Ίσα δικαιώματα. Ίσες ευκαιρίες.

Η κατοχύρωση της εργασίας αποτελεί βασικό παράγοντα οικονομικής αυτονομίας των ατόμων με αναπηρία, ενίσχυση της αυτοεκτίμησης και ενεργής συμμετοχής στον τόπο που ζουν. Για να επιτευχθεί όμως αυτό απαιτείται εξίσωση των ευκαιριών, καταπολέμηση των διακρίσεων που βιώνουν καθημερινά τα άτομα με αναπηρία, νομοθεσία ίσης μεταχείρισης και ανάπτυξη θετικών μέτρων πολιτικής. Άλλωστε στο άρθρο 21 παρ. 6 του αναθεωρημένου Συντάγματος της Χώρας, περιλαμβάνεται η συνταγματική επιταγή της θέσπισης μέτρων και πολιτικών για την επαγγελματική ένταξη των ατόμων με αναπηρία, την οποία και σας παραθέτουμε: "Τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας".
Μαχαίρι σε 20.000 δικαιούχους …

Χωρίς ένα ευρώ κινδυνεύουν να μείνουν 20 χιλιάδες ΑΜΕΑ-δικαιούχοι προνοιακών επιδομάτων και δώδεκα φιλανθρωπικά ιδρύματα της Θεσσαλονίκης από τον ερχόμενο Ιούνιο, λόγω οικονομικών «περικοπών», όπως ανακοίνωσε χθες στο νομαρχιακό συμβούλιο η αντινομάρχης κοινωνικής πρόνοιας, Έφη Βασιλειάδου. Ζητήθηκαν 88,5 εκατομμύρια ευρώ για την κάλυψη των τακτικών αναγκών, αλλά εγκρίθηκαν μόνο 77,2 από το υπουργείο Οικονομικών.
Σε μια κλωστή κρέμεται το δικαίωμα στην εργασία…
Δεκάδες καταγγελίες τους τελευταίους μήνες, από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, κάνουν λόγο για συμπεριφορές εις βάρος ανθρώπων με αναπηρία που στοχεύουν στην παραίτησή τους από το δικαίωμα στην εργασία. Μερικές από τις περιπτώσεις ανθρώπων με αναπηρία που ήρθαν αντιμέτωποι με τον κοινωνικό ρατσισμό στο χώρο εργασίας του είναι α) μία δημοσιογράφος με προβλήματα όρασης από την Κρήτη, β) ένας τηλεφωνητής με προβλήματα όρασης από την Μυτιλήνη και γ) ένας δημοτικός υπάλληλος από την Αριδαία με σοβαρά κινητικά προβλήματα.
Δεν είναι θέμα αγάπης κ. Δήμαρχε …

Ο δήμαρχος Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης Λάζαρος Κυρίζογλου αρνείται να εφαρμόσει τον νόμο που επιβάλλει την από πλευράς ΟΤΑ χωροθέτηση θέσεων περιπτέρων (Ν. 3648/08, άρθρο 3). Ωστόσο για να αποδείξει την αγάπη του προς τα ΑΜΕΑ όπως ο ίδιος υποστηρίζει αναφέρεται στο υπάρχον Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης, που λειτουργεί εντός των ορίων του Δήμου, και μειώσεις 50% των τελών καθαριότητας και φωτισμού για τους δημότες με αναπηρία που είναι ιδιοκτήτες ή ενοικιαστές ακινήτων.
«Η χωροθέτηση θέσεων περιπτέρων δεν είναι υπόθεση αγάπης, αλλά τήρησης του νόμου».

