοινωνία των μηδενικών δικαιωμάτων, την κοινωνία των πολλαπλών αποκλεισμών, την κοινωνία-ζούγκλα, την κοινωνία των φτωχών –υλικά και πνευματικά- ανθρώπων. Κι όσο καλά δεμένες είναι όλες αυτές οι αλλαγές, άλλο τόσο σύμφωνοι και αποφασισμένοι είναι αυτοί που τις προωθούν. Σε όλη την Ευρώπη ο νεοφιλελευθερισμός φουλάρει. Στην Ελλάδα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με τους κάθε φορά συμμάχους τους έχουν βαλθεί να τα διαλύσουν όλα. Έχουν στόχο, σχέδιο, τακτική. Μήπως έφτασε η ώρα να συγκροτήσουμε κι εμείς το δικό μας μπλοκ; Μήπως το φοιτητικό ξέσπασμα φανερώνει δυνατότητες κι ευκαιρίες;
Καλούμε όλες τις δυνάμεις της φοιτητικής αριστεράς αλλά και όλες τις συλλογικότητες, ομάδες και ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στο Ηράκλειο και αναφέρονται στο κίνημα να κάνουμε ένα τολμηρό βήμα. Να στήσουμε μια μόνιμη διαδικασία συζήτησης, συντονισμού και κοινής δράσης. Για να οργανώσουμε πιο συλλογικά τις μάχες που χρειάζονται, να παλέψουμε πιο συνειδητά ενάντια σ’ έναν εχθρό έξυπνο και αποτελεσματικό. Γιατί δε θέλουμε απλά να περιμένουμε το επόμενο ξέσπασμα, θέλουμε –πρέπει- να δουλέψουμε γι’ αυτό. Γιατί πιστεύουμε ότι μας αντιστοιχούν πολλά παραπάνω από ένα κοινό πλαίσιο σε μια συνέλευση ή μια κοινή αλυσίδα στο σπάσιμο μιας Συγκλήτου. Γιατί ο ρόλος μας είναι να προετοιμάσουμε μια πιο μαζική συνέλευση, μια πιο μαχητική κινητοποίηση. Για να πάρουν οι σύλλογοι αγωνιστικές αποφάσεις, για να ανασυγκροτηθεί το φοιτητικό κίνημα πρέπει να πασχίσουμε γι’ αυτό. Ο ρόλος μας είναι «να μας φοβάται ο αντίπαλος». Ο ρόλος μας είναι οι ιδέες και οι πρακτικές μας να πείθουν ολοένα και περισσότερο κόσμο. Και όλοι καταλαβαίνουμε ότι όσοι πιο πολλοί, όσο πιο οργανωμένοι, όσο πιο ριζοσπαστικοί, τόσο το καλύτερο…
Προτείνουμε, λοιπόν, κοινά σχήματα όπου υπάρχουν δυνάμεις με στόχο να κάνουμε το μπλοκάρισμα του νόμου Πλαισίου πρώτο θέμα στις σχολές. Τώρα που η κυβέρνηση δε νιώθει πια να απειλείται πρέπει να κάνουμε ξανά τον αγώνα καθημερινότητα όχι κάποιων αγωνιστών φοιτητών αλλά μιας -υπαρκτής-φοιτητικής πλειοψηφίας. Προτείνουμε μια ανοιχτή συνέλευση σχημάτων και συλλογικότητων. Σε τακτά χρονικά διαστήματα όπου θα συζητάμε (συμφωνώντας και διαφωνώντας…) για τις εξελίξεις μέσα κι έξω από το πανεπιστήμιο, θα ανταλλάσσουμε πληροφορίες και απόψεις, κυρίως θα διερευνούμε αν και πως μπορούμε να δράσουμε μαζί στους συλλόγους μας και στην πόλη, θα αποφασίζουμε για μικρές και μεγάλες πρωτοβουλίες (από μια κοινή προκήρυξη μέχρι μια κίνηση για το ασφαλιστικό). Έχουμε την πεποίθηση πως η πλούσια ατζέντα της κυβέρνησης αλλά και η ευνοϊκή στάση ενός μεγάλου κομματιού νέων προς την Αριστερά και το κίνημα, μάς αναγκάζει να ξανασκεφτούμε τη μεταξύ μας αντιπαλότητα, διάσπαση και τη λογική «ο καθένας μόνος του»…Να τολμήσουμε σύντροφοι!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου