ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ;

Απ’ ότι φαίνεται η κυβέρνηση της ΝΔ δεν εξαντλείται μόνο στην επίθεση στην δημόσια δωρεάν παιδεία. Το τελευταίο διάστημα έχει βάλει στο στόχαστρο το δικαίωμα της κοινωνικής ασφάλισης. Και όπως και για το άρθρο 16 και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, έτσι και γι’ αυτό το μεγάλο ζήτημα έχει επιστρατεύσει «σοφούς», «αναλυτές» και πάσης φύσεως παπαγαλάκια, για να πείσει ότι αν δεν γίνουν «μεταρρυθμίσεις», το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης θα καταρρεύσει!

Μέχρι τώρα, στα 35 χρόνια, βγαίνει κάποιος στη σύνταξη. Η κυβέρνηση θέλει να το αυξήσει στα 37 και πάμε για τα 40!

Με αλχημείες αλλάζουν τον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων. Η μείωση στις συντάξεις φτάνει ως και το 30%!

Αρκετοί κλάδοι (μηχανικοί, δικηγόροι, υγειονομικοί κ.α.) ξεχνάνε την σχετικά καλή ασφάλισή και περίθαλψή τους! Αν δεν τους αρέσει το ΙΚΑ, ας πάνε σε μια ιδιωτική ασφαλιστική…

Ο στόχος της κυβέρνησης είναι προφανής, όσο και αν κόπτονται να πείσουν για το ανάποδο. Είναι να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης και να δουλεύουμε όσο το δυνατόν περισσότερο και να παίρνουμε -όσο το δυνατόν για λιγότερο διάστημα- μικρότερη σύνταξη. Είναι να διαλυθεί το δημόσιο σύστημα περίθαλψης. Είναι να πληρώνεις στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες αν έχεις κάποιο πρόβλημα υγείας, αν δε θες να πεινάσεις όταν δε θα μπορείς πια να δουλεύεις.

Τα τεχνάσματα της κυβέρνησης δεν πρέπει να μας παραπλανήσουν. Διάλογο ζητούσαν και για να φτιάξουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, το ίδιο κάνουν και τώρα. Για την «άσχημη κατάσταση» της δημόσιας εκπαίδευσης μιλούσαν και όταν ήθελαν να την αποτελειώσουν, το ίδιο κάνουν και τώρα που θέλουν να αποτελειώσουν το σύστημα της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης. Ότι δεν βάζουν λεφτά στα ΑΕΙ-ΤΕΙ λόγω κακοδιαχείρισης μας έλεγαν, το ίδιο λένε για τα ταμεία που οι ίδιοι έχουν ληστέψει! Συντεχνίες και μειοψηφίες μας έλεγαν, τα ίδια λένε για τους εργαζόμενους. Μένει να δούμε αν με το που βγουν στο δρόμο τους πουν ταραξίες…

Ακόμα δουλειά δε βρήκα. Για σύνταξη θα κοιτάω;

Η υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους. Δεν είναι πρόβλημα των 50άρηδων. Όλες οι αλλαγές που γίνονται στην κοινωνία υπό τον τίτλο «μεταρρυθμίσεις» αφορούν κυρίως αυτούς που έρχονται, τη νέα γενιά, τους νέους εργαζόμενους, τους φοιτητές, τη γενιά των 500 και 700 ευρώ. Όλες οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, στην κατεύθυνση της ευελιξίας – δηλαδή της ανασφάλειας, αφορούν τους νέους! Η διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αφορούν τις γενιές που έρχονται! Το αν σε κάποιο πρόβλημα υγείας θα έχουμε δημόσια και δωρεάν περίθαλψη δεν αφορά το τι θα κάνουμε σε 40 χρόνια!

Δεν είναι τυχαίο που έχουν πληθύνει οι έρευνες που μιλάνε για τους νέους/νέες που στα 30 δεν μπορούν να φύγουν από το σπίτι, που δεν μπορούν να σχεδιάσουν και να ονειρευτούν το μέλλον τους, που είναι μεταξύ ανεργίας και εργασίας με 700 ευρώ! Και οι αγώνες μας, πέρα από το ότι ζητούν την υπεράσπιση του άρθρου 16 και την κατάργηση του νόμου πλαίσιο, είναι και μια φωνή αγωνίας και οργής για αυτό το μέλλον. Η διάλυση του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης φέρνει πιο κοντά αυτό το μέλλον. Τελικά θα επιτρέψουμε να ζήσουμε χειρότερα από τους γονείς μας; Με λιγότερα δικαιώματα σε παιδεία, εργασία, ασφάλιση; Στο χέρι μας είναι!

Υπερασπιζόμαστε την δημόσια κοινωνική ασφάλιση! Κάτω τα χέρια σας από τα ταμεία – δώστε πίσω τα κλεμμένα!

Όχι στη μερική απασχόληση, μερικό μισθό, μερική ζωή, μερικά δικαιώματα. Σταθερή εργασία με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους. Να ζούμε με αξιοπρέπεια από έναν μισθό. Όλα τα εργασιακά μας δικαιώματα στο πτυχίο!

Να στείλουμε τον προκλητικό προϋπολογισμό στα σκουπίδια. Δώστε λεφτά για την παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση! Να αυξηθούν δραστικά οι κοινωνικές δαπάνες!

Για ένα μέτωπο φοιτητών – εργαζόμενων – απασχολήσιμων ενάντια στις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, την εργασία, την ασφάλιση!

Καλούμε σε γενικές συνελεύσεις των συλλόγων που θα πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις.

Στις 12 Δεκέμβρη που οι εργαζόμενοι θα απεργούν, οι φοιτητές να καταλάβουν τις σχολές!

Στις 12 Δεκέμβρη είμαστε στους δρόμους μαζί με τους εργαζόμενους!

Εμπρός στο Δρόμο που (Ξανα) Δείχνει η Γαλλία

Εδώ και βδομάδες το φοιτητικό κίνημα στη Γαλλία παλεύει ενάντια στον νόμο για την αυτοτέλεια των Πανεπιστημίων (LRU), που θέλει να τα μετατρέψει σε εταιρείες. Πρόκειται για την πανευρωπαϊκά γνωστή καραμέλα περί αυτοτέλειας και αυτονομίας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, που καταργεί τις κρατικές χρηματοδοτήσεις στην ανώτατη εκπαίδευση, ώστε αυτή να στραφεί στις επενδύσεις των ιδιωτικών επιχειρηματικών ομίλων.

Με απεργίες και καταλήψεις, αλλά και μπλόκα στους δρόμους και στις γραμμές των τρένων, οι Γάλλοι φοιτητές, αντιμετωπίζουν την άγρια καταστολή των γαλλικών ΜΑΤ (CRS). Ταυτόχρονα όλη η Γαλλία παρέλυσε από την 10μερη απεργία εργαζομένων σε διαφορετικούς κλάδους, ενάντια στην ασφαλιστική αντι-μεταρρύθμιση. Ενώ και οι Γάλλοι μαθητές βγαίνουν στο δρόμο, μαζί με τα -πάνω από τα μισά- κατηλειμμένα Πανεπιστήμια.

Ανάμεσα στη Γαλλία και την Ελλάδα υπάρχουν πολλές σημαντικές ομοιότητες:

Ο Σαρκοζί είναι αποφασισμένος να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις. Δηλώνει ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσει και ότι οι αλλαγές που προτείνει θα εφαρμοστούν. Κατατεμαχίζει τους εργαζόμενους και κάνει εκστρατεία συκοφάντησης ενάντια σε όσους έχουν κατακτήσει περισσότερα δικαιώματα. Προβάλει την ισότητα σαν εξίσωση προς το χειρότερο και συμπίεση προς τα κάτω. Και θέλει να κάνει τους Γάλλους εργαζόμενους να δουλεύουν πάνω από 40 χρόνια. Θυμίζει κάτι από Ελλάδα.

Η υποψήφια του γαλλικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, Σεγκολέν Ρουαγιάλ, αντί να κάνει αντιπολίτευση, τάχθηκε υπέρ αυτής της «σημαντικής μεταρρύθμισης», θυμίζοντας κάτι από Ελλάδα.

Κάτι από Ελλάδα θυμίζει και η στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών που πολύ θα ήθελαν να καταλαγιάσει η οργή της νεολαίας και του εργαζόμενου κόσμου. Που παρακαλούν την κυβέρνηση να κάτσει στο τραπέζι του διαλόγου, που κάνουν διαγωνισμό σύνεσης και υπευθυνότητας, εκκλήσεων για ψυχραιμία, αντί να οργανώσουν και να υποστηρίξουν μια αποφασιστική μάχη. Ο Τιμπό, γραμματέας του «αριστερού» συνδικάτου CGT, βιάστηκε να κατέβει στο διάλογο χωρίς να προαπαιτήσει την απόσυρση της απαράδεκτης κυβερνητικής πρότασης. Τα συνδικάτα έκλεισαν τελικά την απεργία στις 21/11, ενώ μόλις μια μέρα πριν, συναντήθηκαν στο δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, με φοιτητές και μαθητές.

Κάτι από Ελλάδα θυμίζει και ο πολιτικός προπηλακισμός που επιχειρούν τα ΜΜΕ. Οι καναλάρχες στηρίζουν αναφανδόν τον Σαρκοζί. Με αλλεπάλληλες στημένες δημοσκοπήσεις που δεν επιβεβαιώνονται. Με δηλώσεις εξοργισμένων οδηγών που δεν μπορούν να φτάσουν στη δουλειά τους λόγω της απεργίας. Με ανακοινώσεις που υποπολλαπλασίαζαν τα ποσοστά της απεργίας. Με ρεπορτάζ που διαλαλούν τα «ειδικά προνόμια» των «βολεμένων»…

Κάτι από Ελλάδα θυμίζει ο νόμος Πεκρές (η Βαλερί Πεκρές είναι η Μαριέττα της Γαλλίας): Ψηφίστηκε ντάλα καλοκαίρι, αρχές Αυγούστου, με κατεπείγουσα διαδικασία. Φέρνει αλλαγές στη διοικητική δομή (μείωση της εκπροσώπησης στη συνδιοίκηση), φέρνει αλλαγές στον τρόπο εγγραφής των φοιτητών (δυνατότητα διδάκτρων), φέρνει περιορισμό ή ιδιωτικοποίηση φοιτητικών δραστηριοτήτων (εισιτήρια, μεταφορές, ασφάλιση). Θεσμοθετείται η οικονομική απόσυρση του κράτους, καθώς πλήθος κρατικών αρμοδιοτήτων και υποχρεώσεων παραχωρείται στην αγορά.

Πραγματικά πολλές ομοιότητες…

Υπάρχει και μια σημαντική διαφορά:

Το βασικό σύνθημα είναι το “tous ensemble”: “Όλοι μαζί”.

Το σύνθημα που έφερε νίκες γιατί ένωσε τις διαφορετικές κοινωνικές ομάδες στον αγώνα ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Το σύνθημα που εξανάγκασε σε παραίτηση την κυβέρνηση Ζιπέ το 1995, όταν ο νυν υποστηρικτής του Σαρκοζί και πρώην πρωθυπουργός του Σιράκ, επιχείρησε μια παρόμοια κατάργηση εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Το σύνθημα που απέτρεψε πολλές ιδιωτικοποιήσεις, σε όλη την Ευρώπη.

Είναι πρωτόγνωρη η ενότητα με την οποία φοιτητές και εργαζόμενοι με κοινές συγκεντρώσεις, πορείες, απεργίες, απαντούν στον νεοφιλελεύθερο χειμώνα του Σαρκοζί. Δείχνουν ότι η μάχη του CPE, αλλά και η πολιτική μάχη του Ευρωσυντάγματος αφήνουν παρακαταθήκη, όχι απλά μια μορφή πάλης, αλλά μια νικηφόρα και αποτελεσματική πολιτική των από κάτω.

Το “tous ensemble”, δυστυχώς, δεν θυμίζει Ελλάδα. Τουλάχιστον προς το παρόν.

Στα μέρη μας κυριαρχεί ο συντεχνιασμός, οι ιδιαιτερότητες, το πούλημα της νέας γενιάς από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, η δήθεν προάσπιση αποκλειστικά των «ώριμων» δικαιωμάτων, λες και εμείς είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας που πρέπει να εξοντωθούν κοινωνικά και οικονομικά στα Άουσβιτς του νεοφιλελευθερισμού.

Αν όμως το “όλοι μαζί” δεν λέγεται από τη μεριά της όποιας πολιτικής και συνδικαλιστικής αντιπολίτευσης, ας ειπωθεί από την πραγματική κοινωνική αντιπολίτευση. Να δώσουμε το παρόν, όλοι οι νέοι άνθρωποι, εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, μαθητές στις μάχες για το ασφαλιστικό. Να επιμείνουμε ότι οι μάχες αυτές είναι ΚΑΙ δική μας υπόθεση. Είναι ΒΑΣΙΚΑ δική μας υπόθεση.

Η γενιά με τη μερική απασχόληση, το μερικό μισθό, τη μερική σύνταξη και τα καθόλου δικαιώματα να βγει στο προσκήνιο. Δεν είμαστε αναλώσιμο καύσιμο για τα υπερκέρδη των ολίγων και ισχυρών. Όλοι μαζί μπορούμε να τους σταματήσουμε. Να πάρουμε αποφάσεις στις Γενικές Συνελεύσεις. Να βγούμε στο δρόμο μαζί με τους εργαζόμενους.

Ανακοίνωση Αριστερών Σχημάτων για τον προϋπολογισμό και τις δαπάνες Παιδείας

ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Για πρώτη φορά οι δαπάνες για την εκπαίδευση πέφτουν κάτω από το 3%. Παραμένουν στάσιμες ή και μειωμένες εδώ και δέκα χρόνια, κάνοντας πράξη την πολιτική απαξίωσης της δημόσιας παιδείας. Ακόμη χειρότερα κάνοντας πράξη την έμμεση ή άμεση κρατική πριμοδότηση στην παραπαιδεία και την ιδιωτική εκπαίδευση.

Τα κονδύλια του τακτικού προϋπολογισμού για την παιδεία αυξάνονται σε απόλυτα νούμερα 485 εκατομμύρια ευρώ για το σύνολο των βαθμίδων της εκπαίδευσης, όταν οι αυξήσεις σε μισθούς και επιδόματα για τα σώματα ασφαλείας και τους δικαστικούς ξεπερνάνε τα 525 εκατομμύρια ευρώ. Προτεραιότητα λοιπόν να θωρακιστεί και να επιβραβευθεί το κράτος μπάτσων και εισαγγελέων. Προτεραιότητα επίσης να παραμένει η εκπαίδευση στην υποχρηματοδότηση και τον οικονομικό στραγγαλισμό. Έτσι θα ανοίξει κι άλλο ο δρόμος για το ιδιωτικό κεφάλαιο.

Η αύξηση που διαφημίζει ο κάθε Υπουργός αφορά την αύξηση στους μισθούς του προσωπικού (εκπαιδευτικοί, διοικητικοί) η οποία επίσης εδώ και δέκα (και παραπάνω) χρόνια είναι καθηλωμένη στο πέριξ του 3%, πολύ πιο κάτω από την πραγματική ακρίβεια.

Αν δει κανείς αναλυτικά τον φετινό προϋπολογισμό, οι αυξήσεις για μέριμνα, συγγράμματα, κτίρια, δηλαδή για τη στήριξη του φοιτητή και των υποδομών είναι πολύ μικρή σε σχέση με την κατάσταση αποσύνθεσης που υπάρχει αλλά και πιο μικρή από πέρυσι. Πριν δέκα χρόνια δίνονταν περίπου τα ίδια λεφτά με 90 τμήματα λιγότερα, και περίπου τους μισούς φοιτητές από σήμερα. Και αυτή η κατάσταση απαξίωσης βοά από παντού. Τα συγγράμματα λείπουν, οι εστίες ξεχαρβαλώνονται, τα αμφιθέατρα δεν χωράνε το σύνολο των φοιτητών, οι συμβασιούχοι καθηγητές είναι απλήρωτοι.

Δίνονται όμως γενναιόδωρες αυξήσεις σε μηχανισμούς προώθησης της αναδιάρθρωσης και της ιδιωτικοποίησης. Μόνο για φέτος δίνεται 20% αύξηση στην Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας (τον επίσημο μηχανισμό αξιολόγησης των ΑΕΙ και ΤΕΙ) σε συνέχεια από παρόμοια αύξηση από πέρυσι.

Στα ΤΕΙ

Από 376.129.639 σε 409.576.000. Αύξηση 8% και 34 εκατομμύρια ευρώ

Από αυτά τα 25.000.000 πάνε σε αυξήσεις μισθών σε καθηγητές. Το γνωστό 3% που παίρνουν όλοι οι εργαζόμενοι που με βάση την ακρίβεια είναι στην ουσία μείωση.

Τα υπόλοιπα 9.000.000 πάνε σε «επιχορήγηση» στα ΤΕΙ. Σε αυτά, μια πιο προσεκτική ματιά δείχνει ότι ενώ σε επιχορηγήσεις για νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου δίνεται το 1.150.000 (από 40.470.000 σε 41.620.000) , στη σπουδαστική μέριμνα δίνεται αύξηση από 25.850.000 σε 26.650.000 (αύξηση 800.000). Τη στιγμή που, ειδικά στα ΤΕΙ, η μαύρη τρύπα της υποχρηματοδότησης εδώ και χρόνια έχει φέρει διάλυση σε συγγράμματα, εστίες, σίτιση, στέγαση κοκ.

Συμπερασματικά, ειδικά για τα ΤΕΙ είναι χοντρή κοροϊδία η αύξηση της επιχορήγησης κατά 9.000.000. Αύξηση επί της ουσίας πολύ μικρότερη από 4%, όταν λείπουν εργαστήρια, συγγράμματα, όταν υπάρχουν σχολές όπου ο σπουδαστής δεν μπορεί να δηλώσει μάθημα γιατί «δε χωράει», όταν έχει γίνει καθεστώς να ζητάνε οι καθηγητές από τους σπουδαστές να κατεβάσουν από το internet τις σημειώσεις και να τις βγάλουν φωτοτυπίες.

Στα ΑΕΙ

Από 1.036.344.127 σε 1.078.544.000. Αύξηση 42 εκατομμύρια ευρώ και 4%!!!

Τα 33.000.000 της αύξησης είναι πάει στις αμοιβές πανεπιστημιακών και διοικητικού προσωπικού, το γνωστό 3% που επί της ουσίας είναι μείωση.

