Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ…

Η οικονομική κρίση δεν είναι κάτι που έπεσε από τον ουρανό. Σε αυτή την κατάσταση οδηγηθήκαμε από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του ΠΑΣΟΚ της ΝΔ και της ΕΕ. Είναι συνεπώς εντελώς παράλογο να προσπαθήσει κανείς να «βγει» από την κρίση ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο που τον έφερε εδώ. Είναι ξεκάθαρο ότι τα πακέτα μέτρων του ΠΑΣΟΚ ακολουθούν τυφλά το νεοφιλελεύθερο δόγμα φορτώνοντας τη λεγόμενη ανάκαμψη της οικονομίας στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας αφήνοντας άθικτα τα συμφέροντα των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων.

Ποιον ωφελούν άραγε οι περικοπές μισθών, επιδομάτων, συντάξεων, η αύξηση του ΦΠΑ και των έμμεσων φόρων; Ωφελούν τους μισθωτούς ή τις μικρές επιχειρήσεις που κλείνουν η μια μετά την άλλη αδυνατώντας να ανταγωνιστούν τους μεγαλοκαρχαρίες των πολυεθνικών; Γιατί δεν κάνουν το αυτονόητο για μας, να φορολογήσουν τις τράπεζες, την εκκλησία και της μεγάλες επιχειρήσεις; Πόσο παράλογο είναι να ζητάμε την κρίση να πληρώσουν όσοι βγάζουν 300 εκατομμύρια ευρώ κέρδη εν μέσω κρίσης και όχι όσοι αδυνατούν να πληρώσουν την δόση του δανείου τους;

Και ενώ οι εργαζόμενοι και η νεολαία απάντησαν στην παραπάνω φάρσα με τις πιο μαζικές κινητοποιήσεις και απεργίες των τελευταίων χρόνων η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ δείχνει να έχει αλλού στραμμένη την προσοχή της. Σε μια προσπάθεια να κάμψει τις αντιδράσεις, και με το «μηχανισμό στήριξης» από το ΔΝΤ και την ΕΕ έτοιμο να ενεργοποιηθεί από στιγμή σε στιγμή, ετοιμάζεται για νέα ακόμα πιο σκληρά μέτρα: κατάθεση ασφαλιστικού, νέο γύρω ιδιωτικοποιήσεων, σχέδιο Καλλικράτης, νομοσχέδια που θα διευκολύνουν την ίδρυση νέων επιχειρήσεων. Πως θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει τις δηλώσεις του υπουργού οικονομικών ότι «αυτοί που χρήζουν βοήθειας και στήριξης αυτή τη στιγμή είναι οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις»;

Τις συνέπειες των μέτρων του ΠΑΣΟΚ έχουμε ήδη αρχίσει να τις βιώνουμε στην καθημερινότητα μας και εμείς οι φοιτητές παρόλο που κάποιοι (ΠΑΣΠ και ΔΑΠ) προσπαθούσαν με αγωνία να μας πείσουν ότι εμάς δεν μας αγγίζουν και ότι δεν έχουμε λόγο να ασχολούμαστε με όλα αυτά. Δεν είναι μόνο η αδυναμία επιβίωσης ως φοιτητές (αφού είμαστε αναγκασμένοι να πληρώνουμε για σίτιση- στέγαση- μετακίνηση) αλλά και η γενικευμένη ανασφάλεια για το μέλλον μας ως εργαζόμενοι. Τα μέτρα που μας φέρνουν αυξάνουν κατακόρυφα την ήδη υψηλή ανεργία, τα εργασιακά δικαιώματα συρρικνώνονται ακόμα περισσότερο (εργασία με μπλοκάκι, ωρομίσθιοι, stage, απελευθέρωση των απολύσεων, κατάργηση μονιμότητας στο δημόσιο), η αξία των πτυχίων μας υποβαθμίζεται ακόμα περισσότερο και το ενδεχόμενο να μην πάρουμε ποτέ σύνταξη μοιάζει πιο ρεαλιστικό από ποτέ.

Απέναντι σε όλα αυτά εμείς προτάσσουμε τους συλλογικούς μας αγώνες. Αν εκείνοι θεωρούν ως έξοδο από την κρίση την αύξηση των κερδών και την διεύρυνση των αγορών εμείς θεωρούμε ότι η έξοδος από την κρίση θα έρθει μόνο με περισσότερες κατακτήσεις για τους εργαζομένους και την νεολαία. Αν αυτοί βλέπουν την κρίση σαν ευκαιρία για να βαθύνουν την εκμετάλλευση εμείς την βλέπουμε σαν ευκαιρία ανατροπής!!!