Το ζήτημα του κοινωνικού ρατσισμού

Ζούμε λοιπόν σε μία κοινωνία όπου τα άτομα με αναπηρία ζουν τον κοινωνικό αποκλεισμό. Σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας σύμφωνα με έρευνες της Ά Εθνικής Έρευνας για τις Αναπηρίες εμφορείται από την αρχαϊκή άποψη ότι αναπηρίες όπως η κωφότητα ή η τυφλότητα δεν επιτρέπουν σε κάποιον να είναι αποδοτικός στο επάγγελμά του ενώ και στα άτομα με κινητική αναπηρία θεωρούν ότι θα έπρεπε να κινούνται στην πόλη «όσο το δυνατόν λιγότερο».
Μία συνολική τμηματοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, δείχνει ότι το ποσοστό της κοινή γνώμης που με συνεκτικό και συστηματικό τρόπο εμφορείται από τις στάσεις της κοινωνικής ένταξης φτάνει στο 57,8 %, ένα σημαντικό ποσοστό 39,7% τοποθετείται με «ενδιάμεσες θέσεις», ενώ καταγράφεται και ένα ποσοστό της τάξης του 2,5% το οποίο εμφορείται ρητώς από απόψεις «κοινωνικού ρατσισμού».
Το μεγαλύτερο πρόβλημα των ατόμων με αναπηρία στη σημερινή Ελλάδα είναι ο λανθάνων ή και ο ανοικτός ρατσισμός που αντιμετωπίζουν από την υπόλοιπη κοινωνία και που εκφράζεται από τον κοινωνικό στιγματισμό και την αποστροφή, την αδυναμία εύρεσης εργασίας και τις προνοιακές ανεπάρκειες. Το πρόβλημα σαφώς εντείνεται από χρόνια κυβερνητικής αδιαφορίας και νομοθετικής απραξίας ώστε να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία.

Τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαιώματα. Όπως όλοι μας…

Είναι επιτέλους καιρός ολόκληρος ο πολιτικός και κοινωνικός κόσμος να σταματήσει να φέρεται στα ΑΜΕΑ σαν ανθρώπους που χρειάζονται ιδιαίτερη «αγάπη» ή «στοργή». Αυτό που χρειάζονται είναι να χαίρουν ίσης μεταχείρισης, να είναι νομοθετικά κατοχυρωμένα τα δικαιώματα τους, να έχουν το δικαίωμα ( και τις ανάλογες συνθήκες) στην παιδεία και την εργασία και να αμείβονται με αξιοπρεπή μισθό ώστε να μπορούν να είναι ανεξάρτητοι. Όπως ακριβώς κάθε άλλη κοινωνική ομάδα.


Οι άνθρωποι με αναπηρίες έχουν το δικαίωμα να εργάζονται και η αμοιβή από την εργασία τους να μπορεί να τους εξασφαλίσει (από οικονομική άποψη) ποιοτικά ανάλογη ζωή με αυτή των ικανών εργαζομένων στην ίδια εργασία.
Οι άνθρωποι με αναπηρίες έχουν το δικαίωμα να αποκατασταθούν ως ισότιμα μέλη της κοινωνίας, και να αρνηθούν να προσαρμόσουν την αναπηρία τους στις απαιτήσεις του ανορθολογισμού της ελληνικής κοινωνίας.
Οι άνθρωποι με αναπηρίες έχουν το δικαίωμα να επανεκπαιδευτούν για να μάθουν να ζουν μαζί με την αναπηρία τους: Να εκπαιδευτούν για να αποκτήσουν τις μέγιστες δυνατές ικανότητες και επιδεξιότητες για αυτοεξυπηρέτηση και ετεροεξυπηρέτησή τους.
Οι άνθρωποι με αναπηρίες, ανεξαρτήτως από το αν είναι ικανοί ή λιγότερο ικανοί να εργασθούν, έχουν το δικαίωμα να είναι οικονομικά αυτοδύναμοι και να μην εξαρτώνται οικονομικά από γονείς, οικογένεια, φιλανθρωπικά σωματεία κτλ. Οι συντάξεις, οι χαριστικές ρυθμίσεις και οι φορολογικές απαλλαγές από μόνες τους δεν βελτιώνουν την ποιότητα ζωής τους, ούτε συμβάλλουν στην απελευθέρωση των ανθρώπων με αναπηρίες από την οικονομική εξάρτηση και εκμετάλλευση.