Στα συγγράμματα είναι πολύ αποκαλυπτικοί. Δίνουν 950.000 αύξηση (της τάξης του 5%). Από 39.900.000 σε 40.850.000. Πέρυσι η αύξηση ήταν κατά 2.300.000, δηλαδή σχεδόν τριπλάσια από τη φετινή. Ακόμη και πέρυσι όμως σε πολλές σχολές έτρεχαν οι φοιτητές να βγάλουν σημειώσεις. Προφανώς και ετοιμάζουν το έδαφος για την υποδοχή του προεδρικού διατάγματος που θα εφαρμόσει το νόμο πλαίσιο για τη διανομή των συγγραμμάτων. Πως θα γίνει αυτό; Σε μια σχολή που θέλεις πχ 42 μαθήματα να πάρεις πτυχίο, δικαιούσαι 42 δωρεάν βιβλία, ενώ κανείς φοιτητής δε δηλώνει μόνο 42 στα πλαίσια μιας σχετικής ελευθερίας που υπάρχει ακόμα στα προγράμματα σπουδών (δηλώνω ένα μάθημα, αν δεν το περάσω, δηλώνω άλλο κοκ). Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι όλοι οι φοιτητές μετά το 3^ο-4^ο έτος, ότι βιβλίο παίρνουν θα το πληρώνουν…

Παρόμοια με τα συγγράμματα είναι και η κατάσταση για προμήθειες, εργαστήρια, γενικές δαπάνες.

Η υπόλοιπη αύξηση πάει όπως στα ΤΕΙ και κάπως χειρότερα. Και για τη φοιτητική μέριμνα από 28.600.000 σε 29.850.000

Ανακοίνωση Αριστερών Σχημάτων για την εξεγερση του Νοέμβρη

ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ ΝΑ ΕΞΕΓΕΙΡΕΣΑΙ

34 χρόνια μετά, αυτό το σύνθημα, τρομάζει ακόμη την εξουσία, τα επιτελεία, τα κατεστημένα, και εμπνέει τους αγώνες μας

Είναι επίκαιρες οι εξεγέρσεις;

Αν πιστέψουμε τους επίσημους λόγους κυβερνήσεων, κομμάτων, επωνύμων και γνωστικών, έχουν περάσει οι εποχές των αγώνων. Είμαστε στις εποχές της υπευθυνότητας, του βολέματος, της «σύνεσης». Την εξέγερση του Νοέμβρη πρέπει να την τιμάμε στα λόγια. Με πανηγυρικούς στα σχολεία, με δηλώσεις πολιτικών, άντε και με κάποιο ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση. Στην πράξη όμως πρέπει να την ξεχάσουμε. Να υποταχθούμε στις δυσκολίες της ζωής. Να αναγνωρίσουμε ότι οι αγώνες είναι ουτοπία. Να αποδεχτούμε ότι το να πετύχουμε πράγματα με τη μαζική μας συμμετοχή είναι ανέφικτο.

Τη μέρα του Πολυτεχνείου, μέχρι και ο πρωθυπουργός θα κάνει δήλωση.

Θα πει για τη δημοκρατία που έχει κατοχυρωθεί πια στον τόπο μας, για τα βήματα προόδου που έχουν γίνει για «όοοολους τους Έλληνες και όοοολες τις Ελληνίδες» και θα βάλει θεατρικά, το χέρι στην καρδιά του. Θα μας πει όμως και ότι χρειάζονται μεγάλες αλλαγές και υπάρχουν πολλά να γίνουν ακόμα. Θα ζητήσει μάλιστα συναίνεση στις μεγάλες τομές και μεταρρυθμίσεις που θέλει να κάνει η κυβέρνησή του.

Οι φοιτητές που εξεγέρθηκαν το 1973 για την εξουσία, ήταν ανεύθυνοι, τυχοδιώκτες, αλήτες. Οι φοιτητές και οι μαθητές που αγωνίζονται σήμερα, -κατά τον κ.Καραμανλή- είναι ταραξίες, εξτρεμιστές, μειοψηφίες. Υπάρχει κάποια ομοιότητα;

«Είμαστε στην εποχή που η δημοκρατία δεν κινδυνεύει», λένε…

Είμαστε όμως και στην εποχή που ο εισαγγελέας του Άρειου Πάγου συνιστά στην αστυνομία να παρακολουθεί με κάμερες τις διαδηλώσεις, σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα από τη χούντα.

«Είμαστε στην εποχή που το βιοτικό επίπεδο έχει ανέβει», λένε…

Είμαστε όμως και στην εποχή που η εργασία δεν είναι κοινωνικό δικαίωμα, αλλά ευκαιρία, που ο εργαζόμενος έχει γίνει απασχολήσιμος, που ειδικά ο νέος εργαζόμενος δουλεύει σαν να είναι σε γαλέρα.

«Είμαστε στην εποχή που η παιδεία χρειάζεται αλλαγές σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον», λένε…

Είμαστε όμως και στην εποχή που η παιδεία γίνεται εμπόρευμα, που ιδροκοπάνε να φτιάξουν ιδιωτικά Πανεπιστήμια και όταν ο αγώνας μας τους σταματά, από την πίσω πόρτα αναγνωρίζουν τα ιδιωτικά κολέγια.

«Είμαστε στην εποχή που χρειάζεται συναίνεση και ομοφωνία στα κρίσιμα ζητήματα», λένε…

Ξεχνάνε ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά και κάθε εξέγερση δεν γίνεται από όλους, από όλα τα κόμματα, από όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Ξεχνάνε ότι το Πολυτεχνείο, η δεξιά το χτύπησε, αλλά ακόμη και η επίσημη αριστερά κατήγγειλε τους «προβοκάτορες» που ξεκίνησαν την Κατάληψη και έβαλαν αντιχουντικά συνθήματα.

«Πέρασαν οι αγνές εποχές των αγώνων και των οραμάτων», λένε…

Ναι, αλλά οι ίδιοι που το λένε, πρωτοστάτησαν για να γίνουν κατεστημένο, να γίνουν υπουργοί, βουλευτές, γιάπηδες και επιχειρηματίες που μια φορά κι έναν καιρό ήτανε αριστεροί… Οι ίδιοι που το λένε εξαργύρωσαν τους αγώνες που δεκάδες χιλιάδες φοιτητές και εργαζόμενοι έδωσαν, σε καρέκλες, χρήμα και εξουσία.

«Σήμερα τα πράγματα, έχουν αλλάξει, ο Νοέμβρης δικαιώθηκε» λένε…

Μας κρύβουν ότι λίγα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο, πολλά έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Μας κρύβουν ότι είμαστε η πρώτη γενιά που είναι σίγουρο ότι θα ζήσει χειρότερα, φτωχότερα, πιο ανασφαλής από την προηγούμενη. Μας κρύβουν ότι τα αιτήματα για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, είναι αδικαίωτα. Αλλά είναι και αναγκαία. Για αυτό, παρόλο που τότε ήμασταν αγέννητοι, τον Νοέμβρη του 73 τον νιώθουμε μαζί μας, κοντά μας, δίπλα μας σε κάθε σημερινό αγώνα.

«Τότε είχαμε χούντα, για αυτό εξεγερθήκαμε. Σήμερα είμαστε καλά, καθίστε κι εσείς καλά», λένε…

Σήμερα έχουμε καταστολή και μπάτσους να μας κυνηγάνε. Έχουμε δικαστές και εισαγγελείς να μας απειλούν. Έχουμε επιχειρηματίες να τα κονομάνε σε βάρος μας. Έχουμε παιδεία που δεν είναι δημόσια, δεν είναι δωρεάν και μάλλον, δεν είναι παιδεία. Έχουμε παρόν που μοιάζει ασφυκτικό και μέλλον που είναι σκοτεινό. Έχουμε οικονομία που μας κάνει φτωχότερους. Έχουμε πολιτισμό για τα σκουπίδια. Έχουμε φασίστες να κάνουν κατάληψη στις τηλεοράσεις.

Σήμερα έχουμε ακόμη περισσότερους λόγους να εξεγερθούμε. Όλοι στην πορεία του Πολυτεχνείου.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ ΒΟΛΟΥ

Αρχιστέλεχος της ΚΝΕ: «Θα σε σκοτώσω»… για ένα πανό!

ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΩΝ ΤΡΑΜΠΟΥΚΩΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΙΑΝΕΙ!

Η ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΘΑ ΔΥΝΑΜΩΣΕΙ!!!

Το μεσημέρι της Τρίτης και με αφορμή ένα… πανό που ήθελε η ΚΝΕ να κολλήσει πάνω από το τραπέζι των Αριστερών Σχημάτων, στο κτίριο Παπαστράτος του Πανεπιστημίου Βόλου, ζήσαμε για άλλη μια φορά το που μπορεί να οδηγήσει η λύσσα που έχει η δύναμη αυτή απέναντι στην υπόλοιπη αριστερά.

Δέκα περίπου πρωτοπαλίκαρα της ΚΝΕ με πρωτεργάτες την καθοδήγηση Βόλου, επιτέθηκαν και χτύπησαν μέλη των Αριστερών Σχημάτων και της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας γιατί… τους έκαναν παρατήρηση για ένα πανό που έβαλαν στο χώρο των Αριστερών Σχημάτων. Πολλά φασιστοειδή της ακροδεξιάς θα ζήλευαν το μίσος με το οποίο επιτέθηκαν, χτυπούσαν, έσκιζαν αφίσες και έσπαγαν ταμπλό μιας αριστερής δύναμης. Τη λύσσα με την οποία απειλούσαν «θα σε σκοτώσω», «θα σου γαμήσω τη μάνα», «για να υπάρχεις θα έρχεσαι και θα με ρωτάς» κοκ…

Είναι κατανοητός ο εκνευρισμός της ΚΝΕ. Γιατί τα Αριστερά Σχήματα δυναμώνουν και παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο φοιτητικό κίνημα του Βόλου. Γιατί η ενωτική αριστερά γίνεται όλο και πιο παρεμβατική, μαζική, ριζοσπαστική και σπάει το «μονοπώλιο» του ΚΚΕ ότι τάχα μου είναι η μόνη δύναμη που αντιπαλεύει το σύστημα (που δεν το αντιπαλεύει δηλαδή…). Γιατί τέλος, σε αυτήν την κατάντια οδηγεί αυτή η αδιέξοδη λογική του εμφύλιου μέσα στην αριστερά, η λογική ότι μεγαλύτερος εχθρός από το δικομματισμό… είναι η υπόλοιπη αριστερά!

Ειδικά όσοι αναφερόμαστε στην επαναστατική αριστερά, έχουμε ξαναζήσει αυτόν τον κατήφορο… όταν η ΚΝΕ χαρακτήριζε τραμπούκους τους πρώτους καταληψίες στο Πολυτεχνείο ακριβώς 34 χρόνια πριν, όταν χτυπούσε, μερικά χρόνια αργότερα (κατάληψη Χημείου ’80) φοιτητικές καταλήψεις επειδή πρωτοστατούσαν άλλες δυνάμεις και η ΚΝΕ διαφωνούσε, όταν όταν…

Θα επιμείνουμε ενωτικά. Και ακόμα πιο αριστερά. Όχι για τους τραμπούκους της ΚΝΕ, αλλά γιατί έτσι μόνο αντιμετωπίζεται η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού και του δικομματισμού. Θα επιμείνουμε σε μια άλλη σχέση και σε έναν άλλο πολιτικό πολιτισμό μεταξύ των αριστερών δυνάμεων.

Θα είμαστε οι τελευταίοι που θα σηκώσουμε χέρι. Και θα είμαστε οι πρώτοι που αν ξανασηκωθεί χέρι… θα το κατεβάσουμε! Κι αν η ΚΝΕ επιδιώξει «πόλεμο συμμοριών» θα πάρουν την απάντηση όλου του φοιτητικού κινήματος στο Βόλο που γυρίζει την πλάτη σε αυτές τις λογικές!

Ανακοίνωση Αριστερών Σχημάτων

Το ΥΠΕΠΘ απέκτησε φίλο… τους Πρυτάνεις!

-----------------------------------------------------------------------------------------

Και αυτοί θα μας βρουν μπροστά τους!

Το μικρό Πανεπιστήμιο της Καλαμάτας επέλεξαν πρυτάνεις και υπουργός παιδείας για να συμφωνήσουν στην επιτάχυνση της επίθεσης στη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και είναι λογικό ότι επέλεξαν μικρό και απομακρυσμένο Πανεπιστήμιο, γιατί ήξεραν ότι θα συζητήσουν για το πως θα ιδιωτικοποιήσουν παραπέρα την τριτοβάθμια εκπαίδευση και ότι θα έβρισκαν μαζικά τους φοιτητές απέναντί τους.

Τι συμφώνησαν στις 3 Δεκέμβρη ο νέος Υπουργός και οι Πρυτάνεις;

· Να προχωρήσουν αποφασιστικά στην εφαρμογή του νέου νόμου πλαίσιο. Με ιδιαίτερη επιμονή ενάντια στους «αιώνιους» φοιτητές και με μεγάλη όρεξη για τα τετραετή προγράμματα που θα καθορίζουν τη χρηματοδότηση κάθε σχολής ή, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, για να ανοίξουν την πόρτα στις εταιρίες και στα δίδακτρα.

· Για τα οικονομικά και τις υποδομές. Παλιότερα η σύνοδος των πρυτάνεων συνήθιζε, έστω για τα μάτια του κόσμου, να ζητάει αύξηση της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων. Αυτή τη φορά όμως, σαν κοινοί έμποροι, εκστασιάστηκαν όταν άκουσαν τον υπουργό να λέει ότι δεν χρειάζεται χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά να φτιάξουμε υποδομές μέσω των ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα). Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο κ. Κόκκαλης θα μας φτιάξει εργαστήριο (με χρηματοδότηση 50%), αλλά θα το χρησιμοποιεί όταν θέλει αυτός, θα το νοικιάζει, διαθέτει, εκμεταλλεύεται αυτός για 30 χρόνια, με το αζημίωτο και βέβαια… αντίο άσυλο!!! Αυτό είναι το Δημόσιο Πανεπιστήμιο που ονειρεύονται οι Πρυτάνεις; Ξέφραγο αμπέλι για τις εταιρίες και τους φοιτητές για πελάτες;

· Συμφώνησαν επίσης να προωθηθούν το νομοσχέδιο για την Έρευνα και το νομοσχέδιο για τα Μεταπτυχιακά. Και εδώ ξεπούλημα και πάρτι για τις εταιρίες (Έρευνα) και εμπόρευμα προς πώληση για τους φοιτητές (δίδακτρα στα Μεταπτυχιακά).

· Για κερασάκι άφησαν την εναρμόνιση της Ελλάδας με την ευρωπαϊκή οδηγία για τα ΚΕΣ και τα κολέγια. Όσοι περίμεναν ότι, έστω από συντεχνιασμό, οι πρυτάνεις θα ψέλλιζαν κάτι διαφορετικό μάλλον θα ξαφνιάστηκαν. Οι πρυτάνεις πλειοδότησαν σε μπουρδολογία περί εγγυήσεων για ποιότητα αυτών των «μαγαζιών» αλλά επί της ουσίας έδωσαν τη συναίνεσή τους για να νομιμοποιηθούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια από το παράθυρο. Έτσι μια μέρα μετά, ο υπουργός «διέρρευσε» μέσω του κυβερνητικού «ελεύθερου τύπου» ότι:

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΘΑ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΕΙ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΟΔΗΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΚΕΣ!!!

Το υπουργείο παιδείας, με αιχμή τη σύνοδο των Πρυτάνεων (ένα άτυπο και αυθαίρετο όργανο) οικοδομεί το προφίλ του διαλόγου και της συναίνεσης για να επιταχύνει την αναδιάρθρωση και ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ήδη η ΠΟΣΔΕΠ (το θεσμοθετημένο και εκλεγμένο συνδικαλιστικό όργανο των μελών ΔΕΠ) απαίτησε να κλείσουν τα μαγαζιά της υποβάθμισης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και απαιτεί αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για τη στήριξη του Δημόσιου Πανεπιστημίου!

Είναι σωστό το αίτημα να κλείσουν τα «πανεπιστήμια» αυτά που στεγάζονται σε πολυκατοικίες, που έχουν δίδακτρα, που για πανεπιστημιακούς δασκάλους έχουν… μεταπτυχιακούς φοιτητές, που δεν έχουν συγγράμματα, που παρέχουν άχρηστες πληροφορίες μιας χρήσης! Είναι σωστό σαν αίτημα όχι μόνο για τους φοιτητές και τους σπουδαστές των δημοσίων ΑΕΙ και ΤΕΙ. Είναι σωστό και για τους χιλιάδες σπουδαστές αυτών των εκπαιδευτηρίων που αφού πρώτα τους έκοψαν από τη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση με τη βάση του 10, έρχονται τώρα και δήθεν κόπτονται για «τα δικαιώματά τους»! Μάλλον για το δικό τους δικαίωμα να τους αρμέγουν με δίδακτρα κόπτονται. Και χρησιμοποιούν την αγωνία αυτών των σπουδαστών για να υποβαθμίσουν συνολικά την τριτοβάθμια εκπαίδευση στην «ποιότητα» αυτών των εκπαιδευτηρίων!

Το φοιτητικό κίνημα έχει μάθει να ξεπερνάει τους τεχνητούς διαχωρισμούς. Ας μην ελπίζουν Στυλιανίδης, πρυτάνεις και σύνδεσμος ελληνικών κολεγίων ότι θα περάσουν οι διαχωρισμοί που προωθούν στη νεολαία. Ενωμένοι, μαζικά και αποφασιστικά συνεχίζουμε τον αγώνα για το δικαίωμα στη μόρφωση:

Ø Μαζικός πανεκπαιδευτικός αγώνας για τη στήριξη της δημόσιας εκπαίδευσης, για το 5% για την παιδεία!

Ø Να κλείσουν ΚΕΣ, ιδιωτικά κολέγια κλπ – κανένα προεδρικό διάταγμα που να ενσωματώνει την κοινοτική οδηγία 36/2005 στο εθνικό δίκαιο!

Ø Η εκπαίδευση δεν είναι εμπόρευμα – είναι δικαίωμα για όλους – ελεύθερη πρόσβαση στην δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση!

Ø Ο νόμος πλαίσιο δεν θα περάσει! Ενάντια σε ΥΠΕΠΘ – πρυτάνεις, με μαζικούς αγώνες θα καταργηθεί!

Πλαίσιο Αριστερών Σχημάτων 30/10

ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΟΥΜΕ, ΟΣΟ ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΟΥΝ Τις τελευταίες εβδομάδες έχει ανοίξει μια συζήτηση, με αφορμή της μαθητικές καταλήψεις, συνολικά γύρω απ’ το ζήτημα της εκπαίδευσης. Προβλήματα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, που για χρόνια έκρυβαν οι κυβερνώντες, έρχονται στο προσκήνιο. Σχολεία που στάζουν με την παραμικρή βροχή, καθηγητές που δεν υπάρχουν, βιβλία που ακόμα έρχονται, ΑΕΙ και ΤΕΙ που δεν έχουν τα στοιχειώδη για να λειτουργήσουν, κτιριακά προβλήματα σε διάφορες σχολές είναι μόνο μερικά απ’ αυτά σε συνδυασμό με την κίνηση της κυβέρνησης να δώσει μηδενικές αυξήσεις στις δαπάνες για την παιδεία. Δώστε λεφτά για την παιδεία… Παρά τις παλαιότερες προεκλογικές δεσμεύσεις, παρά τις μεγάλες κουβέντες και τα παχιά λόγια για αύξηση των δημοσίων δαπανών για την παιδεία, το σχέδιο του προϋπολογισμού προβλέπει την μείωση από 3,41% του ΑΕΠ σε 3,09%. Το θέμα δεν είναι απλά υλικοτεχνικό, είναι ο αποφασιστικός μοχλός πίεσης για να εναρμονιστεί η εκπαίδευση με τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και με τους νόμους της αγοράς, για να εφαρμοστούν τα 4ετή επιχειρησιακά προγράμματα μεταξύ ιδρυμάτων και κράτους, για να προωθηθεί η αξιολόγηση και γενικά η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Το αίτημα «δώστε το 5% του ΑΕΠ για την παιδεία» είναι το μείζον ζήτημα αυτή τη στιγμή. Πρώτον, γιατί μπορεί να ενώσει όλους τους κλάδους της εκπαίδευσης ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Μπορεί να μας ενώσει με τους μαθητές, τους δασκάλους, τους καθηγητές. Μπορεί να αποτελέσει το κοινό αίτημα όλων και αφετηρία για έναν νέο πανεκπαιδευτικό ξεσηκωμό. Δεύτερον, είναι το πλέον αντικυβερνητικό αίτημα για μια κυβέρνηση (όπως και αυτές του ΠΑΣΟΚ πιο πριν) σκόπιμα υποχρηματοδοτεί την εκπαίδευση για να την ιδιωτικοποιήσει αργότερα. Είναι ένα αίτημα που πιέζει την κυβέρνηση και χτυπάει τον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής. Αλλαγή τακτικής από την κυβέρνηση… Η κυβέρνηση Καραμανλή με νέο υπουργό Παιδείας, τον Ευριπίδη Στυλιανίδη, προσπαθεί να βγάλει ένα πρόσωπο πιο ελαστικό και να διατηρήσει ένα ήπιο κλίμα όσον αφορά το νόμο πλαίσιο αποφεύγοντας να ακολουθήσει μία τακτική κατά μέτωπο σύγκρουσης (ίσως επειδή έχει και στα χαρτιά της το ασφαλιστικό). Ήδη ο νέος υπουργός προχώρησε σε συναντήσεις με εκπαιδευτικούς φορείς, πρυτάνεις και προέδρους ΤΕΙ και δήλωσε πως ο νέος νόμος πλαίσιο θα εφαρμοστεί με ελαστικότητα, θα επανεξεταστούν κάποιες μη εφαρμόσιμες διατάξεις του, όπως επίσης και θα ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν οι παρατηρήσεις σχετικά με ορισμένα σημεία του. Παράλληλα όμως στα ΤΕΙ της Λάρισας και της Θεσσαλονίκης στάλθηκαν ειδοποιήσεις στους «αιώνιους φοιτητές». Σε διάφορες σχολές οι νέοι οδηγοί σπουδών δεν προβλέπουν επί πτυχίω εξεταστικές, πάντα στο πνεύμα του νέου νόμου, (π.χ. Γιάννενα, ΠΑΜΑΚ, μαθηματικό Αθήνας κ.α.) ενώ και στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης στην προσπάθεια εύρεσης πόρων (όπως αναφέρει και ο νόμος πλαίσιο) προωθείται η μίσθωση αιθουσών διδασκαλίας στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Πάρτε πίσω το νόμο πλαίσιο… Ο νόμος πλαίσιο αποτελεί το επιστέγασμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στην εκπαίδευση. Επιβάλλει την εντατικοποίηση στις σπουδές μας, περιορίζει τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, οραματίζεται ένα πανεπιστήμιο αποστειρωμένο, χωρίς ίχνος πολιτικής, συλλογικής διεκδίκησης, σπρώχνει τα ιδρύματα στην εύρεση πόρων από τους ιδιώτες για την λειτουργία τους και ουσιαστικά μας προετοιμάζει για τον αυριανό μας ρόλο. Του ευέλικτου, απασχολίσημου, πειθήνιου, χειραγωγίσιμου, χαμηλά αμειβόμενου εργατικού δυναμικού που θα αποτελεί την καύσιμη ύλη του συστήματος. Προβλέπει την εισαγωγή managers στα ιδρύματα, το περιορισμό του ασύλου, την πληρωμή των συγγραμμάτων, την διαγραφή των «αιωνίων» φοιτητών και τα 4ετή επιχειρησιακά προγράμματα που θα υπογράφουν τα ιδρύματα με το κράτος για να έχουν την ανάλογη χρηματοδότηση. Σε όλα αυτά αντέδρασε πέρσι σύσσωμη η πανεπιστημιακή κοινότητα και καταδίκασε την όποια προσπάθεια εφαρμογής τους. Σ’ αυτό το δρόμο θα συνεχίσουμε και φέτος. Θα μπλοκάρουμε τον νόμο πλαίσιο, όπου πάει να εφαρμοστεί. Να μην περάσει ο διαχωρισμός σε παλιούς και νέους φοιτητές, σε «αιώνιους» και μη. Προετοιμαζόμαστε και προετοιμάζουμε ένα νέο μεγάλο ξέσπασμα στην εκπαίδευση, ένα κίνημα που θα επιβάλλει την απόσυρση του νόμου. Για να εξακολουθεί η κυβέρνηση να μας φοβάται. Αναθεώρηση του άρθρου 16 απ’ το παράθυρο… Στις 2 Οκτώβρη η Ευρωπαϊκή Ένωση έκρινε ότι η Ελλάδα παραβιάζει το κοινοτικό δίκαιο με την μη αναγνώριση ως ισοτίμων, των διπλωμάτων των ιδιωτικών Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΙΕΚ), των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ) και των Κέντρων Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΚΕΚ), με τα πτυχία των δημοσίων ΑΕΙ και ΤΕΙ και έδωσε διορία μέχρι τις 20 Οκτωβρίου, αλλιώς θα προχωρήσει στην επιβολή προστίμων και κυρώσεων στο ελληνικό κράτος. Συγκεκριμένα, η εξίσωση των πτυχίων των ΚΕΣ, ΚΕΚ, ΙΕΚ με αυτά των ΑΕΙ και ΤΕΙ αποτελεί συμπληρωματικό κομμάτι των 14 αντιεκπαιδευτικών νόμων που ήδη ψηφίστηκαν και έχει να κάνει με την εναρμόνιση της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με το «εκπαιδευτικό» σύστημα που θέλουν να επιβάλουν οι ευρωπαίοι υπουργοί, όπως αυτό εκφράστηκε από τις συνθήκες της Μπολόνια, της Πράγας, του Βερολίνου κτλ. Δεν τους νοιάζει καθόλου ότι το άρθρο 16 του συντάγματος, που δεν αναθεωρήθηκε (χάρη στο μαζικό κίνημα υπεράσπισης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης) παρά τις λυσσαλέες προσπάθειες τους, απαγορεύει την ίδρυση ανωτάτων σχολών από ιδιώτες και με πρόσχημα την Ε.Ε. πάνε να το καταργήσουν από την πίσω πόρτα. Η επίθεση είναι συνολική… Όλες οι παραπάνω αλλαγές στη παιδεία εντάσσονται σε ένα συνολικό σχέδιο επίθεσης στη νεολαία. Ένα σχέδιο που συναντάται με διάφορες μορφές. Ο αποκλεισμός από την παιδεία είναι μία από αυτές, η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης που προωθείται με σχέδιο νόμου στη βουλή χτυπάει και αφορά άμεσα τους νέους εργαζόμενους. Αυτούς που θα πληρώσουν τα κλεμμένα απ’ τα ταμεία, αυτούς που θα δουλεύουν ευέλικτα χωρίς σταθερές αποδοχές και που μάλλον δεν θα πάρουν σύνταξη ποτέ. Τέλος η καταστολή που εφαρμόζεται σε κάθε προσπάθεια αντίδρασης της νεολαίας δείχνει τις διαθέσεις των από πάνω. Το ζήσαμε πέρσι στις 8/3 όταν η αστυνομία ξυλοκοπούσε και συλλάμβανε στο σωρό συμφοιτητές μας, το ζούμε και τώρα όταν οι συμφοιτητές μας στο Βόλο που πήγαν να διαμαρτυρηθούν για την ιδιωτικοποίηση της παιδείας αντιμετωπίστηκαν με πρωτοφανή αγριότητα από ΜΑΤ και ΟΠΚΕ. Η απάντηση της νεολαίας θα δοθεί στους δρόμους μαζί με το λαό και τους εργαζόμενους. Στο δρόμο του μαζικού, μαχητικού, ενωτικού, ανυποχώρητου αγώνα… Παλεύουμε για την ενότητα του φοιτητικού κινήματος. Επιμένουμε στο τρίπτυχο συντονισμός, ενότητα, αγώνας. Όχι σε διαφορετικές πορείες, διαφορετικά συντονιστικά. Η ενότητα μας είναι η δύναμη μας. Βαδίζουμε στο δρόμο του Μάη-Ιούνη 2006 και του Γενάρη-Μάρτη 2007 για τις νέες μεγάλες μάχες που έρχονται. Μαζί με μαθητές, καθηγητές, να φτιάξουμε το «μέτωπο του 5%», να μην αφήσουμε την κυβέρνηση να καταθέσει τον προϋπολογισμό που επιταχύνει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση! Δεν θα αφήσουμε τις μαθητικές καταλήψεις μόνες τους. Θα σταθούμε δίπλα τους με κοινές διαδηλώσεις, καταλήψεις, με ένα κοινό, μεγάλο κύμα αντιπαράθεσης στην πολιτική του Υπουργείου. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ: Να μην περάσει ο προϋπολογισμός της διάλυσης της δημόσιας παιδείας. 5% για την παιδεία τώρα. Χρηματοδότηση για τη δωρεάν εκπαίδευση αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό. Θέλουμε λεφτά για εστίες, σίτιση, συγκοινωνίες, για τις ανάγκες του φοιτητή, του μαθητή, για να σταματήσει η αφαίμαξη του λαού. Να καταργηθεί εδώ και τώρα ο αντιδραστικός κυβερνητικός νόμος πλαίσιο – όχι στη διαγραφή των φοιτητών, την κατάργηση του ασύλου, το χτύπημα του φοιτητικού συνδικαλισμού, τους managers και τα επιχειρησιακά προγράμματα, την κάρτα συγγραμμάτων, τη λειτουργία των σχολών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16 του συντάγματος – κανένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο, καμία αναγνώριση τέτοιων ιδρυμάτων. Καμία συνταγματική κατοχύρωση της διαδικασίας της Μπολόνια μέσω της δήθεν διασφάλιση ποιότητας των ΑΕΙ. Καμία νομιμοποίηση των «κολλεγίων» μέσω της ευρωπαϊκής οδηγίας. Να καταργηθούν οι νόμοι των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ για Συμπλήρωμα Διπλώματος, Διεθνές Πανεπιστήμιο, Αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση, κατάταξη και ανάλογη χρηματοδότηση των ΑΕΙ-ΤΕΙ, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ. ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ: Δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλους και σε όλες τις βαθμίδες. Όχι στην πολυδιάσπαση και τον κατακερματισμό της σπουδάζουσας νεολαίας. Ένα πτυχίο ανά αντικείμενο σπουδών. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά! Ενιαία πτυχία, χωρίς κατατμήσεις, διασπάσεις και εξειδικεύσεις. Ισχυρά επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Όλα τα δικαιώματα στο πτυχίο. Όχι στους 2 κύκλους προπτυχιακών σπουδών του συστήματος της Μπολόνια. Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους μόνιμη και σταθερή. Δραστική μείωση των ωρών εργασίας με ταυτόχρονη αύξηση των αποδοχών – κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών. Όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών. Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και συνδικαλιστικών ελευθεριών. Κάτω η κρατική καταστολή. Να διαλυθούν τώρα ΜΑΤ και ΟΠΚΕ. ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ: Συμμετοχή στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 1/11 στο Θόλο Κάλεσμα σε ΟΛΟΥΣ τους συλλόγους για πραγματικό συντονισμό μετά τη διαδήλωση. Το συντονιστικό να καλέσει σε κοινή συνέντευξη τύπου και εκδήλωση τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες και τα μαθητικά όργανα Μαζική παράσταση στην επόμενη συνεδρίαση της συγκλήτου – απαιτούμε δέσμευση ότι δεν θα προωθηθεί καμία ρύθμιση του ν/π, της αξιολόγησης κλπ Κατάληψη της πρυτανείας 1-2/11, ημέρες που γίνεται η σύνοδος των πρυτάνεων στη Καλαμάτα Δημιουργία επιτροπής αγώνα για την προώθηση των αποφάσεων